ΕΒΡΟ…ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ: Η επίσκεψη Πάιατ, το παρασκήνιο της, οι… παραισθήσεις και η συνάντηση του Μυτιληνού

ΕΒΡΟ…ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ: Η επίσκεψη Πάιατ, το παρασκήνιο της, οι… παραισθήσεις και η συνάντηση του Μυτιληνού

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η εβδομάδα που τελειώνει για τον Έβρο και ιδιαίτερα για την Αλεξανδρούπολη, αφού αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και πάλι, λόγω της επίσκεψης του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρυ Πάιατ την περασμένη Τετάρτη.

Επειδή παρακολούθησα από κοντά όλες τις συναντήσεις και όσα συνέβησαν κατά την παρουσία του διπλωματικού κλιμακίου των ΗΠΑ, προσπαθώ μέρες τώρα, ακόμα και σήμερα που είναι Κυριακή, να εξηγήσω κάποια πράγματα που συνέβησαν. Στο συμπέρασμα που καταλήγω είναι ότι μάλλον είχα… παραισθήσεις και έβλεπα άλλα απ’ αυτά που πραγματικά έγιναν.

Αν εξαιρέσουμε την καθυστέρηση, για μια περίπου ώρα, στη συνάντηση με τον Αντιπεριφερειάρχη Δημήτρη Πέτροβιτς, αφού άργησε η πτήση που έφερε τον κ.Πάιατ απ’ την Αθήνα, εκεί όλα κύλησαν πολύ καλά. Πηγαίνοντας όμως στη συνέχεια προς το δημαρχείο, είδα από μακριά συγκεντρωμένους καμιά 30αριά να φωνάζουν τα γνωστά συνθήματα εναντίον των Αμερικανών.

Δεν κρατούσε η… Γκαρά τη ντουντούκα

Τη ντουντούκα κρατούσε μάλιστα μια κοπέλα απ’ ότι κατάλαβα, αφού ακούγονταν γυνακεία φωνή, η οποία έδινε τον τόνο και οι άλλοι ακολουθούσαν. “Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”, “έξω οι βάσεις του θανάτου” και “δεν σας θέλει ο λαός πάρ’ τις βάσεις σας και μπρος”,  ήταν μερικά απ’ αυτά. Μάλλον η… Νατάσα η Γκαρά θα είναι σκέφθηκα, που ως αριστερή δεν θα θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστούς τους Αμερικανούς.

Πηγαίνοντας κοντά όμως, κατάλαβα πως είχα… παραισθήσεις. Γιατί η Γκαρά μπορεί να φώναζε τέτοια συνθήματα μέχρι το 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορες παρόμοιες εκδηλώσεις (από κοντά Καίσας, Ρίζος και Χρήστος Δούκας), αλλά πλέον είναι βουλευτής και μάλιστα του κόμματος που κυβερνάει. Τώρα οι Αμερικανοί είναι φίλοι τους (πως το έλεγε ο ηθοποιός Δήμος Σταρένιος με το γνωστό του ύφος στις ελληνικές ταινίες… οι Γερμανοί είναι φίίίίίλοι μας) και η Κυβέρνηση τους αγαπάει.

Μια άγνωστη, σε μένα, κοπέλα φώναζε με τη ντουντούκα και ακολουθούσαν ο δημοτικός σύμβουλος Σάββας Δευτεραίος που ήταν επικεφαλής της κινητοποίησης μαζί με τα άλλα περίπου 30 στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία  αυτή την φορά ήταν εκεί ως Επιτροπή Ειρήνης Αλεξανδρούπολης. Εκείνη την ημέρα έκαναν μάλιστα… επαναστατική γυμναστική, αφού οι ίδιοι πάντα, μαζί με κάποιους ακόμα, το βράδυ διαδήλωσαν ως ΠΑΜΕ, ΚΚΕ και τα άλλα… παρακλάδια που έχουν στο κόμμα.

“Πάγωσα” μπροστά στην επιτομή του Dress code

Οι δικές μου… παραισθήσεις όμως παρέμεναν. Βλέπετε, φόρεσα κοστούμι και γραβάτα, γιατί δεν θα μπορούσα να είμαι σαν… λέτσος σε μια τέτοια επίσκεψη, οπότε νόμισα ότι είμαι εμφανισιακά μια χαρά. Όμως ανεβαίνοντας στο γραφείο του δημάρχου Βαγγέλη Λαμπάκη, ήρθε η… ψυχρολουσία. Στην πόρτα βρισκόταν η επιτομή του Dress Code, το ιδανικό faschion icon, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κώστας Γκοτσίδης. Με το άψογο κοστούμι, το μεταξωτό μαντηλάκι και κυρίως την φοβερή, στεγνή σωματοδομή του. “Που πας ρε Πιτιακούδη που είσαι σαν βαρέλι απ’ τα κιλά; Μου ήθελες και κοστούμι με γραβάτα; Σαν… γουρούνι με κουδούνι είσαι που λένε και στο χωριό σου το Παλιούρι”, σκέφθηκα μέσα μου περνώντας μπροστά του. Μιλάμε ότι ένοιωσα… νάνος ενδυματολογικά μπροστά στο ¨δεξί χέρι” του Λαμπάκη.

