ΕΒΡΟΦΑΡΜΑ-CAMPUS: Η κορυφαία ευρωπαϊκή φάρμα αγελαδοτροφίας, συνδυάζει παράδοση και σύγχρονη τεχνογνωσία

ΕΒΡΟΦΑΡΜΑ-CAMPUS: Η κορυφαία ευρωπαϊκή φάρμα αγελαδοτροφίας, συνδυάζει παράδοση και σύγχρονη τεχνογνωσία

Η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα κυριαρχεί ως όρος και συζήτηση τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης και τα Μνημόνια στην Ελλάδα. Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί την επικαλούνται, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να την εφαρμόσουν. Στον Έβρο όμως υπάρχει μια εταιρεία, η οποία εδώ και πάρα πολλά χρόνια το έχει κάνει πράξη στον τομέα της κτηνοτροφίας, ακολουθώντας μια συνεχώς ανοδική πορεία.

Αναφέρομαι στην κορυφαία γαλακτοβιομηχανία του νομού μας, της Θράκης αλλά και της Ελλάδας, την «ΕΒΡΟΦΑΡΜΑ» της οικογένειας Παπαζηλάκη, η οποία προγραμματισμένα, μεθοδικά και συνδυάζοντας την παράδοση με την σύγχρονη τεχνολογία και τεχνογνωσία, έχει δημιουργήσει την CAMPUS, την φάρμα εκτροφής αγελάδων που θεωρείται αυτή την στιγμή η κορυφαία στην Ευρώπη και μια από τις κορυφαίες στον κόσμο.

Το evros-news.gr επισκέφθηκε πριν λίγο καιρό τις εγκαταστάσεις της Campus στο χωριό Μέστη, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αλεξανδρούπολη. Εκεί μας περίμενε ο «πατριάρχης» της οικογένειας Θανάσης Παπαζηλάκης, προκειμένου να μας ξεναγήσει σε όλους τους χώρους και να μας ενημερώσει για τα πρωτοποριακά συστήματα που εφαρμόζονται στην φάρμα. Σε συνεργασία με τον διατροφολόγο Ραν Σόλομον από το Ισραήλ, με τον Ολλανδό γενετιστή Πέτερ Βαν Μπέεκ, με το αμερικανικό Cornel University για την ανάπτυξη των μοσχαριών και τη κομποστοποίηση της κοπριάς, αλλά και με εταιρεία του Ισραήλ σε θέματα μάνατζμεντ και οργάνωσης.

Το ξεκίνημα της ξενάγησης μας έγινε από τον χώρο των ζωοτροφών. Εκεί όπου πραγματοποιείται η συγκέντρωση και η πρόσμιξη των μειγμάτων που είναι απαραίτητα για την διατροφή των αγελάδων, την καλύτερη απόδοση τους σε γάλα, αλλά κυρίως την άριστη ποιότητα και τα πλούσια θρεπτικά συστατικά που αυτό θα πρέπει να έχει. «Δίνουμε τεράστια σημασία στις τροφές που ταίζουμε τα ζώα. Είτε πρόκειται για καλαμπόκι, είτε για τριφύλλι ή σανό, είτε για σιτάρι. Η διατροφή των αγελάδων μας γίνεται χωρίς σόγια. Πρώτες ύλες μη μεταλλαγμένες από χωράφια της περιοχής», μας λέει ο κ.Παπαζηλάκης και μας εξηγεί όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά των μειγμάτων, που γίνονται από το εξειδικευμένο προσωπικό της εταιρείας.

«Μαζεύουμε όλο σχεδόν το τριφύλλι του Έβρου και φυσικά δεν είναι αρκετό για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της campus τώρα που μεγαλώνει συνέχεια ο αριθμός των ζώων. Ουσιαστικά παίρνουμε ότι βγάζουν όλοι οι παραγωγοί του νομού και πάλι δεν φτάνει και αναγκαζόμαστε να φέρνουμε από την Βουλγαρία, το οποίο επίσης έχει πολύ καλή ποιότητα».

Λίγο πριν φτάσουμε στον πρώτο χώρο με τις αγελάδες, περνάμε από την μικρή λίμνη που υπάρχει. «Εκτός από την ομορφιά στο τοπίο, η λίμνη έχει νερό που το χρησιμοποιούμε όταν υπάρχουν διακοπές, αλλά και δημιουργεί ένα ιδανικό περιβάλλον για τα ζώα και μια ισορροπία, αφού προσελκύει αρκετά πουλιά και γίνεται ένας μικρός βιότοπος, που δίνει την αίσθηση στις αγελάδες ότι είναι ελεύθερες σε ένα λιβάδι».

