Στις πολύ πετυχημένες τριήμερες εκδηλώσεις του Συνεταιρισμού Γυναικών Τριγώνου ΓΑΙΑ, έβλεπα την πρώτη ημέρα στο θρακιώτικο γλέντι με την ορχήστρα των Κώστα Λιγούδη και Γιώργου Συμεωνίδη, την αυθεντική και πολύπειρη Αθανασία Καραγιάννη και το νεαρό, εξαιρετικά ταλαντούχο μαθητή Λυκείου Γιώργο Συμεωνίδη, να τραγουδούν μαζί.
Η σκέψη που μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό, είναι ότι το θρακιώτικο τραγούδι, εκτός από το σπουδαίο παρελθόν, έχει και παρόν αλλά και μέλλον. Όταν βλέπεις νέα παιδιά, σαν τον «πιτσιρικά» από τον Λαγό Διδυμοτείχου να παίζει γκάιντα, ούτι και να τραγουδάει ντουέτο με μια αυθεντική ερμηνεύτρια της παράδοσης, αυτόματα καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι με κέφι, όρεξη και μεράκι να την διατηρήσουν και να τη συνεχίσουν.
Θα πει κανείς και πολύ σωστά, ότι υπάρχουν και πολλοί ακόμα νέοι άνθρωποι στον τόπο μας, που είτε είναι μουσικοί, είτε τραγουδιστές. Όπως όλο το συγκρότημα της συνεχώς ανερχόμενης «Εβρίτικης Ζυγιάς», τα εγγόνια του τεράστιου και αείμνηστου Χρήστου Κουρούδη, οι νεαροί γκαϊντατζήδες που ξεφυτρώνουν συνεχώς και πάρα πολλοί άλλοι. Φυσικά θα έχει απόλυτα δίκιο.
Απλά, οι σκέψεις που ανέφερα έγιναν βλέποντας την συγκεκριμένη «εικόνα» και ακούγοντας τη φωνή των εκπροσώπων δυο εντελώς διαφορετικών γενεών θρακιωτών καλλιτεχνών.