Το ξεπεράσαμε και αυτό και πήγαμε στο λιμάνι. Ο Αμερικανός πρέσβης πριν έρθει μπροστά στα γραφεία του ΟΛΑ για να κάνει δηλώσεις, έκανε μια βόλτα στο λιμάνι μαζί με τον Πρόεδρο Χρήστο Δούκα. Τους είδα να έρχονται από μακριά, τον Πάιατ να έχει αγκαλιά τον Δούκα και άρχισαν πάλι οι παραισθήσεις.

Νόμισα ότι μιλούσε ο… Σταυράκογλου

“Ποιός είναι αυτός που με τόση οικειότητα τον κρατάει ο Πρέσβης των “φονιάδων των λαών” Αμερικανών λες και είναι χρόνια φίλοι αναρρωτήθηκα;  Ο… Σταυράκογλου θα είναι” σκέφθηκε μέσα μου. Είχε και πολύ ήλιο, δεν έβλεπα και τόσο καλά, οπότε ακούγοντας τον Πρόεδρο του ΟΛΑ να μιλάει και να πλέκει το εγκώμιο της αμερικανικής παρουσίας, να αποκαλεί φίλο του λιμανιού και της Αλεξανδρούπολης των Πρέσβη των ΗΠΑ. σιγουρεύτηκα.

“Ο Σταυράκογλου είναι” είπα μέσα μου. Μόνος ένας… δεξιός θα μπορούσε να λέει τέτοιους ύμνους και να αποθεώνει τους Αμερικανούς,. Με ξεγέλασαν όμως οι παραισθήσεις. Ο Χρήστος ο Δούκας ήταν. Ο αριστερός, που μια ζωή φώναζε τα ίδια συνθήματα που άκουσα λίγο νωρίτερα απ’ τους “συντρόφους” του έξω απ’ το δημαρχείο.

Τώρα βέβαια είναι Πρόεδρος. “Τσιμπάει” τον παχυλό μισθό, έχει γραμματέα, υπαλλήλους που διοικεί. Ποιός θυμάται την προηγούμενα στάση ζωής και τα γνωστά “που ‘σουν νιότη που ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος” ή “τα στερνά τιμούν τα πρώτα”.

Μιλάμε ότι τέτοιους ύμνους στον Τζέφρυ Πάιατ, ακόμα και ο… Άδωνης Γεωργιάδης δεν θα τους ξεστόμιζε. Αλλά αυτός και Σταυράκογλου (τον αναφέρφω επειδή ήταν πρόεδρος του ΟΛΑ και μόνο) είναι… αμερικανόδουλοι, προσκυνημένοι, αμερικανοτσολιάδες και άλλα τέτοια που ακούγαμε χρόνια απ’ τους Συριζαίους.

Τα κόκκινα χαλιά του θύμισαν την… Κριμαία

Επόμενος σταθμός της επίσκεψης του αμερικανικού διπλωματικού κλιμακίου ήταν το Επιμελητήριο Έβρου. Κι εκεί, αν και ήταν σκιερά και δεν με χτυπούσε ο ήλιος στο κεφάλι, οι… παραισθήσεις συνεχίστηκαν. Δυο κόκκινα χαλιά είχε στρώσει ο Πρόεδεος του Χριστόδουλος (Χριστόδουλος, Χριστόδουλος, Χριστόδουλος κυρία Νίκη μου) Τοψίδης, για να τους υποδεχθεί.

Πάνε οι εποχές, που μαζί με τον δήμαρχο Βαγγέλη Λαμπάκη τους πήγαινε ο Γκαμπαερίδης στην Κριμαία, την οποία μόλις είχαν προσαρτήσει οι Ρώσοι, εισβάλλοντας στο ουκραινκό μέχρι τότε έδαφος και υπέγραφε αδερφοποίηση με το αντίστοιχο Επιμελητήριο της Συμφερούπολης για συνεργασία των δύο πλευρών.  Την οποία μάλιστα και ανακοίνωσαν πομπωδώς με δηλώσεις.

