Μόλις 20 ημέρες απομένουν για το 6ο Πανελλήνιο Αντάμωμα των Ζαλουφιωτών-Αρβανιτών Προσφύγων Ανατολικής Θράκης που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2017 στο χωριό Παραδημή Κομοτηνής και στον Έβρο, οι προετοιμασίες στα χωριά που μένουν οι συντοπίτες μας Ζαλουφιώτες-Αρβανίτες, βρίσκονται στο αποκορύφωμα τους.
Οι εκδηλώσεις έχει προγραμματιστεί να γίνουν στο γήπεδο του χωριού της Παραδημής, θα ξεκινήσουν στις 9 το βράδυ, είναι υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και φυσικά εγγύηση για το κέφι και την διασκέδαση είναι η παρουσία του νεανικού συγκροτήματος “Εβρίτικη Ζυγιά”. Να θυμίσουμε ότι το 5ο Αντάμωμα έγινε πέρυσι στον Σάκκο Ορεστιάδας και το 4ο στο Ρήγιο Διδυμοτείχου.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ 5 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΑ
Ετσι ακριβώς .
Η συνείδηση είναι πράγματι το κυριότερο και ποιό ασφαλές κριτήριο
εθνοτικής κατάταξης.
Γιατι αυτή εχει να κάνει με οσα σου παρέδωσν οι πρόγονοί σου.
Ας δούμε μια ευρέως διαδεδομένη,
αλλα ,λανθασμένη άποψη.
Την ελληνικη εθνικη συνειδηση των Αρβανιτων η διαφοροι ””καλοθελητες””’
την παρουσιάζουν ως αποτέλεσμα του εθνους κράτους
που
διαμορφωνει εθνικες συνειδησεις-
”’εξελληνιζει ολοκληρες αλοεθνης λαοτητες”
και διαφορα άλλα …… ωραία….
Πχ το αρβανιτικο παραδοσιακό τραγουδι
¨¨τρε παπορε σκουαν ε βανε
νε Σταμπολ νε βεντ τανε [μτφ στην Πολη στα μερη τα δικά μας]
Το οτι η Αρβανίτες αποκαλουσανε πριν 110 χρόνια την Πόλη
[που ποτέ δεν υπήρξε Αλβανική η αλβανικό έδαφος,αλλά μόνο ελληνικό] ]
ως ”’μερη δικά μας”’,
δεν προβλημάτισε καθόλου τους ””καλοθελητες..
Η άποψη τους έιναι ότι 4-5 γενιές μετά το 1821
ειναι λογικό να είχε διαμορφωθει πλέον στους Αρβανίτες
,από το ελλαδικό έθνος-κράτος,
”’ελληνικη εθνικη συνειδηση΄΄
η οποία λένε , ”’δεν προυπήρχε”’,
προυπηρχε απλά μια
΄΄ορθόδοξη συνείδηση”’.
Ελα όμως που η ίδια η ιστορία των Αρβανιτών τους διαψεύδει πανηγυρικά…..
Πχ η περιπτωση της Ιταλίας του 15ου αιώνα ειναι χαρακτηριστική,
γιατι τότε δεν υπήρχε
κανένα εθνος κρατος
και κανένας νεοελληνικός διαφωτισμός
να τους …..εξελληνίσει
Το σημαντικότερο παράδειγμα απ ολα …….. οι Αρβανιτες της Βενετίας φυγάδες εκεί από την Πελοπόνησσο.
Λίγα στοιχεία……
»Η Βενετία εχει πολλά μνημεία .
Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) .
Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.
Οι Μπούιοι/Αρβανίτες,που είχανε καταφύγει εκεί από την Πελοπονησσο
ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον.
Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.
Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας,
την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας
οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει απο τη βορεια Αλβανια.
Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, και ιδρύθηκε το 1447.
Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.
Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες,
χωρίς κανέναν καταναγκασμό,
επέλεξαν, όχι απλά να συνεταχθού
αλλά και να συνιδρύσουν
με τους υπόλοιπους Ελληνες
ηδη από τον 15ο αιωνα ,την ελληνικη κοινότητα
Και μάλιστα σε ένα τόπο που υπήρχε ήδη η ”’αλβανική κοινότητα”.
Και ένα πολύ χαρακτηριστικό βίντεο για τις αιτήσεις των Αρβανιτων ,
Μπουα ,Σπάτα ,Λιόση ,Μαλακάση κλπ
προς τους Βενετούς,
που κάνουν λόγο για το ”Γραικικό γενος”” αποστωμωνοντας κάθε πανλαβανιστή.
https://www.youtube.com/watch?v=_jud5CNyYqE
Αλλή περίπτωση….
Οι Αρβανίτες στη Νάπολη.
Οι Μοσχολεων και Μιχαηλ Μπούας
οχι μονο εγράψανε τα ονοματά τους στην ελληνικη εκκλησια της πολης
αλλα προσθετουν και το
»νατιονις γκρεακε» δηλαδη ”’εθνικοτις ελληνικη-γραικική” .
Ο Γαλλος Commines συνομίλησε με τους stradioti
που είχαν καταφύγει στην Ιταλία
Aρβανίτες πολλοί εξ αυτών,
και γράφει για αυτούς
»Άπαντες ΄Ελληνες στο γένος ,
αποσπάστηκαν απο τα φρούρια που κατέχουν οι Βενετοί….»
Για αλλη μια φορά οχι μονο οι Βενετοί αλλα και οι Γάλλοι
παρα τν αρβανιτοφωνία των stradioti ,
παραδέχονταν-παρατηρούσανε οτι είχανε ελληνική καταγωγή.
Αλλη περίπτωση ,πάλι στην Ιταλία ,
ο Αρβανίτης ποιητής Μπλέση .
Το ποίημα/θρήνο που έγραψε ο (Αρβανίτης) Μανώλης Μπλέσσης για να θρήνησει την πτώση της Κύπρου στους Οθωμανούς το 1570 αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα ονόματα εφιππων στρατιωτών, και σε κάποιον στρατιώτη Λιόπεση που έχασε την ζωή του υπερασπίζοντας την Λευκωσία. Ας το δούμε αυτό.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ’ το ποίημα/θρήνο του Μανώλη Μπλέσση για την “απώλεια” της Λευκωσίας (Manoli Blessi, La Presa di Nicosia), όπως δημοσιεύθηκε στα “Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας”, Τόμος 9, σελίδα 262, του Κωνσταντίνου Σάθα. Αναφέρεται σε ορισμένους απ’ τους νεκρούς έφιππους στρατιώτες που “χάθηκαν” στην μάχη της Λευκωσίας.
