Πρέπει να ομολογήσω ότι προβληματίστηκα έντονα αν θα έπρεπε να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν κάποιοι που όχι απλά θα διαφωνίσουν, αυτό άλλωστε είναι θεμιτό και απαραίτητο σε μια δημοκρατική κοινωνία, αλλά θα αντιδράσουν έντονα ή ακόμα μπορεί και να… ξεφύγουν.
Το evros-news.gr έχει αποδείξει όμως στους περίπου έξι μήνες που βρίσκεται στον “αέρα”, ότι δεν διστάζει να λέει την γνώμη του, να κάνει κριτική σε όλους και όλα, να επιβραβεύει και να προβάλλει τις θετικές πρωτοβουλίες, τις σωστές κινήσεις και όσα βοηθούν τον τόπο(εκείνα που μαθαίνουμε τουλάχιστον). Γι’ αυτό δεν θα μπορούσα να μην πάρω θέση για κάτι που έγινε την περασμένη Κυριακή 15 Οκτωβρίου και προσωπικά διαφωνώ. Κι αναφέρομαι στην πολιτική εκδήλωση που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Έβρου του ΚΚΕ στα Παλιά Νεκροταφεία Αλεξανδρούπολης “τιμής και μνήμης για τους αγωνιστές – μαχητές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – Δ.Σ.Ε, που εκτελέστηκαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αλεξανδρούπολης την περίοδο 1946 – 1949”.
Πολύ καλά έκανε το συγκεκριμένο κόμμα και τίμησε τους νεκρούς του, όπως αυτό έκρινε σωστό. Το ίδιο άλλωστε έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν και όλα τα υπόλοιπα κόμματα και οργανώσεις. Να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Μιλάμε για εκτελεσθέντες κομμουνιστές, που καταδικάστηκαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου από τα έκτακτα στρατοδικεία του νόμιμου ελληνικού κράτους για εγκλήματα κατά της πατρίδας. Για τις σκληρές εποχές που αδερφός στρέφονταν κατά αδερφού, που κάποιοι θέλησαν με τα όπλα να καταλάβουν την εξουσία και πολεμούσαν κόντρα στο νόμιμο εθνικό στρατό.
Το επισημαίνω αυτό, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία της νέας γενιάς δεν τα γνωρίζει, αλλά το ίδιο ισχύει και για πολλούς μεγαλύτερους, οπότε με τον τρόπο που ανακοινώνονται μέσω των δελτίων τύπου του ΚΚΕ, οι περισσότεροι σχηματίζουν την εντύπωση ότι πρόκειται για εκτελεσθέντες απ’ τους Γερμανούς. Καμιά σχέση φυσικά, αφού οι Γερμανοί είχαν ήδη φύγει απ’ την Ελλάδα πολύ νωρίτερα.
Πρόκειται για κομμουνιστές που μετείχαν απ’ την πλευρά του επωνομαζόμενου Δημοκρατικού Στρατού στον εμφύλιο κατά του εθνικού στρατού, ο οποίος μάχονταν να κρατήσει την Ελλάδα στην ελεύθερη, δημοκρατική Ευρώπη. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση λοιπόν, που επαναλαμβάνω έχουν κάθε δικαίωμα οι συγγενείς, γνωστοί και ιδεολογικοί τους φίλοι να πραγματοποιήσουν, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης παραβρέθηκε και κατέθεσε στεφάνι. Επειδή ρώτησα για ποιό λόγο έγινε αυτό, με ενημέρωσαν πως για το συγκεκριμένο μνημείο υπήρξε ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Αλεξανδρούπολης να δημιουργηθεί.
Συγνώμη, εδώ και δεκαετίες είπαμε να υπάρξει ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ και ΛΗΘΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Πιστεύουν όσοι δημοτικοί σύμβουλοι το ψήφισαν και ο κ.Λαμπάκης που παραβρέθηκε και κατέθεσε στεφάνι, πως προάγονται τα δυο απαραίτητα για την ενότητα του έθνους μας στοιχεία, με τέτοιες αποφάσεις και εκδηλώσεις; Άκουσε ο δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης τον κ. Δημήτρη Παπατολίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Ανατ. Μακεδονίας – Θράκης τί έλεγε; Του φάνηκαν πως συμβάλλουν στην εθνική συμφιλίωση και την λήθη στο παρελθόν; Ή μήπως θα πρέπει αυτά να είναι μονόπλευρα και να τα σέβεται μόνο η άλλη πλευρά, αυτή των νικητών, που είχε τεράστιες απώλειες. με νέα παιδιά, φαντάρους που υπηρετούσαν την στρατιωτική τους θητεία στην πατρίδα. Δεν είδε ότι δεν υπήρχε καν εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη εκδήλωση;
Ίσως ο δήμαρχος να το έκανε βέβαια επειδή θυμήθηκε το αριστερό παρελθόν του, το οποίο συχνά επικαλείται και αναφέρει τη συμμετοχή στις αριστερίστικες οργανώσεις κατά τα φοιτητικά του χρόνια. Πάντως στις επόμενες εκλογές δεν χρειάζεται το ΚΚΕ στηρίξει τον Σάββα Δευτεραίο. Υπάρχει και ο Λαμπάκης με τον οποίο εξάλλου ο εκλεγμένος με το ΚΚΕ μια χαρά τα πάει στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου.