Τότε που έγινε… μπαρούτι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και τους έψαχνε έξαλλος, γιατί είχαν κάνει τεράστια διπλωματική γκάφα, αναγνωρίζοντας de facto την Κριμαία ενώ δεν το έκανε καμιά άλη χώρα παγκοσμίως. Αλλά είχαν γίνει πριν δυο χρόνια, το 2016 και ποιός τα θυμάται τώρα στην Αλεξανδρούπολη.

Τί τα ήθελε όμως τα κόκκινα χαλιά ο Χριστόδουλος; Τα είδε ο Πάιατ, θυμήθηκε την κόκκινη σημαία της Ρωσίας και του ήρθαν στη μνήμη η Κριμαία και η Συμφερούπολη. Μάλλον και ο ίδιος ο κ.Τοψίδης είχε ξεχάσει πως εκείνη η υπογραφείσα συμφωνία είναι σε ισχύ. Επειδή όμως οι Αμερικανοί έχουν το ελάττωμα να μην ξεχνούν, μόλις κάθισαν στο τραπέζι και παρουσία 20 ατόνων του το υπενθύμισε ο Πρέσβης.

Ακόμα περιμένουμε την διάψευση

Του τόνισε πως είναι απαράδεκτο να συμβαίνει και εκεί άρχισε να έχει…παραισθήσεις ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου και να… ιδρώνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή το Evros-news.gr, λόγω απουσίας των δημοσιογράφων απ’ την συνάντηση, ήταν το μοναδικό που αποκξλυψε τί ακριβώς ειπώθηκε, αφού τηλεφώνησε σε μας για να διαμαρτυρηθεί έντονα και να λέει πως δεν συνέβη κάτι τέτοιο, κατηγόρησε κάποιους ότι μας τα μετέφεραν.

Η απάντηση μας φυσικά ήταν, πως αν πιστεύει πως έχει δίκιο, να βγάλει επίσημη ανακοίνωση διάψευσης και να μας… ξεφτιλίσει. Ακόμα την περιμένουμε. Όσο για εκείνους που θεώρησε ότι μπορεί να μας ενημέρωσαν, τζάμπα τους κατηγόρησε και τα έβαλε μαζί τους. Μέσα στην αίθουσα ήταν 20 άτομα. Έλληνες και Αμερικανοί.

Ήταν για παράδειγμα και ο φίλος του ο Νίκος Ραδιόγλου. Ξέρετε, αυτός που παίρνει συνέχεια απ’ ευθείας αναθέσεις με τις διάφορες εταιρείες του. Γιατί να μην πήγε το μυαλό του σε αυτόν; Ξέρετε πόσοι “κολλητοί” διαφόρων που δέχονται κριτική από το Evros-news.gr στον Έβρο, θέλουν να μας… πουλήσουν εκδούλευση και τηλεφωνούν ή στέλνουν μηνύματα δίνοντας κάποιες πληροφορίες;

Το κάνουν φυσικά επειδή ελπίζουν να μην τους… αγγίξουμε στην κριτική μας. Ο Ραδιόγλου πάντως δεν ήταν, μην τον πάρει και αυτόν τηλέφωνο και τον… αρχίσει, όπως έκανε με έναν άλλον φίλο μου.  Όταν βρεθούμε από κοντά, θα του δείξω πως τα μάθαμε. Φοβάμαι όμως τότε με όσα δει και ακούσε, να μη  αρχίσουν οι μεγαλύτερες… παραισθήσεις.

Μήνυμα ήταν και ότι δεν υπήρξε επίσημο γεύμα

Κάτι ακόμα. Είθισται σε παρόμοιες επισκέψεις, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης να παραθέτει επίσημο γεύμα ή δείπνο. Ο Αμερικανός πρέσβης όμως δεν θέλησε κάτι τέτοιο και προτίμησε να πάει με τους συνεργάτες του για σουβλάκια σε μια απλή ψησταριά. Κάποιοι σκέφθηκαν ότι το έκανε για να δείξει ένα άλλο… προφίλ στην πόλη ή ότι δεν επαρκούσε ο χρόνος.

Εγώ όμως, επειδή μπορεί να είχα παραισθήσεις εκείνη την ημέρα, αλλά κάποια πράγματα απ’ τους 18 μήνες στο υπουργείο Εξωτερικών τα θυμάμαι, μάλλον ως ξεκάθαρο μήνυμα δυσφορίας στον δήμαρχο Βαγγέλη Λαμπάκη το εκλαμβάνω. Για όσα προηγήθηκαν με τους Ρώσους και την στάση που είχε ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης.

Κι επειδή χθες βγήκε στον MAXIMUM FM και άρχισε πάλι να λέει διάφορα για τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και την δική του στάση, πως δηλαδή ο ίδιος δεν… καταλαβαίνει τίποτα, ούτε ανέχεται από κανέναν να του λέει τί θα κάνει, όσα έγιναν στο Επιμελητήριο Έβρου με τον κ.Τοψίδη, καλό είναι να τον προβληματίσουν. Γιατί αποδεικνύεται ότι οι Αμερικανοί δεν… ξεχνούν. Μπορεί να αργούν λίγο στις αντιδράσεις τους, αλλά δεν ξεχνούν.