“Dove è Stigni, e chel Canacchi,
Mexsa, Lopossi, et Borbatti,
con Andruzzo dal mustacchi,
Petro Bua, cum Stamatti,
chie andama como ‘l gatti,
al buscade andavan stretti?”
Ας το μεταφράσουμε…
“Που είναι ο Στίνης κι εκείνος ο Κανάκης,
Ο Μέξας (Μέξης), ο Λιόποσσης (Λιόπεσης) κι ο Μπορμπάτης (Μπαρμπάτης),
με τον Ανδρούτσο με το μουστάκι (τον μουστακάτο),
ο Πέτρος Μπούας, με τον Σταμάτη,
οι οποίοι μαζί (αντάμα) σαν γάτοι,
πηγαιναν αγκαλιασμένοι στα καρτέρια (σκοπιές η ενέδρες);”
Στη δυτικη Ηπειρο τωρα…..
Οι πρόγονοι των Τουρκοτσάμηδων, με την υποστήριξη των Οθωμανών, ήρθαν σε σύγκρουση με τους Μαζαρακαίους (Αρβανίτες) που ήταν ήδη εγκατεστημένοι εκεί
Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των Μπούιων (Αρβανιτών) της Κέρκυρας, οι οποίοι, με την βοήθεια των Βενετών, αποβιβάσθηκαν στην Θεσπρωτία και κατέστρεψαν ολοσχερώς το Μαργαρίτι το 1572.
Το ποίημα του (Αρβανίτη) Μανώλη Μπλέση “Sopra la presa de Margaritin” αναφέρεται κι εξυμνεί αυτό το γεγονός….
Δηλαδή έχουμε ένα Αρβανίτη
που να θρηνεί την πτώση της ελληνικής Λευκωσίας
και να εξυμνεί την πτώση του Αλβανοτσάμικου Μαργαριτίου.
Η ελληνική και μη αλβανική εθνική συνείδηση στο μεγαλείο της.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο Μανώλης Μπλέσσης στα κείμενα του αποκαλεί τον εαυτό του και τους ομοίους του Αρβανίτες κι Ελληνες .
Ο Μανώλης Μπλέσσης βέβαια, έγραψε επίσης πως θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και γι’ αυτό οι Σκυπετάροι ιστορικοί δεν θα ασχοληθούν μάλλον ποτέ μαζί του.
Ο Νικόλαος Μάζης όμως τι ήταν;
Αυτό μας φέρνει στον Καίσαρα Μάζη, τον πατέρα του Νικόλαου. Ο Καίσαρας Μάζης, όταν εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα, ίδρυσε στην Σικελία, μαζί με τους συντρόφους του, ένα χωριό. Θα μπορούσε να το είχε ονομάσει Μάζι (=του Μάζη) όπως έκαναν πολλοί Αρβανίτες αρχηγοί την εποχή εκείνη. Όμως προτίμησε να το ονομάσει Casale dei Greci (=χωριό των Ελλήνων). Απ’ τους κατοίκους αυτού κι άλλων παρόμοιων χωριών στρατολόγησε ο Νικόλαος Μάζης τους εφιππους στρατιώτες του Μακεδονικού Τάγματος.
Η αναφορά των Αλβανών εθνικιστών στις «περιπέτειες» του λεγόμενου «Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος» έχει σοβαρές αδυναμίες γι’ αυτούς και γι’ αυτό σπάνια κάποιος απ’ αυτούς αναφέρεται σ’ αυτό. Κι αυτό γιατί στα τέλη του 18ου αιώνα, ένας ανώνυμος συγγραφέας, ο οποίος μάλλον είχε πολεμήσει στις παρατάξεις αυτού του τάγματος, έγραψε και δημοσίευσε ένα βιβλίο με τον τίτλο “Dissertazione istorico-cronologica del Regimento Real Macedone, nel quale si tratta della sua origine, formazione e progressi e delle sue vicissitudini che gli sono accadute fino all’anno 1767” (=Πραγματεία ιστορική και χρονολογική του Βασιλικού Μακεδονικού Τάγματος, στην οποία περιέχονται η προέλευση, ο σχηματισμός, η πρόοδος και η παρακμή του, όπως έχουν συμβεί μέχρι το έτος 1767), το οποίο, όπως φαίνεται κι από τον τίτλο αναφέρεται στην ιστορία εκείνου του «Μακεδονικού Τάγματος», μέχρι το 1767.
Ποιό είναι όμως το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό; Το πιο ενδιαφέρον ίσως κομμάτι στο βιβλίο αυτό, που αναφέρεται όπως είπαμε στην ιστορία του Μακεδονικού Τάγματος, είναι το πρώτο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο αυτό αναφέρεται κι εγκωμιάζει τα διαχρονικά επιτεύγματα του Ελληνικού έθνους στα Ιταλικά εδάφη, θεωρώντας πως τα «κατορθώματα» του Μακεδονικού Τάγματος είναι η συνέχεια των κατορθωμάτων των Ελλήνων που προηγήθηκαν σ’ εκείνα τα Ιταλικά εδάφη. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας εκείνου του βιβλίου θεωρεί πως αυτοί που συμμετείχαν σ’ εκείνο το Μακεδονικό Τάγμα ήταν Ελληνες κι επιπλέον τους κατονομάζει ως τέτοιους.
Η ύπαρξη εγκωμιαστικών αναφορών στους Έλληνες σ’ ένα τέτοιο βιβλίο δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει ποτέ αποδεκτή απ’ τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι συνηθίζουν να θεωρούν ως σημείο αναφοράς τους Αρμπερέσηδες της νότιας Ιταλίας.
Λίγα λόγια για τα χωριά των Αρμπερέσηδων .
Τα χωριά αυτά ιδρύθηκαν, στην πλειοψηφία τους, από πρόσφυγες προερχόμενους απ’ την βόρεια Αλβανία, οι οποίοι είχαν προηγούμενα πολεμήσει στο πλάι του Γεώργιου Καστριώτη. Αυτοί κατέφυγαν στην νότια Ιταλία λίγο μετά τον θάνατο του Καστριώτη και την κατάληψη της Αλβανίας απ’ τους Τούρκους. Αυτοί είναι οι “Σκουταρινοί”, οι οποίοι, παρ’ όλο που προέρχονται απ’ την βόρεια Αλβανία, χρησιμοποιούν την Τοσκική, ως γλώσσα επικοινωνίας.
