Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη
Διδυμότειχο
«’Eκτισαν το καινούργιο σπίτι στην πλαγιά, λίγο πιο πάνω από το σιδηροδρομικό σταθμό.
Από το μεγάλο σαλόνι μπορούσε να βλέπει τον σταθμό και τις ράγες που χάνονταν στο βάθος της κοιλάδας του Εβρου, ανάμεσα στις λεύκες.
Του άρεσε να ατενίζει προς τις γραμμές των τρένων, από παιδί ακόμα.
Νόμιζε πως είχε ένα δρόμο να ακολουθήσει.
Nα πετάξει τα υπάρχοντά του σ’ ένα βαγόνι και να φύγει.
Γιατί οι σιδηρογραμμές δεν οδηγούν στο πουθενά, αλλά σε κάποιον προορισμό.
Του άρεσε, επίσης, να παρακολουθεί τα τρένα.
Ο καρβουνιάρης σήκωνε εκείνο το σύννεφο ατμού, όταν αναχωρούσε, που τα σκέπαζε όλα, σαν εικόνα από την αποκάλυψη.
Το απότομο φρενάρισμα με το τρίξιμο στις ράγες, σήμα πως σταμάτησε.
Και τα πολύχρωμα βαγόνια, μαύρα, πράσινα, καφέ, μπλέ, κόκκινα, μια μέρα είδε και ένα κίτρινο, που μετέφεραν μιλιούνια ανθρώπους και φορτωτικές. Μεγάλος πια, σκέφτηκε να κάνει έναν λογαριασμό πόσοι άνθρωποι είχαν περάσει από το σταθμό, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα.
Τα τρένα δείχνουν σταθερότητα και συνέχεια.
΄Εχεις ένα βέβαιο ραντεβού, αλλά ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα έρθει να σε συναντήσει ή καλύτερα κάθε μέρα μπορείς να δεις, εκτός από τα γνωστά πρόσωπα και κάτι καινούργιο.
Το πιάνο, που είχε αγοράσει η μάνα του, το έβαλε εκεί στο μεγάλο παράθυρο, μπροστά στο σαλόνι.
Ηθελε, όταν παίζει, να βλέπει τις ράγες και τον κάμπο με τις λεύκες.
Τον ξεκούραζε το θέαμα και έφερνε στο μυαλό ευχάριστες σκέψεις.
Και η φαντασία του απλώνονταν μπροστά, χωρίς κανένα φραγμό, ελεύθερη να ταξιδέψει.
(Απόσπασμα: Ημερολόγια Χαρμολύπης)
Ποιός είναι ο Κώστας Τριανταφυλλάκης
Ο Κώστας Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Το 1975 ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Πάντειο. Το 1979 μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό). Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1990. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα marketing και επικοινωνίας. Έργα του: «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» (2012), «Ημερολόγια χαρμολύπης» (2014), «Μια άλλη ευκαιρία» (2017).