Μας άφησε… Άγαλμα με όσα είπε

Μια και αναφέρθηκε στην συνέντευξη αυτή που έδωσε στους Ανδρέα Χονδρό και Γιάννη Ναλμπάντη, ο κ.Λαμπάκης είπε ότι το αγαπημένο του τραγούδι είναι το… “Άγαλμα” του Γιάννη Πουλόπουλου. Εγώ περίμενα πάντως να πει κανένα του… Γιαννάκη του Πάριου. Τόσα χιλιάρικα, 45 συγκεκριμένα, κόστισε η συναυλία του στην φετινή Γιορτή Κρασιού και να μην διαλέξει κανένα δικό του;

Σίγουρα όμως μας άφησε… άγαλμα με όσα είπε και πάλι, για 90.000 διανυκτερεύσεις Ρώσων από το 2011, δηλαδή κατά μέσο όρο 13.000 τον χρόνο. Σε λίγο θα μας πει ότι είχαμε το καλοκαίρι και χιλιάδες Σέρβους, επειδή έκανε ένα ταξίδι αυτός με τον Γκοτσίδη στο Βελιγράδι. Όπως… άγαλμα μας άφησε με όσα είπε και για τους πρώην στενούς συνεργάτες του Βαγγέλη Μυτιληνό και Ελένη Ιντζεπελίδου. 

Γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ, τους αποκάλεσε “καρκινώματα”. Πάντως ο Μυτιληνός δεν ασχολείται με όλα αυτά και τραβάει τον δρόμο του. Συνεχίζει τις επαφές και συζητήσεις με διάφορους, προκειμένου να συγκροτήσει το ψηφοδέλτιο του και να είναι υποψήφιος δήμαρχος Αλεξανδρούπολης. Κι επειδή ο κ.Λαμπάκης γνωρίζει πως ψήφους της δικής του παράταξης θα πάρει, ίσως γι’ αυτό… ξεφεύγει εναντίον του.

Τραβάει τον δρόμο του ο Μυτιληνός

Εμείς πάντως το εντοπίσαμε σήμερα το μεσημέρι σε γνωστό καφέ της Αλεξανδρούπολης, ήρεμο και χαλαρό, να συζητάει με φίλους και γνωστούς του, όπως μας ενημέρωσε ο αναγνώστης που μας έστειλε και την φωτογραφία. Όπως μας έχει στείλει και άλλες παρόμοιες και τον ευχασριστούμε. Όπως φαίνονται, δεν ξέρω σχολίαζαν τις δηλώσεις Λαμπάκη για τα “καρκινώματα” ή το άλλο που είπε ότι θα κάνει τη ζωή των Αλεξανδρουπολιτών… ποδήλατο, “γιατί θέλουν δεν θέλουν θα πάρουν το ποδήλατο τους”;

Αποκλείεται πάντως να μην συζητούσαν για τον Δήμο και τις επερχόμενες εκλογές. Κι επειδή εγώ δεν τους γνωρίζω, ο φίλος μου έστειλε και τα ονόματα τους. Είναι η Εύα Βαλασίδου (βιοπαθολόγος-μικροβιολόγος), η Σοφία Κώνστα (εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα), ο Παναγιώτης Αγγελίδης (πυρηνικός ιατρός), ο Μιχάλης Σαρακιώτης (οικινομολόγος), ο Αλέκος Παναγιωτίδης (πρώην ποδοσφαιριστής Α’ εθνικής), αυτόν τον ξέρω,  ο Βασίλης Κασαπίδης (ιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου) και ο πρώην βουλευτής Μαρίνος Ουζουνίδης που και αυτόν τον ξέρω.

Με ανθρώπους απ’ όλους τους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και πολιτικούς χώρους κουβέντιαζε δηλαδή και μάλλον αυτό θα είναι και το προφίλ του συνδυασμού του. Δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένοι θα έχουν κάποιο ρόλο, γιατί απ’ ότι κατάλαβα μια απλή συνάντηση φίλων ήταν. Σίγουρα όμως, επειδή ο Μυτιληνός είναι άνθρωπος της πιάτσας και αφουγκράζεται την κοινωνία, με αυτούς που συναναστρέφεται στην καθημερινότητα του ο πρώην Πρόεδρος της ΔΕΥΑ Αλεξανδρούπολης,  θα δώσει την “μάχ用των δημοτικών εκλογών.

Ο… Ναρκαλιευτής