Σε ιστορικούς χρόνους στις ιδρυτικές ομάδες αυτών των χωριών έχουν προστεθεί και Αρβανίτες πρόσφυγες από την Ελλάδα. Η σημαντικότερη απ’ αυτές τις ομάδες είναι φυσικά οι Κορωναίοι Αρβανίτες οι οποίοι έφτασαν στα μέρη εκείνα μετά την δεύτερη “πτώση” της Κορώνης στους Τούρκους, το 1534.
Ο Κάρολος ο 5ος εγκατέστησε τους Κορωναίους Αρβανίτες, ανάμεσα στους ήδη εγκατεστημένους εκεί “Σκουταρινούς”. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ορισμένα χωριά κατοικούνται από “μικτούς” πληθυσμούς, δηλαδή από “Σκουταρινούς” και Κορωναίους Αρβανίτες. Κι ένα απ’ αυτά τα χωριά είναι και το Maschito της Potenza.
Ενα απόσπασμα από τον τοπικό τυπο….
“Particolare attenzione è stata posta per organizzare i figuranti in due schieramenti che rappresentano le due etnie principali che fondarono la nostra cittadina: i Greci- Coronei e gli Albanesi-Scuterini, i primi “Majsor” e secondi “Cndrgnan” da sempre rivali per diversi motivi che in seguito,nei cenni storici , andremo a spiegare.”
που σημαίνει…
“Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε κατα την διοργάνωση στον αντιπροσωπεύση των δύο εθνικών ομάδων που ίδρυσαν την πόλη μας:
τους Έλληνες-Κορωναίους και τους Αλβανούς-Σκουτερινούς”,
πάντα “αντίπαλοι”, για διάφορους λόγους…..”’
Καθολου τυχαιο οτι στην ίδια εκεινη την περιοχη της Ιταλίας έχουμε τα παρακάτω ….
Γινετε λόγος επι λέξη για
””εθνικες ομάδες”’,
τις εξείς δύο,
των Αρβανιτων-Ελληνων-Κορωναίων
και
των Αλβανων-Σκουτερινών.
Ούτε ειναι τυχαιο οτι
οι Αρβανίτες αυτοί ονομάζονταν-τους καλούσανε οι τνόπιοι Γραικους
και οτι αυτοι οι Γραικοι-Αρβανίτες ηταν ,επί λέξη ,
”πάντα ανίπαλοι”
με τους Σκουτερινους-Αλβανούς.
Ας δουμε λιγα στοιχεια για τη δραση των Αρβανιτων στην Ηπειρο .
Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι απο το κείμενο “Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi. Per Giovanni Musachi, despoto d’Epiro” όπως δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο “Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues publiées avec notes et tables généalogiques” του Charles Hopf, Βερολίνο 1873, σελίδες 270 έως 340.
Στο πρώτο απόσπασμα ο Μουζάκης αναφέρεται στην εκστρατεία του Ιωάννη Καντακουζηνού στην Αλβανία και τον αφανισμό των Αλβανών το 1336 (σελίδα 304).
«…et il prefato Giovanni Catacusino fa alcuni anni Imperadore, che fè la guerra in Albania et la roino».
Η μετάφραση έχει ως εξής.
«…κι ο προαναφερθείς Ιωάννης Καντακουζηνός ήταν σε παλαιότερους χρόνους Αυτοκράτορας, κι αυτός έφερε τον πόλεμο στην Αλβανία και την κατέστρεψε (την μετέτρεψε σε ερείπια)».
Στο δεύτερο απόσπασμα αναφέρεται πιο αναλυτικά στον αφανισμό των Αλβανών και το σταμάτημα της προέλασης τους (σελίδα 321), απο τον Ιωάννη Καντακουζηνό. Αναφέρεται επίσης και στον τοπικό ηγέτη της Ηπείρου που βρίσκεται πίσω απ’ την καταστροφή των Αλβανών.
Η μετάφραση έχει ως εξής.
“…και σ’ αυτούς τους πολέμους ο προαναφερθείς Ανδρέας Μουζάκης ο Δεσπότης έχασε [επίσης] και την πόλη των Ιωαννίνων, την πρωτεύουσα της Ηπείρου κι άλλα μέρη όταν ο προαναφερθείς Αυτοκράτορας Καντακουζηνός ήλθε εκεί από μακριά και διόρισε ως κυβερνήτη αυτής της πόλης έναν “ιδιώτη” (δηλαδή χωρίς προηγούμενα αξιώματα) ευγενή άνδρα που ονομαζόταν ΤΖΙΝΟΣ (η Γκίνος) ΣΠΑΤΑΣ, ο οποίος (δηλαδή ο Τζίνος Σπάτας) ήταν η μεγάλη αιτία για τον “ξεπεσμό” του οίκου του προαναφερθέντα Δεσπότη Μουζάκη αλλά κι [η αιτία για τον “ξεπεσμό”] κι άλλων Αρχόντων (της Αλβανίας)…..
Αν κανείς διαβάσει προσεκτικά τα παραπάνω κείμενα, θα καταλάβει πως ο άνθρωπος τον οποίο οι ίδιοι οι πραγματικοί (εθνικά) Αλβανοί (όπως ο συγγραφέας των κειμένων) θεωρούν υπεύθυνο για την καταστροφή τους δεν ήταν άλλος από τον [Αρβανιτη ] Τζίνο Μπούα Σπάτα. ….. Οταν τελικά οι Αλβανοί “συνάντησαν” τους Σπαταίους/Μπούιους/Αρβανίτες συνάντησαν και την “καταστροφή” τους, όπως έγραψε κι ο Μουζάκης, ο οποίος ήταν ένας απ’ αυτούς.
Δηλαδη και στην Ηπειρο υπηρξε εξ αρχης διαφορετικη δραση μεταξυ Μπουιων Αρβανιτων
και Αλβανων-προγονων των σημερινων Σκιπεταρων.
Με βάση όλα τα παραπάνω
δεν μπορεί πλέον να γίνετε λόγος για
””εξελληνισθέντες Αλβανούς ορθοδόξους””
η για ”’Αλβανική Αθήνα””
η για την ”’συμβολη των Αλβανων στην απελευθερωση της Ελλάδας””.
Είναι σημαντικό οτι δεν εχει δωθει τοση σημασια στις παραδόσεις των ιδιων των Αρβανιτών
Πχ οι παραδόσεις των Αρβανιτών των Μεσογείων…..