Ο πρωτοποριακός τρόπος διαβίωσης των αγελάδων

Φτάνουμε στον πρώτο στάβλο, αλλά εκεί διαπιστώνω πως δεν υπάρχει καμμιά σχέση με ότι είχα στο μυαλό μου, από τις παραστάσεις και εικόνες που έβλεπα σε παρόμοιες μεγάλες μονάδες του εξωτερικού, της Ευρώπης κυρίως, αλλά και της Ελλάδας. Αρχικά ο χώρος είναι ανοιχτός από τα πλάγια και στεγασμένος μόνο από πάνω. Το γιατί μας το εξηγεί το «αφεντικό» της ΕΒΡΟΦΑΡΜΑ. «Ο στάβλος μας λειτουργεί ως μέρος του οικοσυστήματος της περιοχής και συμμετέχει ενεργά στην αειφόρο ανάπτυξή της. Οι αγελάδες που βρίσκονται εδώ, ζουν σε συνθήκες περιβάλλοντος. Σαν να είναι δηλαδή στο λιβάδι και να βόσκουν ελεύθερες και όχι περιορισμένες σε τοίχους μιας εντελώς κλειστής μονάδας. Αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία και τη διάθεση του ζώου και φυσικά έχει αντίκρυσμα στην απόδοση του, αλλά και στην ποιότητα του γάλακτος. Όταν βρέχει, μπορούν όσες αγελάδες θέλουν να πάνε εκεί που τελειώνουν οι στέγες και μπαίνει η βροχή. Το ίδιο και όταν χιονίζει ή όταν έχει ήλιο και κάποια ζώα θέλουν να κάθονται εκεί ή όποια επιζητούν τον ίσκιο μένουν πιο μέσα».

Μου κανει εντύπωση το γεγονός ότι το πάτωμα δεν είναι τσιμεντένιο, αυτό το κλασικό που γνωρίζουμε από άλλες παρόμοιες μονάδες. «Υπάρχει από κάτω χωνεμένη κοπριά. Αποτελεί μια δική μας πατέντα αυτό και σε αντίθεση με την τακτική που εφαρμόζουν και μας αναλύουν κάποιοι στην Ευρώπη, αυτό είναι το φυσιολογικό περιβάλλον που πρέπει να ζουν οι αγελάδες. Συνέχεια ανανεώνουμε την κοπριά και την στρώνουμε. Έτσι τα ζώα και δεν τραυματίζονται όταν πέφτουν κάτω να κοιμηθούν ή γλιστρούν και αισθάνονται ότι είναι σε έναν μικρό, φυσιολογικό στάβλο. Είναι κάτι που το εφαρμόζουμε σε όλους τους χώρους και σε αυτούς που πρωτοδημιουργήθηκαν και λειτουργούσαν σε ευρωπαϊκά, κλασικά πρότυπα, με τισιμεντένιο δάπεδο».

Τα ζώα είναι πιο ελεύθερα και έχουν την αίσθηση πως ζουν σε λιβάδι

Η αίσθηση ελευθερίας των ζώων είναι κάτι στο οποίο επιμένει ο Θανάσης Παπαζηλάκης κατά την ξενάγηση και ενισχύει τα επιχειρήματα του. «Όταν ξεκινήσαμε τη μονάδα, ακολουθήσαμε τα κλασικά πρότυπα που εφαρμόζουν παρόμοιες μεγάλες μονάδες. Κάθε αγελάδα δηλαδή περιορισμένη σε ένα μικρό χώρο με ειδικά χωρίσματα. Το αλλάξαμε και τις έχουμε ελεύθερες να τρώνε όποτε και απ’ όπου θέλουν και να πίνουν νερό επίσης. ‘Ετσι 20 τετραγωνικά μέτρα στεγνού και καθαρού bedding παρέχουμε σε κάθε αγελάδα έναντι 5μ2 που συνηθίζεται στην Ευρώπη

 

Από εδώ και συντεταγμένα οι εργαζόμενοι, ανά τακτά χρονικά διαστήματα τις οδηγούν σε ένα χώρο που όταν έχει πολύ υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, όπως τώρα, δροσίζονται για λίγο διάστημα, αποκτούν κανονική θερμοκρασία στο σώμα και στη συνέχεια οδηγούνται στον χώρο όπου αρμέγονται. Με αυτούς τους τρόπους πετυχαίνουμε την μεγαλύτερη απόδοση και την καλύτερη ποιότητα γάλακτος. Κι αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται καθημερινά αρκετές φορές».

