Ο Λαμπούδης με τον Πατίδη χαίρονται εκεί ψηλά για την άνοδο της Α.Ε.Δ

Ο Λαμπούδης με τον Πατίδη χαίρονται εκεί ψηλά για την άνοδο της Α.Ε.Δ


-Οι αναμνήσεις ξαναγύρισαν στις όμορφες στιγμές των εφηβικών μου χρόνων με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών το 1980

Του Κώστα Πιτιακούδη

Όταν την περασμένη Κυριακή οριστικοποιούνταν η άνοδος της Α.Ε.Διδυμοτείχου στην Γ’ εθνική, το μυαλό μου γύρισε 40 χρόνια πίσω. Στις όμορφες αναμνήσεις των εφηβικών μου χρόνων, αρχές της δεκαετίας του 90’, τότε που η ομάδα κατακτούσε τον μεγαλύτερο τίτλο της ιστορίας της. Το Κύπελλο Ερασιτεχνών Ελλάδος, με σκόρερ τον Τάκη Ανδρικάκη. Από εκείνη την ομάδα δυο άνθρωποι δεν είναι  εδώ και χρόνια κοντά μας. Ο Δημήτρης Λαμπούδης στη μεσαία γραμμή και ένας ακόμα πρωταγωνιστής (στην άμυνα αυτός) εκείνου του ανεπανάληπτου τελικού κόντρα στη Νεάπολη Πειραιώς. Ο Σάκης Πατίδης, που και αυτός έφυγε πρόωρα.

Οι αναμνήσεις… ξαναγύρισαν και μου έφεραν γλυκές, αξέχαστες στιγμές. Όχι μόνο εκείνο τον Ιούνιο του 1980 που έγινε ο τελικός στο Καυτατζόγλειο, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Πώς να ξεχάσω όταν μαθητής ακόμα στο Γυμνάσιο Μεταξάδων, δεν έχανα αγώνα της Α.Ε.Δ εντός έδρας και ας χρειαζόταν να γυρίσω στο Παλιούρι με ωτο-στοπ. μια και το βράδυ το ΚΤΕΛ δεν είχε δρομολόγιο. Ως ανταποκριτής των αθλητικών εφημερίδων Αθήνας και Θεσσαλονίκης στο ξεκίνημα της δημοσιογραφικής μου καριέρας, έπρεπε άλλωστε να στείλω ανταπόκριση τηλεφωνικά, παρακαλώντας φίλους και γνωστούς να με εξυπηρετήσουν.

Πώς να ξεχάσω την φοβερή κερκίδα που είχαμε τότε. Με το Νέρσο, τον Μπάμπη τον Παρούση και τον συγχωρεμένο Γιώργο Ροκίδη, αλλά και τον Αποστόλη τον καφετζή, τον Φάνη τον Τσουλκανάκη, που όταν κερδίζαμε μας καλούσε για διασκέδαση στη ντίσκο FIGARO απέναντι απ’ το γήπεδο που την είχε συνεταιρικά με τον Τάκη Ανδρικάκη.

Πώς να ξεχάσω τον Παναγιώτη Παπαδαμάκη, που προσπαθούσε να ξεσηκώσει τον κόσμο βάζοντας δυνατή μουσική από τα μεγάφωνα ενδιάμεσα στις διαφημίσεις. Ή το Νέστορα Γατίδη που ήταν ο εκφωνητής και μερικές φορές έλεγε λάθος τα άλλα αποτελέσματα για να επηρεάσει τους αντιπάλους μας;

Ο θρίαμβος του Καυτατζογλείου

Ήταν 15 Ιουνίου του 1980 λοιπόν, το καλοκαίρι είχε μπει για καλά, όμως τα καραβάνια των φιλάθλων από το Διδυμότειχο με επικεφαλής τον τότε δήμαρχο Γιώργο Σπυράκη, ξεκίνησαν με κάθε μεταφορικό μέσο για τη Θεσσαλονίκη. Τουριστικά λεωφορεία, λεωφορεία του ΚΤΕΛ, τρένο, αυτοκίνητα, όλα είχαν «επιστρατευτεί». Ανάμεσα στον κόσμο και εγώ, μαθητής του Λυκείου Διδυμοτείχου τότε. Περιμένοντας έξω από το Καυτατζόγλειο να μπούμε μέσα και ψάχνοντας για σκιά και δροσιά στα δέντρα που βρίσκονται απ’ έξω, κουβεντιάζαμε… για τις φήμες που ακούγονταν.

Για τον αντίπαλο μας, τη Νεάπολη Πειραιά, που είχε χρηματοδότη τον Γιώργο Βαρδινογιάννη ο οποίος μπορεί και να ερχόταν στο γήπεδο, οπότε δεν θα μπορούσαμε να την κερδίσουμε γιατί θα τη βοηθούσε η διαιτησία. Κάπου εκεί όμως μας… έβαλε χέρι ο συγχωρεμένος ο κυρ Παναγιώτης Παραπάγκος. «Ρε θα το πάρουμε το Κύπελλο. Θα το πάμε στο Διδυμότειχο και θα το βάλουμε πάνω στον Καλέ. Στον θρόνο των αυτοκρατόρων που έζησαν στο Διδυμότειχο” μας,.. μάλωσε.