[οι γηραιότεροι παππουδες στα Μεσογίτικα χωριά
μιλώντας για τους προγόνους τους και τα όσα τους αφησανε παρακαταθήκη
ανέφεραν
οτι εκεινοι αναφερόμενοι στα λόγια των δικών τους παππούδων κλπ
κανανε λόγο για μερη κοντά στη θάλασσα ]
Eπίσης στην Οθωμανική απογραφή του 1431[υπάρχει ένας ανάλογος χάρτης, ]
στο σημερινό αλβανικό χώρο
φαινόντε πολυ πιο αραιοκατοικημενες απο οτι οι υπολοιπες
οι περιοχές
της νότια και κεντρικής Αλβανιας
και πιό συγκεκριμα τα παραλια αυτων και μερικως η ενδοχώρα τους.
Το σίγουρο είναι ότι αυτες ”αραιωσανε”
λόγω της φυγης του πλυθησμου που ως τότε την κατοικούσε-Αβανίτες
κατι που επιβεβαιωνεται από τα παρακάτω.
Τα τοπονύμια στα σημερινα αρβανιτοχώρια [ακόμα και τα μικροτοπονυμια πολλες φορες]
οσα εξ αυτών εχουν σχέση με την σημερινη αλβανική επικράτεια
[γιατι αρκετά δεν έχουν ,
ειτε πχ γιατι είναι της ρωμέικης γλώσσας και προυπήρχανε στη περιοχή εγκατάστασης
είτε γιατι ειναι αρβανιτικα
που δημιούργησαν οι ιδιοι όταν ήλθαν εδώ
δηλ. είναι νεοδημιούργητα]
εχουν σχεση με τα τοπονύμια που βρίσκοντε σε κείνο
ακριβως το τμήμα εκείνο , και σχεδον ποτε ανατολικότερα η βορειότερα.
Τα παραπάνω ειναι σοβαρες ενδειξεις οτι το μεγαλύτερο μέρος των Αρβανίτων προήλθε απο κεινα τα μέρη.
Κάτι ακόμα …..
¨¨Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ’ το βιβλίο “Athenes, Ancienne et Nouvelle” του Guillet de la Guilletiere, 1676, σελίδα 89 .
Ils sont en par……. Magnottes sont sur mer…”
Θα παραθέσω τη μετάφραση ολόκληρου του αποσπασματος…..
””Ενα μέρος τους προέρχεται … απ’ τα μέρη που είναι κοντά στην Απολιμένα και την Σαπόζα κι ένα άλλο απ’ την περιοχή της Ηπείρου κοντά στα βουνά της Χειμάρας. Είναι γενναίοι απ’ την φύση τους, αποφασιστικοί κι ακούραστοι…..¨¨
Βλέπουμε ότι τα χρόνια εκείνα [δηλ το 1676] υπήρχε ζωντανη η παράδοση των νεοφερμένων Αρβανιτών την οποία διέσωσε ο περιηγητης
και κανει λογο για κάθοδο από τα ιδια αυτα μέρη .
Τώρα μελετώντας την ιστορία της περιοχής εκείνης [οδο αυτο ειναι δυνατό]
μπορούμε να εξαγουμε
αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιοι την κατοικούσανε,
κα σίγουρα στην περιοχή εκείνη δεν κατοικούσανε μόνο
”’καθαροι” αλβανοι ορθόδοι ”’.
O Βυζαντινος ιστορικος Προκοπιος αναφερει για τους κατοικους των παραλιων και μερικως της ενδοχωρας της σημερινης νοτιας και κεντρικης Αλβανιας, δηλαδή των περιοχών από τα οποια κατέβηκαν οι Αρβανιτες…….
»’Ελληνες εισι ,Ηπειρωτες καλουμενοι ,αχρι Επιδαμνου πολεως» πραγμα που σημαινει οτι ο ελληνικο χαρακτηρας της περιοχης ειχε διατηρηθει ως τον 6μΧ αιωνα .
Τα ιδια αναφερει και ο Πολυβιος λιγους αιωνες πριν.
Απο τα μερη εκεινα κατηλθαν οι Αρβανιτες.
Διγλωσσοι και σκέτο αρβανιτόφωνοι ,βεβαια , αλλα πάντα Ελληνες.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Ancient_Epirus_%26_Modern_Borders_%28Colored%29.svg/1200px-Ancient_Epirus_%26_Modern_Borders_%28Colored%29.svg.png
Βλεπουμε ότι οι Ρωμαίοι είχανε ονομάσει την περιοχή εκείνη
ως Νεα Ηπειρο
ακριβώς γιατί λόγω των παμπολλων Ελλήνων-Ελληνικών πόλεων
θύμιζε περισσοτερο το νοτιότερο τμήμα
το οποίο ονομάζανε ΄΄Παλαια Ηπειρο””
Οι αρβανίτες κατήλθανε κυρίως
από το πρώτο μισό [και κυρίως το παράλιο τμήμα]
της περιοχής με το κίτρινο χρώμα δηλαδή από τη τοτε λεγόμενη Νεα Ηπειρο
αλλά και τη σημερινή Βόρεια Ηπειρο
Από την περιοχή εκείνη κατάγονταν οι πρώτοι Αγιοι της σημερινής Αλβανίας[Αγιος Ελευθέριος,Αγιος Αστείος κλπ]
και αυτή αποτελούσε το ακριτικό-βορειότερο τμήμα του ””Δεσποτάτου της Ηπείρου”’ λίγους αιώνες μετά,μια περιοχή με πολλά αρχαιοελληνικα και Βυζαντινά μνημεία.
Η πρώτη εμπειρια του νεοτερου Ελληνισμου με τον Σκιπεταρισμο.
»»Κατά τα 1770 η Ήπειρος και Αλβανία ,υπήρχον εις μέγιστον και αδειάληπτον κίνηση,
αποστέλουσαι ,στίφη επί στιφών εκ των αυτοχθόνων Οθωμανών,
τους μεν ως υπομίσθιους ,τους δε ως τυχοδιώκτας,
εις την εκστρατεία των σουλτανικών δυνάμεων κατά της Πελοπονήσου,
ότε εξεράγη εν αυτή επανάσταση κατα των Οθωμανών …
εκ της επανάστασης αυτής πολλοί χριστιανοί εθυσιάσθησαν …
οι ως ανωτέρω στρατεύοντες Αλβανοί
διέβαινων , κατέστρεφον τα προστύχοντα
και παντού η ερημία ακολούθει αυτούς……
απεριγραπτα εισί όσα δεινά επέφερον οι Αλβανοί εις την εκείσε χριστιανοσύνη…..
