Μεγάλωσε σε οικογένεια μελισσοκόμων στην Αλεξανδρούπολη και έμαθε από μικρός τον μαγικό κόσμο του μελισσιού. Όταν ήταν μαθητής γυμνασίου, βοηθούσε τα καλοκαίρια τον πατέρα του στη φροντίδα των κυψελών. Η αγάπη του για την κοινότητα των μελισσών, όπως τις γνώρισε από τον παππού και τον πατέρα του, επηρέασε και τις σπουδές του.
Ο Γρηγόρης Σιδηρόπουλος αποφοίτησε το 2012 από το Τμήμα Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής στον Βόλο, όπου παρακολούθησε και μαθήματα μελισσοκομίας. Επέλεξε να επιστρέψει στον τόπο του, αξιοποιώντας παράλληλα τις σπουδές του.
Ασχολήθηκε με τη μελισσοκομία από αγάπη, αλλά και γιατί τη θεώρησε καλή επαγγελματική διέξοδο, που θα του επέτρεπε μελλοντικά να αναπτύξει παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα. «Όταν ξεκίνησα τη μελισσοκομία, προέκυψαν τα προγράμματα νέων αγροτών και επισημοποιήθηκε η ενασχόλησή μου με αυτήν». Διατηρεί 350 κυψέλες, συνδυάζοντας την οικογενειακή παράδοση με την επιστήμη.
Ο παππούς του Γρηγόρη Σιδηρόπουλου ξεκίνησε την ενασχόληση με τη μελισσοκομία το 1967, έδωσε τη σκυτάλη στον γιο του, Κωνσταντίνο, το 1981, ο οποίος μύησε στη μελισσοκομία τον γιο του, Γρηγόρη, και είναι πλέον συνοδοιπόροι στην παραγωγή καλού μελιού. Παρασκευάζουν μέλι, βασιλικό πολτό, γύρη, πρόπολη, κερί, κεραλοιφές και τα προϊόντα διατίθενται με την επωνυμία «Μελισσών εργαστήρι» σε όλη τη Θράκη.
Κυριαρχεί ο ηλίανθος
«Τα μελίσσια βρίσκονται στην Αισύμη, τον Άβαντα και τα Λουτρά. Τα μεταφέρουμε ανάλογα με την ανθοφορία που θέλουμε να εκμεταλλευτούμε, από Ορεστιάδα μέχρι Θάσο», εξηγεί. Η χαρακτηριστική ανθοφορία, από την οποία προκύπτει η μεγαλύτερη παραγωγή μελιού στον Έβρο, είναι ο ηλίανθος και γύρω από αυτόν αναπτύσσονται και άλλες ανθοφορίες. Η οικογένεια Σιδηρόπουλου παράγει κυρίως ανθόμελο. «Στα καταστήματα δίνουμε μέλι ευρείας παραγωγής, που είναι μείγμα ανθόμελων».
Αεί διδασκόμενος
Ο κ. Σιδηρόπουλος μαθαίνει διαρκώς καινούργια πράγματα για τον κόσμο του μελισσιού. «Στην πορεία μαθαίνεις γιατί πρόκειται για μια μεταβαλλόμενη διαδικασία, ανάλογα με την εκάστοτε ανθοφορία. Κάθε χρονιά είναι μοναδική και παρουσιάζονται διαφορετικής φύσεως προβλήματα. Ο κάθε μελισσοκόμος, γνωρίζοντας τους βασικούς κανόνες της κυψέλης, έχει τον τρόπο του. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος». Οι θεωρητικές γνώσεις που απέκτησε στο πανεπιστήμιο διευκολύνουν την πράξη. «Έχω αφιερώσει πολύ χρόνο και στη θεωρία για τη ζωή της μέλισσας. Η μέλισσα ζει μόνη της, δεν χρειάζεται τον άνθρωπο. Οι επεμβάσεις που κάνει ο μελισσοκόμος είναι για να γίνει όλο αυτό πιο εκμεταλλεύσιμο και όχι για να βοηθήσει τη μέλισσα». Δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τη μελισσοκομία, ακόμη κι αν ασχοληθεί με τη γεωπονία.