Το άρμεγμα γίνεται με μηχανικό τρόπο, με ηλεκτρονικά συστήματα που παρακολουθούν την ποσότητα που παράγει κάθε αγελάδα και την ποιότητα του γάλακτος. Εξειδικευμένο προσωπικό επιτηρεί όλη την διαδικασία και επεμβαίνει όπου χρειάζεται. Αν δηλαδή κάποια αγελάδα φαίνεται από τα ηλεκτρονικά όργανα ότι είναι άρρωστη ή δεν έχει πολύ γάλα, την βγάζουν από το μηχάνημα και επιστρέφει σε ειδικό σημείο του στάβλου για παρακολούθηση. Από την δεξαμενή που συγκεντρώνεται το γάλα από τους 12 αρμεκτές οι οποίοι αρμέγουν τις 900 αγελάδες και φροντίζουν για την υγεία του μαστού και είναι στους 37C πηγαίνει στους 6C σε μόλις επτά λεπτά.

Ξεχωριστά κάθε κατηγορία

Οι αγελάδες που αρμέγονται επιστρέφουν στους στάβλους. Το σημαντικό είναι πως κάθε κατηγορία είναι σε ξεχωριστό μέρος. Ο κ.Παπαζηλάκης μας δείχνει τα μικρά μοσχαράκια, που ζουν στην αρχή μόνα τους δεν ειδικά διαμορφωμένους ατομικούς χώρους, οι οποίοι από κάτω είναι στρωμένοι με πετρώδες υλικό. «Όταν είχαμε άχυρο, αυτό από την κοπριά και τα ούρα δημιουργούσε προβλήματα και ασθένειες. Από την εμπειρία μου σκέφθηκα τον συγκεκριμένο τρόπο και αποδείχθηκε σωστός και αποδοτικός, μειώνοντας στο ελάχιστο το συγκεκριμένο πρόβλημα ή εξαφανίζοντας το εντελώς. Τα μοσχαράκια αναπτύσσονται το καθένα μόνο του και αυτό βοηθάει στην ψυχολογία του ζώου και την καλύτερη ανάπτυξη του», μας λέει δείχνοντας μας τα… καλυβάκια με τα μοσχαράκια.

Μόλις είχε γεννηθεί άλλο ένα μοσχαράκι

Προς το τέλος της διαδρομής μας είναι ο χώρος αναμονής των αγελάδων που βρίσκονται λίγο πριν την γέννα ή έχουν γεννήσει και πρέπει να μείνουν για παρακολούθηση από τους κτηνιάτρους για κάποιο χρονικό διάστημα. Είμαστε μάλιστα τυχεροί, αφού ελάχιστα λεπτά πριν είχε γεννηθεί ένα μοσχαράκι, που προσπαθούσε να σηκωθεί και να περπατήσει. «Για μας εδώ στην Campus μια νέα ζωή, η γέννηση μοσχαριών είναι κάτι συνηθισμένο και καθημερινό, αφού  μπορεί να γεννηθούν και πέντε με έξι μοσχαράκια. Αφού μείνουν λίγο στο σημείο, ακολουθούν την διαδρομή που έχουμε προγραμματίσει, ανάλογα με τον χρόνο ηλικίας τους».

Τελειώνοντας την ξενάγηση από τον Θανάση Παπαζηλάκη και παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής για την Αλεξανδρούπολη, σκεφτόμουν ότι τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο. Ούτε το ξεκίνημα της ΕΒΡΟΦΑΡΜΑ, ούτε η δημιουργία της CAMPUS, ούτε η συνεχώς ανοδική πορεία και των δύο, αλλά ούτε και το σημαντικό μερίδιο της αγοράς που έχει κατακτήσει η κορυφαία γαλακτοβιομηχανία του Έβρου.

Σκέφτηκα επίσης, ότι οι διάφοροι πολιτικοί που έχουν επισκεφθεί και τις δυο εταιρίες, την φάρμα δηλαδή και το εργοστάσιο παραγωγής στο Διδυμότειχο, θα έπρεπε να έχουν ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα στην χώρα μας, τέτοιες εταιρείες. Να μην μένουν όνως στις σκέψεις. Αλλά με έμπρακτο τρόπο να παίρνουν εκείνες τις αποφάσεις που θα στηρίζουν παρόμοιες προσπάθειες και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης παρόμοιων project και από άλλους, σε όλη την Ελλάδα. Μόνο έτσι θα υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να εισάγουμε γάλα και κρέας από παντού και να ζητιανεύουμε για λίγα δανεικά από τους εταίρους μας.