εις πάσαν πόλη της Πελοπονήσου κατεσφάγησαν πλείστοι χριστιανοί,
εις την Τριπολιτσά μάλιστα 3.000,
τα δε χωριά εκπεπάσθησαν υπό πρωμάτων……[Αραβαντινός ]»
’ «Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».
[Κορδάτος]
»’Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη,
και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις.
Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν…».
[Κώδικας ιεράς μονής Σπηλαίου]
« Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης». [Σαθάς]
». Μεταξύ άλλων στον Ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής, αναφέρει ,
ότι είναι χαραγμένα και τα εξής:
«Χρονολογίας 1771. Οι Τουρκαλβανοί καίνε τα χωριά μας, όλο φονικά κάνουν».
(Δημοκλής Χαρ. Γαρταγάνης, «Η Στεμνίτσα στο 1821», σελίδα 40, Αθήνα 1964)
Όπως αναφέρει ο Σάθας «Τα πάντα είχεν αφανίσει η Αλβανική πανώλης.
Εκεί ένθα προ ολίγου υπήρχον πόλεις και κώμαι πολύανδροι και ευδαίμονες,
ήδη έβλεπέ τις θανάτου ερήμωσιν, και πυριφλεγή ερείπια.
Η Πελοπόννησος πάσα είχε σχεδόν απογυμνωθή κατοίκων 23.»
……Γιατί οι Αλβανοί όρμησαν σαν αγέλες από όλη την Αχαΐα και τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και από τόπους πέρα από την Ιλλυρίδα, χωρία κανένας να μπορεί να τους αντισταθεί στον Ισθμό και στις παραλίες των δύο κόλπων (Σαρωνικού και Κορινθιακού), και σαν αιμοβόροι λύκοι ξεπέρασαν και τους Μανιάτες σε ωμότητα…..
Όσοι από τους βαρβάρους αρκούνταν στην αρπαγή των χρημάτων έμοιαζαν φιλάνθρωποι, αλλά στο μεταξύ οι δυστυχισμένοι ολοφύρονταν καθώς παιδιά αποχωρίζονταν από τους πατέρες τους, άνδρες από τις γυναίκες του, αδελφοί στερούνταν τους αδελφούς τους, βρέφη αρπάζονταν από τις αγκαλιές των μητέρων τους, τρυφερές παρθένες από τα δωμάτιά τους που τις τραβούσαν χέρια βαρβάρων, και συγγενείς συγγενών, φίλοι φίλων και γνωρίμων γνώριμοι απάγονταν και γίνονταν δούλοι
[Σέργιος Μακραίος]
Πληροφορία που είναι χαραγμένη στον ενδέκατο στύλο της νότιας πλευράς του Θησείου, η οποία λέει: «1770 εχαλάσανε οι Αρνανουτάδες του Πιρί (προάστειον των Θηβών) και ηρίθανε οι Πιριώτες στην Αθήνα» (Δημ. Καμπούρογλου: «Ιστορία των Αθηνών, εκδ. 1969, τόμ. Α’, σ. 189). Υπάρχει και παραδοσιακό τραγούδι από τη Βόρεια Ελλάδα μάλιστα
για τα γεγονότα εκείνα ,
για την κάθοδο των Αλβανών στο Μωριά ,
τη σκλαβιά και τις απαγωγές των Πελοπονησίων που ακολούθησαν
΄΄΄Ξεκίνησαν η Αρναουτιά
την άκρη του θαλάσσιου
πάνε να πατήσουν το Μωριά
και το καημένου Κάστρου
πήραν μανάδες με παιδιά
αδέρφια κι αξαδέρφια
σαν πήραν και μια νιονυμφη τριων μηνών νυφούλα…..»»’
Υπολογίστηκε πως από τις 300.000 χριστιανούς της Πελοποννήσου χάθηκαν περί τις 100.000,δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού ,είτε ως σκλάβοι στους Άραβες ,είτε ως εξαφανισθέντες και δολοφονημένοι είτε ως πρόσφυγες σε άλλες περιοχές ακόμα και στην επαρχία της Περγάμου .
»» Οι Αλβανοί, τους οποίους οι Τούρκοι είχαν εξαπολύσει κατά των Ελλήνων, επί εννέα χρόνια λεηλατούσαν την χερσόνησο, έκαιγαν, έσφαζαν, εξανδραπόδιζαν και πουλούσαν τους κατοίκους. Οι κάτοικοι της Βοστίτσας (Αιγίου) σφάχτηκαν όλοι, οι Σπέτσες ερημώθηκαν. Όταν δεν έβρισκαν πρόχειρη λεία ανάγκαζαν οι Αλβανοί τους Πελοποννήσιους να υπογράψουν χρεωστικές ομολογίες και πολλοί είχαν τέτοιες στα χέρια τους για πεντακόσιες ή εξακόσιες χιλιάδες γρόσια. Άλλοι πωλούνταν ως δούλοι. . Όσοι Έλληνες μπόρεσαν, κρύφτηκαν στα βουνά ή κατέφυγαν στην Επτάνησο. Ακόμα κι οι Μανιάτες ανέβηκαν στα κρησφύγετα του Ταΰγετου και οι οικισμοί τους λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν.
Τέλος η αρχηγία ανατέθηκε στον αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαερλή Μαντάλογλου (Καπουδάν Χασάν πασά),ο οποίος πήρε επιπλέον τους τίτλους του Μορά Βάλεση και του Σερασκέρη της Ρούμελης. Ζήτησε βοήθεια από τους ντόπιους Τούρκους αλλά πήρε ελάχιστη.Με την υπόδειξη όμως πιθανότατα του δραγουμάνου του στόλου Νικόλαου Μαυρογένους,προσεταιρίστηκε τους Κλέφτες για την εκδίωξη των Αλβανών. .Φτάνοντας λοιπόν ο Καπουδάν πασάς στην Κόρινθο το 1779,κάλεσε τους Αλβανούς να φύγουν από τον Μοριά. Αρκετοί συμμορφώθηκαν και έφυγαν για την Αλβανία.Την πρότασή του όμως απέρριψαν περί τους 7.000 Αλβανοί.