Στον αγωνιστικό χώρο λίγο αργότερα, τα παλικάρια του Πασχάλη Γκουντινάκη, του μακράν πιο πετυχημένου προπονητή της Α.Ε.Διδυμοτείχου κατά την γνώμη μου, δεν υπολόγισαν τίποτα. Με την εβρίτικη ψυχή των ακριτών, ο Καϊσίδης, ο φίλος μου ο Νίκος Σωτηρούδης, ο Νίκος Μαυρουδής από τον Κυπρίνο, ο συγχωρεμένος φίλος Σάκης Πατίδης, ο αογκόλιθος Τάκης Ανδρικάκης, το «μηχανάκι» Σάκης Βουραζάνης, ο… δαντελένιος Λάκης Κασμίρης, η «αρχηγάρα» Δημήτρης Λαμπούδης και μπροστά η «σφαίρα» Σταύρος Μαλαδάκης από δεξιά, ο βιρτουόζος της ντρίπλας Αντώνης Πασχαλάκης αριστερά(που μετά πήρε μεταγραφή στην Ξάνθη) και σέντερ φορ ο “εκτελεστής” Σάκης Τζιώρας, δεν φοβήθηκαν ούτε λεπτό. Ακόμα και όταν τραυματίστηκε στο κεφάλι ο Κώστας Καϊσίδης και αναγκάστηκαν να παίξουν  στο τέλος με τον Κασμίρη κάτω από τα δοκάρια γιατί είχαν γίνει οι αλλαγές., το Κύπέλλο ήταν δικό μας και το πανηγυρίσαμε έξαλλα. Μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου(με πρώτο εμένα όπως φαίνεται και στην φωτογραφία-πλάνο από το βίντεο εκείνου του αγώνα να τρέχω δίπλα στον Σάκη Βουραζάνη).

Η “κλεμμένη” άνοδος στη Β΄εθνική από το Κοζανίτη Ραμαντάνη

Εκείνη η ομάδα πήρε επιτέλους ότι δικαιούνονταν. Γιατί είχε αδικηθεί κατάφωρα στα πρωταθλήματα. Το πρωτάθλημα της Εθνικής Ερασιτεχνικής τότε, γινόταν σε 4 ομίλους πανελλαδικά και αντικειμενικά ήταν ανώτερο της σημερινής Γ΄εθνικής. Εκείνη η ομάδα με τον Πασχάλη Γκουντινάκη στον πάγκο, δικαιούνταν να ανέβει στην Β’ εθνική. Με αντιπάλους Απόλλωνα Καλαμαριάς, Κοζάνη, Κιλκισιακό, Οδυσσέα Κορδελιού, Καμπανιακό, διεκδίκησε στα ίσια την δεύτερη θέση με την Κοζάνη. Στο καθοριστικό εντός έδρας ματς όμως με αυτή, το αθηναϊκό ποδοσφαιρικό κατεστημένο δεν άφησαν την Α.Ε.Δ να πάρει αυτό που άξιζε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Έστειλαν έναν διαιτητή του συνδέσμου Αθήνας, Ραμαντάνης το όνομα του και δεν το έχω ξεχάσει από τότε, ο οποίος όμως κατάγονταν απ την Κοζάνη. Ήρθε με αποστολή να μην κερδίσουμε και έκανε τα πάντα για να λήξει ισόπαλο το ματς και να χαθεί η άνοδος. Θυμάμαι να πέφτουμε συνέχεια στα κάγκελα αγριεμένοι και  έτοιμοι να πούμε μέσα.Ο τότε διοικητής του αστυνομικού τμήματος, ο Βασίλης ο Ναζλής μούσκεμα στον ιδρώτα από το τρέξιμο να μας ηρεμήσει, άρχισε να μας απειλεί μεσυλλήψεις. Είμαι σίγουρος όμως ότι ευχαρίστως θα συνελάμβανε τον Ραμαντάνη με όσα «εγκλήματα» έβλεπε και αυτός.

Απέναντι, πίσω από τους πάγκους, οι τότε παράγοντες της Α.Ε.Δ τρελαμμένοι. Ο πρώην δήμαρχος Βαγγέλης Παπατσαρούχας, ο Δημήτρης ο Γκουρλομένος με τον Απόστολκο Διαμαντάκη, όλοι έξαλλοι με τον διαιτήτή,. Ακόμα και ο συνήθως ήρεμος Αιμίλιος Χατζηαθανασίου είχε αγανακτήσει. Εκείνη την άνοδο την δικαιούνταν η ομάδα και της στέρησαν μια παρουσία στην Β΄ εθνική. Τώρα όμως που ήρθε η επιτυχία της συμμετοχής στο εθνικό πρωτάθλημα της Γ΄εθνικής και επειδή σε λί.γες μέρες θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης, θα πρέπει όλο το Διδυμότειχο να «αγκαλιάσει» την Α.Ε.Δ. Όπως όλες οι πόλεις του Έβρου θα πρέπει να στηρίζουν τις ομάδες τους.

Το απόγευμα της Κυριακής που οριστικοποιούνταν η άνοδος, είνμαι σίγουρος ότι δυο φίλοι εκεί ψηλά στον ουρανό, χαίρονταν και πανηγύριζαν. Ο Δημήτρης ο Λαμπούδης και ο Σάκης Πατίδης καμάρωναν για την επιτυχία της ομάδας που υπηρέτησαν πιστά, με πάθος και απαράμιλλη αγωνιστική συνέπεια…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΈΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