Κ. Τριανταφυλλάκης: “Ο σιδηροδρομικός σταθμός Διδυμοτείχου των παιδικών μου χρόνων”

Κ. Τριανταφυλλάκης: “Ο σιδηροδρομικός σταθμός Διδυμοτείχου των παιδικών μου χρόνων”

Ο συμπατριώτης μας συγγραφέας Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης έγραψε ένα πολύ όμορφο κείμενο για τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Διδυμοτείχου, τον οποίο θυμάται από τα παιδικά του χρόνια μεγαλώνοντας στο χωριό Ασημένιο. 

‘”Οταν ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο Διδυμότειχου μου άρεσε να πηγαίνω στο Σιδηροδρομικό Σταθμό και να κοιτώ τα τρένα.
Εκείνοι οι παλιοί καρβουνιάρηδες δημιουργούσαν μια αίσθηση απόκοσμου στο πέρασμά τους. Σαματατζήδες…
Θόρυβος, καπνός, τριγμοί και άνθρωποι που πηγαινοέρχονταν.
Υστερα αναχωρούσε ο καρβουνιάρης, σφυρίζοντας, λές και θα περνούσε απαρατήρητος.
Και μετά ησυχία…
Μόνον οι ράγες και ο αέρας που φυσούσε…
Μια χρονιά, το 1973 θαρρώ πως ήταν, είχαμε νοικιάσει ένα χωράφι στον κάμπο, λίγο πιο κάτω από το σταθμό και καλλιεργούσαμε καλαμπόκια…
Ολη μέρα ο Σταθμάρχης έπαιζε τραγούδια…Και τα έβαζε στη διαπασών, ο μπαγάσας… Ξεκινούσε με τον Πασχάλη και τους OLYMPIANS, τον Λάκη Αλεξάνδρου, τους ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ και άλλους, που δεν θυμάμαι…
Μετά το μεσημέρι, το γύριζε στα βαριά λαϊκά. Αντώνης Ρεπάνης, «η διπρόσωπη», Παναγιώτης Μιχαλόπουλος «έβαλε ο διαβολάκος», Στράτος Διονυσίου «Αφιλότιμη» και το αγαπημένο του: «Εσύ είσαι αριστοκράτισσα και εγώ φτωχός μπατίρης». Θα το έπαιζε και 10 φορές τη μέρα!
Αντιλαλούσε, ο κάμπος, όλος! Ένα απέραντο και ατελείωτο γλέντι…
Μετά, έφυγα από το Διδυμότειχο και δεν έτυχε να ξαναπεράσω απ’ τον σταθμό…
Το Φεβρουάριο του 2013 είχαμε πάει για να παρουσιάσουμε το βιβλίο μου «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει…»
Το πρωϊ πήρα τον φίλο μου τον Διαμαντή, που είχε έρθει απ΄την Αθήνα και επισκεπτόταν το Διδυμότειχο για πρώτη φορά, και πήγαμε στο χωριό μου το Ασημένιο για να δεί το σπίτι του παππού μου. Υστερα συνεχίσαμε Ρήγιο, Πύθιο, Πετράδες, Πραγγί, Ισαάκιο.
Σταματήσαμε, λίγο πιο πάνω από τον Σταθμό. Ο κάμπος ήταν πλημμυρισμένος και μερικές συστάδες λεύκες στέκονταν αγέρωχες, βγάζοντας τη γλώσσα στο νερό και στον βορηά….
Στο βάθος μακριά, τα σύννεφα έπαιζαν πάνω από το Βυζαντινό Κάστρο του Διδυμοτείχου, ενώ η ελαφριά ομίχλη δημιουργούσε μια αίσθηση μυστηρίου. Και έλεγες πως μόλις σηκωθεί η ομίχλη θα δείς τον Μέγα Δρουγγάριο, με τους τουρμάρχες και τους σπαθάριους να πιάνουν τις θέσεις τους στις πολεμίστρες…
«Ρε σύ, αυτό εδώ μοιάζει με τοπίο του Αγγελόπουλου», ακούστηκε η φωνή του Διαμαντή, που τραβούσε ασταμάτητα φωτογραφίες.
Στο Σταθμό καθόταν, μόνη κι έρμη, μια γυναίκα, σχεδόν κρυμμένη κάτω απ’ τη μαύρη ομπρέλα της, κοιτάζοντας πέρα προς την ευθεία παράλληλη γραμμή….
Τον δρόμο της αναχώρησης…
Ισως και της επιστροφής….

(Οι συμμαθητές μου Γιάννης Χατζόπουλος και Γιάννης Δερμεντζόγλου, μου έχουν υποσχεθεί ότι …κάποια μέρα θα πάμε στον Σταθμό για να δούμε μια παλιά φωτογραφία της Τάξης μας…Περιμένω, ακόμα!
Επειδή το Σαββατοκύριακο θα ανέβω στο Διδυμότειχο, το θυμίζω!).

Ποιός είναι ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης

Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Το 1975 ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Πάντειο. Το 1979 μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό). Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1990. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα marketing και επικοινωνίας. Έργα του: “Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει” (2012), “Ημερολόγια χαρμολύπης” (2014), “Αλλη μια ευκαιρία” (2017).