Έγραψε λοιπόν ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου πρόσκληση προς τους Κλέφτες «Σας διορίζομεν να σκοτώνετε χωρίς φόβον τους ζορμπάδες. Είναι δικά σας όλα τα πράγματα των. Να μας φέρετε μόνο τα κεφάλια των και σας συγχωρούμεν όσα εκάματε καπαέτια…………» (Ιω. Φιλήμων ΔΙΦΕ σελ 82).
»»Πριν δε της ενάρξεως της εν Τρικόρφοις μάχης,
μεταξύ Πελοποννησίων κλεφτών και Αλβανών,
όλοι οι αρχηγοί των Αλβανών συνελθόντες εν Τριπολιτζά
εις πολεμικόν συμβούλιον, και μετά πολλάς συνδιασκέψεις των,
απεφάσισαν και έπεμψαν την κάτωθι επιστολήν προς τους κατέχοντας τα Τρίκορφα Πελοποννησίους κλέφτας και αρματωλούς.
»’Δεν εκάματε καλά να σμίξετε με τους Τούρκους και ναρθήτε να μας βαρέσετε. Ναίσκε ορέ, δεν το παντέχομε ετούτο το πράμα, και σαν εσείς είχατε ατίγια μαζή με μας, τότενες ναρχούσασταν παλληκαρίσια, να τα βάζαμε ορέ τα πράματα στην καλή τη στράτα….»»»
Τριπολιτζά στη 8 Ιουλίου 1779
Οι Γενικοί Αρχηγοί
Αλή Χατζή Οσμάν Μπέης
Σουλεϊμάν Μπέης
Τότε δε και οι αρχηγοί των κλεφτών και αρματωλών συσκεφθέντες εν πολεμικώ συμβουλίω απήντησαν και αυτοί ως εξής:
»»……Ημείς ποτέ δεν είχαμε σκοπόν για να αναταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι κι αυτούς θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας….
τα θέλετε εσείς,
γιατί από το καιρό που γένηκε το σεφέρι το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήστε τους Τούρκους και να κτυπήσετε εμάς τους Μωραΐτες ,
δέκα χρόνια γένουνται από τον καιρό εκείνον έως σήμερα,
.που μας ετυραννίσατε, μας εγδύσατε, εσκωτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους πατριώτες μας
…….. και μας κάμετε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιά να σας χωνεύσωμε, και ούτε να σας συγχωρήσωμεν, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσωμε, και με την δύναμι του Θεού, αν μπορέσωμε και να σας διώξουμε πλια από το Μωριά…. »»’
»»’ ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί παν εκείνα που ξέρατε,
ελάτε το ταχύ αλοιώς θα το μετανοήσετε»»
Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
Υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηγοί Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
και Αλέξης Ντάρας»» [Αθανάσιος Γρηγοριάδης-Ιστορικαί Αλήθειαι]»»
Ας δούμε τα γραφόμενα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του.
»»’εσυνάχθησαν όλοι και πάνε εις τον πατέρα μου και αυτός τους στάθηκε με ορμήν και τους εγύρισε πίσω εις τον κάμπον· ενώθησαν και άλλοι καπεταναίοι· εμβήκαν εις τα χωράφια, εις τον κάμπον τους εσκότωσε η καβάλα ως οι θεριστάδες· έπεσεν η καβαλαριά μέσα και τους εθέρισαν· από τη μίαν μεριάν η καβαλαριά από το άλλο ο πατέρας μου. Από 12000 , 700 πέρασαν εις το Δαδί.
Όταν τους επολέμησε ο πατέρας μου του έλεγαν,
Κολοκοτρώνη δεν κάμεις νισάφι; Τι νισάφι να σας κάμω, όπου ήλθετε και εχαλάσατε την πατρίδα μου, μας πήρατε σκλάβους και μας εκάματε τόσα κακά;
Του απεκρίθησαν εφέτος δικό μας του χρόνου δικό σου.
Τα κεφάλια των Αλβανών έφτιασαν πύργον εις Τριπολιτσάν».»»
» Ο Πουκεβίλ που πέρασε από εκεί το 1799 και είδε το «κτίσμα», είχε αρχίσει να καταρρέει λόγω της αποκολλήσεως μερικών κρανίων, ονομάζει το κτίσμα «πυραμίδα».
Ο Πουκεβίλ το περιγράφει με θαυμασμό, αποκαλώντας το «Τρόπαιο των Κολοκοτρωναίων».
»’Ύστερα ο Χασάν άρχισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και σύντομα η Πελοπόννησος απαλλάχτηκε οριστικά από τους Αλβανούς, οι οποίοι είτε εξοντώθηκαν είτε έφυγαν, όσοι μπόρεσαν. Σ’ εκείνη την εκστρατεία ο Χασάν προσπάθησε να περιορίσει την αυτονομία των Μανιατών,απέτυχε όμως και συνέχισε τις επιχειρήσεις του κατά των Αλβανών στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η τάξη αποκαταστάθηκε και οι Αλβανοί περιορίστηκαν στην πατρίδα τους.»
» Ας δούμε τώρα και το θρήνο που εγινε στην Αλβανία και τη Τσαμουριά μετά τον ξολοθρεμό τους.
»»Κατά το αυτό έτος [ 1780] εις πάσαν πόλη και κοινότητα Τσαμουριάς και Αλβανίας ,
ηκούσθη μέγας θρήνος και κλαθμός ,πενθούσης εκάστης Οθωμανικής οικογένειας ,υιόν ,αδελφό η πατέρα ,
καθότι αφίχθη η είδησης ότι οι Αλβανοί όσοι εις Πελοπόνησο προ δέκα ετών ,
εμάστιζον τους χριστιανούς της , κατεσφάγησαν φονευθέντες υπέρ τους 7.000
παρά του Χασάν Πασα ,των οπλαρχηγών Κωνσταντίνου και Αναγνώστου Κολοκοτρώνη……[Αραβαντινός].
Ενώ και ο αγωνιστής του 1821 , Αρβανιτης Σουλιώτης Κουτσονίκας ανέφερε στα απομνημονευματά του για τα γεγονότα της εποχής.
»Απεστάλησαν εντός ολίγου ,σμήνος στρατευμάτων Αλβανικών στη Πελοπόνησσο ,καταπνίξαντες την επανάσταση και και έφεραν ως επακόλουθο την διαρπαγή και αιχμαλωσία των κατοίκων τους οποίους διεσκόρπησαν εν τη Ευρωπαική και Ασιατική Τουρκία….
»’Οι απελθόντες εις την Πελοπόνησσο Αλβανοί ,έγιναν κύριοι της αυτής ,δεσπόζοτες και καταπιέζοντες δια καταχρήσεων και διαρπαγών ….
