Η καθιέρωση σε πανελλήνια κλίμακα της 6ης Απριλίου ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού» εγκρίθηκε με σχετικό ψήφισμα στο ‘‘7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών’’ (Διδυμότειχο, Ιούνιος 2006).
Η Γενική Συνέλευση της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. σε συνέχεια των επετειακών εκδηλώσεων μνήμης που πραγματοποιεί τα τελευταία 3 χρόνια στην Αλεξανδρούπολη, αποφάσισε την πραγματοποίηση επιμνημόσυνης δέησης ως απόδοση ελάχιστου Φόρου Τιμής για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού», την 22α Απριλίου 2018 στην Αλεξανδρούπολη, το Διδυμότειχο, την Ορεστιάδα και το Σουφλί.
«6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1914. ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ»
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – Μνημείο «Χατζή Αντώνη και Δόμνας Βισβίζη»
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ – Ηρώον
ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ – Ηρώον
ΣΟΥΦΛΙ – Ηρώον
10:45-11:00 Προσέλευση εκπροσώπων φορέων, συλλόγων και σχολικών μονάδων στο χώρο του Ηρώου.
11:00 πμ. Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.
Κατάθεση στεφάνου από τις Αρχές και τους Συλλόγους κατά τόπο.
«Ενός λεπτού σιγή» – Εθνικός Ύμνος.
Χαιρετισμοί από τις Τοπικές Αρχές.
Πέρας Τελετής.
Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης
8:00 μ.μ. Επετειακή εκδήλωση μνημοσύνης και ιστορικής γνώσης για τα πάθη των Ελλήνων της Ανατολής (Θράκης, Πόντου, Μικράς Ασίας) σε συνδιοργάνωση με τον Σύλλογο Ιστορικής Μνήμης και Μουσικής Παράδοσης «ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ».
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
H 6η Απριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Νεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών.
Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Απριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους. Την περίοδο 1913-1918, 233.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 100.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα, από τους οποίους επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη
λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 35-36.000 περίπου. Οι υπόλοιποι Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες και τον υποσιτισμό. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914. Τότε που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκλεισε τα σχολεία και τις εκκλησίες, κήρυξε γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ, υψώνοντας παράλληλα φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.
