Η γνωστοποίηση του μεγαλύτερου τιμήματος –51 εκατομμύρια ευρώ– που προσφέρθηκε από μια εταιρεία για την εξαγορά των δύο σερβικών εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) και η συνακόλουθη πρόθεση της διοίκησης της Βιομηχανίας να κηρύξει τον διαγωνισμό άγονο δεν έκλεισε το κεφάλαιο της προσπάθειας πώλησής τους προκειμένου να… σωθεί η ΕΒΖ.
Η αποκάλυψη της «Εφ.Συν.» την περασμένη Παρασκευή ότι υπήρξε προσφορά 30 εκατομμυρίων μόνο για το 49% των εργοστασίων, οι μελέτες που ανεβάζουν την αξία των δύο εργοστασίων «πάνω από 120 εκατομμύρια και τα περυσινά κέρδη (27 εκατομμύρια) των εργοστασίων δυσκόλεψαν περαιτέρω όσους είχαν σχεδιάσει ένα εύκολο «ξεμπέρδεμα».
Πληροφορίες θέλουν να ασκούνται αφόρητες πιέσεις στο Δ.Σ. της ΕΒΖ να δεχτεί την προσφορά και ένα πλήθος δημοσιευμάτων προσπάθησε τις τελευταίες μέρες να αλλάξει ακόμη και την αριθμητική.
Κι είναι περίεργο να εμφανίζονται οι επικεφαλής της Βιομηχανίας να υπόκεινται αβοήθητοι σε πιέσεις, όπως έγινε και με τα μέλη των προηγούμενων συμβουλίων.
Φυσικά, είναι λογικά αδύνατο να εξηγήσει οποιοσδήποτε πώς θα εξυγιανθεί η μητρική ΕΒΖ αν πουλήσει τα κερδοφόρα ζαχαρουργεία της στη Σερβία, που της απέφεραν πέρυσι 27 εκατ. ευρώ λειτουργικά κέρδη και άλλα τόσα αναμένονται φέτος (δηλαδή όσο το προσφερόμενο τίμημα και ακόμη περισσότερα) και επιπλέον χωρίς η ΕΒΖ να βάλει ούτε ένα ευρώ στα ταμεία της.
Τόσοι άξιοι «αναλυτές» πώς μπορούν να εξηγήσουν ότι μπορεί η εταιρεία να σωθεί αφαιρώντας της περιουσία την ώρα που χρωστάει;
Τα λάθη
Τι ακριβώς συμβαίνει και ποιον τελικά εξυπηρετεί αυτή η πώληση όταν όλα τα Δ.Σ. (4 από την ημέρα υποβολής της πρότασης από την Τράπεζα Πειραιώς) είναι ενάντια στην πώληση των θυγατρικών;
Ποιος έκανε «λάθος» εκτίμηση βγάζοντάς τα στο σφυρί με αρχική τιμή 25 εκατομμύρια και γιατί η αξία των θυγατρικών δεν υπερβαίνει τουλάχιστον 5 φορές τα κέρδη τους, όπως σε κάθε άλλη περίπτωση υγειών επιχειρήσεων και μάλιστα με μηδέν τραπεζικό δανεισμό;
Γιατί οι ατσίδες της αγοράς δεν μιλούν για τη συνολική εικόνα του ομίλου με θετική τροχιά τα τελευταία 2 χρόνια και λειτουργική κερδοφορία το 2016;
Γιατί επιμένουν μόνο στην κακή εικόνα της μητρικής (που και αυτή βελτιώνεται) και δεν μιλούν για το σύνολο του ομίλου, που έχει τζίρο κοντά στα 250 εκατ. ευρώ και παραγωγή πάνω από 200 χιλιάδες τόνους ζάχαρης (δεύτερη καλύτερη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη) με προοπτική ανάδειξης σε πρώτη δύναμη;
Γιατί παρουσιάζουν μόνο την «κακή» εικόνα της μητρικής (και πώς άραγε προβλέπουν τη σωτηρία της;) και δεν βλέπουν τους λόγους που την οδήγησαν εκεί, με ανείσπρακτες απαιτήσεις και χαριστικές συμφωνίες κοντά στα 100 εκατ. ευρώ; (Ω, τι ωραίο πλιάτσικο!)
Γιατί δεν αναφέρονται στη συνετή διοίκηση των (ανεξαρτήτως σύνθεσης και με τα όποια κενά) διοικητικών συμβουλίων των 2 τελευταίων χρόνων, που συμμαζεύουν τις αμαρτίες του παρελθόντος κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες χωρίς ουσιαστικά επιπλέον δανεισμό;
Γιατί η πιστώτρια τράπεζα δεν είναι καλά διασφαλισμένη από μια εταιρεία με ήδη λειτουργική κερδοφορία και συνολική αξία πάνω από τον δανεισμό, που ούτως ή άλλως δεν χορήγησε η ίδια, και οποιεσδήποτε αποπληρωμές εγγράφονται στα καθαρά της κέρδη;
Ποιο το κέρδος των Ελλήνων αγροτών αν η πώληση των θυγατρικών οδηγήσει στην πτώχευση την ΕΒΖ, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια;
Λένε και ψέματα επιπλέον. Οτι τα κέρδη των δύο εργοστασίων είναι συγκυριακά. Δυστυχώς γι’ αυτούς είναι επαναλαμβανόμενα από την απόκτησή τους το 2002 και με μόνη εξαίρεση το 2014 (που συμπαρέσυρε εν μέρει και το 2015) κυρίως λόγω έλλειψης χρηματοδότησης στην κρίσιμη φάση της καμπάνιας (και πάλι οι τράπεζες).
Δεν μπορούν δηλαδή (ή δεν θέλουμε;) τα εργοστάσια να μεταφέρουν τη δυναμική τους και στη μητρική εταιρεία για να δεσπόσει στη Νοτιοανατολική Ευρώπη;
Κι είναι δυστυχώς «λεπτομέρεια» να πούμε σήμερα ποιος θα κερδίσει από την πώληση των εργοστασίων. Το χειρότερο είναι όταν θα φτάσουμε να ονοματίσουμε αυτόν που ανεπιστρεπτί θα χάσει: τη χώρα.
Συντάκτης: Απόστολος Λυκεσάς
Πηγή: efsyn.gr