Ενώ για το διωγμό τους και όσους δεν σκοτώθηκαν
αλλά γυρίσανε στην Τσαμουριά αναφέρει ..
»»Ο δε επισημότερος αυτών Σουλειμάν Τσάπαρης ,Τζάμης ,
όστις είχε καταστει βαθύπλουτος εκ λαφύρων και διαρπαγών,
πληροφορηθείς τας διαταγά του Σουλτάνου ,εμβάς εις πλοίον μετέβη στη πατρίδα του.»»
»Ελθών εις την πατρίδα του το Μαργαρίτι ,ιδών του Σουλιώτας να φορολογούν
τα χωριά της Τσαμουριάς ,έγινε έξαλος ,διότι απομακρυνθείς πολλά έτη από τη πατρίδα του είχε ξεχάσει τους Σουλιώτας.»
»’Συνηθισμένος να καταπιέζει τους Πελοπονησίους του εφαίνοτο παράξενη η ανεξαρτησία των Σουλιωτών»’
»»Είχε πολλόυς φίλους και οπαδούς αγάδες από την όλη την Αλβανία…..»’
»Ελεγε δε προς του αυτούς
»’Είναι ντροπή εις τον Ισλαμισμό να πληρώνει χαράτζι
εις μίας χούφτα Γκιαούρηδων ,
ενώ 10 χιλιάδες σπαθιά Αλβανών υπέταξαν όλο το Μωριά»’.
Δηλαδή πέρα από τον Κολοκοτρώνη και ο ίδιος ο αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων , ο Τσάπαρης, ομολογεί το ρόλο τους τα δέκα εκείνα χρόνια .
Μια καιρια αναφορα για τους Αρβανιτοφωνους που ειχανε εισάλθει στο Μωριά……
¨Ο Γενικός Προνοητής του Μοριά, Jacomo Barbarrigo, έγραψε τον 1479
αναφερομενος στους κατοικους του Μωρια ντοπιους και νεοφερμενους…
«Οι Αλβανοί και οι Γραικοί δεν είναι παρά ένας μόνος λαός που μισεί κάθε ξένο»
Οταν λεει Αλβανοι αναφέρεται στους αμιγώς αρβανιτόφωνους και τους διγλώσσους νεοφερμενους
και οταν λεει Γραικοι ,στους ντόπιους αμιγως ελληνοφωνους-γραικοφωνους του Μωριά .
Οταν λεει »δεν ειναι παρα ενας λαος»
εννοει ασφαλως
την πολιτισμική ομοιότητα
των δυο αυτών ομάδων
επιλύδων αρβανιτοφωνων και διγλώσσων
και ντόπιων ελληνοφώνων ακριβως γιατι οι πρωτοι ειχανε ερθει απο τα παραλια της
παλαι ποτε ημιελληνικης περιοχης ¨¨ Νεας Ηπειρου¨¨.ή Ελληνικης Ιλλυρίας.
Δεν μπορεί οι »Αλβανοί» αυτοί
να ήταν μόνο αρβανιτόφωνοι
η να μην ξερανε ¨¨γρι ελληνικᨨ
η να φοράγανε διαφορετικά ρούχα απο τους ντόπιους
και να χανε τοσο διαφορετικες παραδοσεις ηθη και εθιμα
δηλαδη να ειχανε τοσο διαφορετικο πολιτισμικο υποβαθρο απο τους ντοπιους,
και παρόλα αυτά να τους περιέγαφε ο Βενετός
ως »’έναν λαό».
Δεν γινεται.
Αρα είχανε πολλές πολιτισμικες ομοιότητες
και το κυριοτερο
ειχανε κοινη συνείδηση [ »’ένας λαός»’ οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ]
και μαλιστα ¨¨μισουν καθε ξεν﨨¨
δηλαδη δεν βλεπανε ο ενας τον αλλο σαν ¨¨ξεν﨨 πραγμα που λεει παρα πολλα
για τη συνειδηση και τη καταγωγη των περισσοτερων Αρβανιων.
Υ.Γ
Η καθοδος αυτη των Σκιπεταρων στα 1770 συγκρινομενη με αυτη των Αρβανιτών του 14ου αιωνα δειχνει την τεραστια διαφορα
του Ελληνα Αρβανιτη
απο τον ΤουρκοΑλβανο .
Αρβανίτες Μπούιοι στη Βενετία μετά τη φυγή του από το Μωριά
»Η Βενετία εχει πολλά μνημεία .
Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) έχουν πολύ μεγάλη αξία . Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.
Οι Μπούιοι/Αρβανίτες ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον.
Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.
Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας, την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει απο τη βορεια Αλβανια.
Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, ιδρύθηκε το 1447.
Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.
Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες, χωρίς κανέναν καταναγκασμό,
επέλεξαν,
να “συνταχθούν” και μάλιστα να συνιδρύσουν
με τους υπόλοιπους Ελληνες
ηδη από τον 15ο αιωνα ,
την ελληνικη κοινότητα
και όχι να ενταχθούν στην ήδη υπάρχουσα αλβανική.
https://www.youtube.com/watch?v=_jud5CNyYqE
Διαβάζω και γελάω…
Οι αρβανίτες ήταν εκ καταγωγής αλβανοί που κατέβηκαν στον ελλαδικό χώρο είτε μόνοι τους είτε με εντολή ηγεμόνων και βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι χριστιανοί αρβανίτες ενσωματώθηκαν στην “ελληνική”-ρωμαίικη εθνική συνείδηση -η οποία διαμορφώθηκε μόλις τον 19ο αιώνα- και οι μουσουλμάνοι αρβανίτες αποχώρησαν μετά την έκρηξη της επανάστασης των Ρωμιών.
Κάθε αναφορά σε ύπαρξη εθνικής συνείδησης πριν το 19ο είναι εντελώς αντιεπιστημονική καθώς οι εθνικές συνειδήσεις άρχισαν να διαμορφώνονται εδώ και 3 αιώνες. Επίσης τελείως αναληθές ότι οι αρβανίτες ήταν ελληνικής καταγωγής καθώς δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ ούτε καν ένδειξη για εγκατάσταση αρχαίων -και ορίτζιναλ- ελλήνων στην περιοχή του Αρβάνου (κεντρική Αλβανία).
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:
ΝΙΤΗΣ = ο έχων Νου,
“ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ” = ο έχων Νου, από το Αρβαδ (Δωριστή ARWAD)
‘ΑΡΑΔΟΣ Ιωννικά και Arwad Δωρικα.