Η μια πλευρά, αυτή της αριστεράς δηλαδή, μπορεί να διοργανώνει γιορτές οι οποίες μόνο την εθνική συμφιλίωση και την λήθη δεν συμβάλλουν αλλά αναμοχλεύουν τα πολιτικά πάθη. Η άλλη πλευρά που έχυσε ποτάμια αίμα και είχε χιλιάδες νεκρούς για να κρατήσει την Ελλάδα στην δημοκρατική Δύση και δεν έγινε Αλβανία του Χότζα, Βουλγαρία του Ζίβκοφ και Ρουμανία του Τσαουσκέσκου, θα πρέπει να σιωπά; Αρκετές δεκαετίες το έκανε θέλοντας να βάλει ένα τέρμα στη διχόνοια δείχνοντας μεγαλοψυχία και έδωσε την ευκαιρία να υπάρξει η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 που αναγνώρισε το παράνομο ως τότε ΚΚΕ και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1989, οοποίος σε συνεργασ.ία με τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο κατήργησαν τον όρο “συμμοριτοπόλεμος”.
Ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης, που συνέχεια επαναλαμβάνει ότι είναι “καθαρόαιμος δεξιός” θα πήγαινε, αν τον καλούσαν, να καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο των νεκρών στρατιωτών της μάχης των Μεταξάδων; Εκεί που χάθηκαν νέα παιδιά υπηρετώντας την πατρίδα γιατί υπερασπίστηκαν το ύψωμα του συγκεκριμένου χωριού με 800 γυναικόπαιδα μέσα, από τις επιθέσεις των κομμουνιστών ανταρτών του επωνομαζόμενου Δημοκρατικού στρατού; Αυτή η γιορτή απαγορεύθηκε να γίνεται γιατί χαρακτηρίστηκε “γιορτή μίσους” και αν έστω τολμήσει ένας πολιτικός να την αναφέρει, αμέσως του… ορμούν και τον βαφτίζουν “φασίστα” ή ακροδεξιό.
Την ίδια στιγμή όμως μπορεί η αντίθετη πλευρά που ηττήθηκε στον εμφύλιο, αλλά φαίνεται πως ποτέ δεν το ξέχασε αυτό και ποτέ δεν πίστεψε πραγματικά στην εθνική συμφιλίωση και δεν εφάρμοσε την λήθη στο παρελθόν, να κάνει κηρύγματα μίσους και να δείχνει με βάση τα λεγόμενα της, έτοιμη να ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Το δείχνει άλλωστε και η σημερινή ανακοίνωση της Τοπικής Οργάνωσης του ΚΚΕ που παρουσιάζει την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου & ώρα 19:00 στην αίθουσα Δ΄ του ΔΠΘ Ορεστιάδας σε Α’ προβολή στην περιοχή μας το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε.
Υ.Γ: Είναι αυτονόητο ότι καταδικάζω με τον πιο έντονο τρόπο την καταστροφή και βεβήλωση του μνημείου της Αλεξανχδρούπολης από κάποιους ηλίθιους, που προφανώς δεν ενδιαφέρονται και αυτοί για την εθνική συμφιλίωση και την λήθη στο παρελθόν. Όπως θα έκαναν για οποιονδήποτε καταστρέφει, βεβηλώνει κάθε μνημείο ή άγαλμα. Μην τα βάζουν με το μνημείο, αλλά με όσους ψήφισαν ομόφωνα να ανεγερθεί , χωρίς να σκεφθούν πως έτσι αγιοποιούν και εξαγνίζουν την μια πλευρά για όσα φρικιαστικά εγκλήματα έκανε στον εμφύλιο.
Κώστας Πιτιακούδης
