Γράφει η Άννα Δεληγιάννη -Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
Κινητοποιήσεις και συνεδριάσεις και υποσχέσεις !Το αποτέλεσμα! Ολιγωρία, προφάσεις ,αναβολές.
Όμως, όσο φιλότιμο και να έχει κανείς σε ό,τι αφορά την υγεία χιλιάδων ανθρώπων που κατοικούν από το Σουφλί μέχρι το Τρίγωνο ,φιλότιμο που μετατρέπεται σε ευθύνη, όσον αφορά στο ιατρικό κυρίως και νοσηλευτικό προσωπικό του κρατικού νοσοκομείου Διδυμοτείχου ,σημαίνει αυτόματα υποβάθμιση κάθε υπηρεσίας του .
Όσο φιλότιμο και να έχει κανείς, έλλειψη προσωπικού σημαίνει επιβάρυνση του υπάρχοντος για ένα νοσοκομείο σε μόνιμη εφημερία που καλύπτει μια ακτίνα πολλών χιλιομέτρων, συμπεριλαμβανομένων όλων των μονίμων κατοίκων και όλων των κατ’ ανάγκη διαμενόντων ,φοιτητών ,στρατιωτικών, αστυνομικών κλπ
Δεν κατανοώ την αδράνεια και κυρίως δεν κατανοώ εν έτει 2017 ένα κρατικό και ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο πώς συγχωνεύονται από απόσταση πολλών χιλιομέτρων ,πώς διοικούνται με μονά συμβούλια ,πώς συμπορεύονται χωρίς προβλήματα δυο ιστοί ο αστικός αυτός της Αλεξανδρούπολης και ο δυσπρόσιτος ,αυτός του κεντρικού και βορείου Έβρου, ενός νομού που απλώνεται στα 180 περίπου χιλιόμετρα.
Κάθε εχέφρων πολίτης, χωρίς γνώσεις ιδιαίτερες ,αντιλαμβάνεται ότι οι δυσκολίες είναι πολλές και αρκετοί δοκιμάσαμε ,τι σημαίνει να ζεις στο Διδυμότειχο και να φεύγεις τρεις τα χαράματα με ασθενοφόρο για Αλεξανδρούπολη ,στην καρδιά του χειμώνα και με κομμάτια του οδικού δικτύου, που τότε τουλάχιστον και σήμερα σε αρκετά σημεία, δεν σου επέτρεπαν να αυξήσεις την ταχύτητα λόγω επικινδυνότητας.
Καταλαβαίνουμε και υποστηρίζουμε το αίτημα όλων για αυτονομία ,γιατί εάν οι δικαιολογίες είναι του τύπου, πρέπει να είναι στελεχωμένο για να ανεξαρτητοποιηθεί να αυτονομηθεί ,όταν οι δυνατότητες ,του να μπορεί κάποιος να φύγει, να μετακινηθεί προς τα κάτω είναι υπαρκτές, ουδέποτε θα συμβεί.
Στις ελληνικές καλένδες φαίνεται να μας παραπέμπουν όλοι, με προφάσεις για έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, όταν γνωρίζουμε ότι και οι κυβερνητικές δομές είναι δαιδαλώδεις.
Ως πολίτης ,ενεργή πολιτικά πριν κάποια χρόνια ,μη αποστασιοποιημένη από τα τεκταινόμενα και με κριτική ματιά μέσω της αρθρογραφίας μου ,παρακαλώ τους κυρίους βουλευτές να μην ολιγωρούν, γιατί η στελέχωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο εκ των έσω χωρίς ευθυνοφοβία προς ξένους για τις τοπικές ανάγκες που είναι πολλές, καθημερινά υπαρκτές .Παρακαλώ θερμά τους κυρίους βουλευτές να συνδράμουν στην ανάπτυξη του νομού υπολογίζοντας στην παραμονή των κατοίκων στον τόπο τους, με καλές προϋποθέσεις και όχι στην βίαιη σχεδόν απομάκρυνσή τους, για λόγους υγείας, ενός τουλάχιστον μέλους της οικογενείας τους.
Το από το 1946 ενεργό Κρατικό Νοσοκομείο Διδυμοτείχου που άντεξε μέχρι σήμερα ,εξυπηρετώντας άπειρα βαριά περιστατικά, παραμένει χάρη στην τεράστια επιμονή και θέληση των ντόπιων γιατρών και νοσηλευτών ,του προσωπικού γενικότερα και των ίδιων των κατοίκων που τους εμπιστεύονται ,ανοιχτό24 ώρες , για όποιον έχει ανάγκη .Παραμένει ανοιχτό νυχθημερόν, αλλά οι πρωτοβουλίες είναι εκείνες που αν τους δοθούν, θα αρθούν οι περιορισμοί των πολλών δυνατοτήτων ,θα δοθούν κίνητρα ,θα υπάρξει σταθερότητα και ανάπτυξη στην περιοχή.
Άννα Δεληγιάννη -Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