Το όνομα Αράδιος αναφέρεται στην Βίβλο ως ό γεννήτορας των Αραδίων, (Αρβανιτών) Σήμερα Είναι το μόνο κατοικημένο νησί στη Συρία. Σε όλες της Ανατολικές Δωρικές διαλέκτους (σημιτικές) το όνομα ΆΡΑΔΟΣ γείνετε ARWADOS καί συνπτυγμένα λακωνικά, ARWAD + NΙΤΗΣ = Αρβανίτης
Tο Άρβανον στηv Ήπειρο μετά τόν 14ο αιώνα Μ.Χ.
….”Οι ανδρες της Αρβάδ μετα του στρατευματος σου ησαν κύκλω επι τα τείχη σου, και οι Γαμμαδίται επί τούς πύργους σου” EZEK 27:11
Καί,
….”Οι κατοικοι της Σιδωνος και Αρβάδ ησαν οι κωπηλαται σου· οι σοφοι σου Τυρος, οι οντες εν σοι, αυτοι ησαν οι κυβερνηται των πλοιων σου” EZEK 27:8
Οι Αρβανίτες έχτησαν πόλη στην Αίγυπτο και την ονόμασαν Λυκόσουρα… δηλαδή, Χώρα φωτός του Σειρίου ήτο τό σημερινό LUKSOR-ΛΟΥΞΟΡ Επίσης, Αρβα-νίτηκο εναι το όνομα ΦΑΡΑΩ = ο Φάρος του έθνους αλλά κια η λέξη Φάρα… LUKSOR/Λούξορ = Φώς ρέει… LUK / ΛΥΚ = Φώς εξ’ού και λύκειο, Φάρα = ομάδα, ‘οικογένεια πού φέρουν φως – φωτείζουν, διδάσκαλοι του γένους.
Η ‘Αιολοκή προφορά του Φαραώ είναι Φύρερ.
Ό από το ΑΡΒΑD o ερχόμενος, πάνω από όλα είναι ΝΙΤΗΣ = διαθέτει ΝΟΥ
Όι Αλβανοί: Το Άλφα στην αλφαβήτα μας δεν είναι για φιγούρα…Αντιπροσωπεύει τόν ΑΣΣΟ στη γή το Πρώτον την “Α” ή αλιώς Πρωτογενές ενέργεια δηλαδή, Πυρηνική-Ηλικακή ενέργεια, το ΦΩΣ Aντιπροσωπεύει σύν τοίς άλλοις, τίς ακτίνες του φωτός, και το υγρό στοιχιο στη γη, Στην Ελλάδα έχουμαι τον Α ποταμό, τον ονομάζουμαι ΑΛΦΕΙΟ…επίσης όλοι έχουμε πράγματα με μεγαλύτερη αξία από άλλα, μέ Άλφα τιμή που ονομάζουμε Τιμαλφή.
Ο Καύκασος όπου ο ΖΕΥΣ έδεσε τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ στα βράχια, είναι και αυτός το Α άλφα όρος στη γή, εκεί κοντά, ήταν και η ALFANIA Δωρικά.
Όμως, το δίγαμα F μέχρι το 402 ΠΧ προφέρωταν ελαφρώς σαν B, όπως, Nafs και μετά το 402 Π.Χ, Ναύς,…. Navis, Navy… και γιαυτό σήμερα, λέμε ΑΛΒΑΝIΑ Και, CAUCUS = Διήκηση)
ALFA-NIA…..To NIA..ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΞΗ “Δονία” ή γή δονείται Έτσι έχουμαι Μάκε-Δονία = η μεγαλύτερη ακτογραμή σε Μάκος της Ελλάδος όπου το κύμα σπάει καί η ή Δώνα Γή δονεται.
Επίσης Δονιάς/ντουνιάς λέγεται η γης από τη δόνηση, ΑΛΒΑΝΙΑ = “Άλφα δονία” άσχετο τί αφήνουν να εννοεί σήμερα το όνομα Αλβανός οι σημερινοί Αλβανοί.
Ού Τίς,…… απάντηση ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα όταν τον ρώτησε Πως σε λένε? Άυτό ακριβώς εγειναν οι Αλφανοί του Καυκάσου, έχασαν την ταυτότητα τους, την ιδιότητα τους, την Πατρίδα τους, τον 5ο αιώνα μ.Χ. είχαν πέσει σε κατάθλιψη εάν ερωτούσες κάπιον “πώς σέ λένε” απαντούσε Ού Τίς, δηλαδή όχι καπιος με ιδιαιτερότητα… επιδή όντως ένοιωθαν μηδαμινοί με δίχως πατρίδα,
Οί Τούρκοι έφεραν τους Αλβανούς στην Βαλκανική Χερσόνησο μαζί με τα κοπάδια τους (ώς κινητό κρεοπωλείο με φρέσκο κρέας για τον Οθωμανικό στρατό) το 12ο αιώνα ΜΧ,
Ώς σήμερα ακούμε γιά Καυκάσια παρουσία και, ό Κολοκοτρώνης: “Τουρκαλβανοι”
Οι τούρκοι επίσης ονόμασαν τους ALFANOYS του Καυκάσου Από το “Ού Τίς” + Άρράν πού ονόμαζαν την Αλβανία του Καυκάσου, Αρναούται, κοινώς Αρναούτηδες….
Αρράν + Ού Τίς = Αρναούτης
Στόν Τρωικό πόλεμο, με τους Τρώες πολέμησαν οι Αλφανοι. Eπίσης, στην εκστρατία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους Πέρσες. . Έπίσης 400 χρόνια με τους Τούρκους κώλος και Βρακί, και ακόμα είναι “tale quale” καθώς επίσης, και στόν πρώτο καί δεύτερο παγόσμιο πόλεμο είδαμε τα καμώματα τους….
Αράν είναι το όνομα της Αλβανίας του Καυκάσου στην Περσική Γλώσσα
Σκηπετάρ = αυτός που κρατάει το Σκήπτρο….Αρχαιώτατη Ελληνική λέξη. “πλιάτσικο” = παραφθωρά της Λείας, από εδώ και “looting”
Τσάμης, από τον αρχαίο ποταμό θύαμης η THYAMES (Δωριστή) ό σημερινός Καλαμάς πού είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ηπείρου,
Αυτός ήταν ο ένας ποταμος θύαμης, γιατί ο άλλος Θύαμης, διασχίζει το λονδίνο.