Η αεροπυρόσβεση αργοπεθαίνει στην Ελλάδα

Η αεροπυρόσβεση αργοπεθαίνει στην Ελλάδα

 

 

 

του Μιχάλη Χριστοδουλίδη*


 

Η αεροπυρόσβεση αργοπεθαίνει και μαζί με αυτή και η προστασία του δασικού μας πλούτου. Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από το καταστρεπτικό έργο των πυρκαγιών του 2007 και ένα χρόνο σχεδόν από πέρσι, που η Αττική θρηνούσε 100 νεκρούς μαζί με εκατοντάδες κατεστραμμένα κτήρια.

Η κατάσταση της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών, από πλευράς εναέριου στόλου δυστυχώς έχει παραμείνει μέχρι σήμερα στα ίδια θλιβερά επίπεδα. Η δύναμη των πυροσβεστικών αεροσκαφών Canadair της χώρας μας σήμερα ανέρχεται σε 7 αεροσκάφη CL-415 (νέας τεχνολογίας) και 11 αεροσκάφη CL-215(παλαιάς τεχνολογίας).

Η αντιπυρική περίοδος έχει αρχίσει εδώ και ένα μήνα και πάνω από το 50% της δύναμης του στόλου βρίσκεται καθηλωμένη σε εργοστασιακές συντηρήσεις με αβέβαιο το ποσοστό της επιχειρησιακής ετοιμότητας των Canadair εάν θα αυξηθεί, προχωρώντας προς την αντιπυρική περίοδο του φετινού καλοκαιριού.

Η Ελλάδα ακόμη δεν έχει μπει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία RescEU η οποία θα διαχειριζόταν έναν στόλο για τις πυρκαγιές το καλοκαίρι. Η πρόταση είχε ξεκινήσει μετά τις πυρκαγιές του 2007 αλλά δεν έγινε τίποτα από τότε. Απ’ ότι φαίνεται από τα μισόλογα της Ανακοίνωσης της Πολιτικής Προστασίας λένε ότι δεν έχουν αεροσκάφη διαθέσιμα και δεν μπορούν να αγοράσουν νέα. Ρεπορτάζ του ΑΝΤ1 πρόσφατα ανέφερε για ελλείψεις όπου ανέφερε συγκεκριμένα ότι η RescEU θα καλύψει το κόστος σε ποσοστό 80-90%. Τι ισχύει τελικά;

Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει έναν ανορθόδοξο πόλεμο, εξαιτίας των δασικών πυρκαγιών, κάθε καλοκαίρι θρηνούμε ανθρώπινες ψυχές και χιλιάδες στρέμματα καμένων δασικών εκτάσεων. Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει ”σκύψει” αποτελεσματικά σε αυτή την εθνική μάστιγα για να την αντιμετωπίσει με οργάνωση, σχέδιο και ευθύνη.  Η Πολιτική Προστασία δεν θα μπορούσε από μόνη της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το επιχειρησιακό της έργο, εάν δεν ληφθούν μια σειρά πρωτοβουλιών και μέτρων από τους εκάστοτε πολιτικούς της προϊστάμενους. Επικαλούνται και όχι άδικα, στενότητα κονδυλίων, ανθρώπινων πόρων και μέσων καθώς και στρεβλώσεις της διοίκησης.

Στην Ελλάδα δυστυχώς και από την μακρόχρονη εμπειρία μου σε Μοίρες Αεροσκαφών πυρόσβεσης ως Αρχιμηχανικός και αργότερα ως Διοικητής αντιμετώπιζα την ολιγωρία και την χαμηλή προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των πυροσβεστικών αεροσκαφών. Πάντα βρισκόμουν αντιμέτωπος με μια απίστευτα μεγάλη γραφειοκρατία της Διοίκησης για την προμήθεια ανταλλακτικών και την ενίσχυση της λιγοστής δύναμης του εμπλεκόμενου προσωπικού (πληρωμάτων, τεχνικών κλπ) με το έργο της αεροπυρόσβεσης.

Χρήματα πάντα υπήρχαν, αλλά όχι την ενδυνάμωση, αναπαλαίωση και εκσυχρονισμό του πυροσβεστικού στόλου. Το πρόβλημα της αντιμετώπισης είναι καθαρά πολιτικό, δεν υπάρχει σοβαρή πρωτοβουλία από τους συναρμόδιους υπουργούς και φυσικά από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, γιατί απλά στην νοοτροπία τους υπήρχε και υπάρχει το ‘’μπόρα είναι και θα περάσει, ή βλέποντας και κάνοντας’’

Επειδή δεν θέλω μόνο να είμαι επικριτικός, αλλά θέλω να θέσω το πρόβλημα και την αντιμετώπιση του.

Αυτή την στιγμή κάθονται στο πράσινο ταμείο περίπου 1,5 δις ευρώ, χρήματα που προέρχονται από τα πρόστιμα των πολεοδομικών παραβάσεων-αυθαιρεσιών, υποτίθεται για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Η Ε.Ε έχει δεσμευμένα κονδύλια που ανέρχονται σε 25 δις ευρώ για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών και την αντιμετώπιση της αποτελεσματικής διαχείρισης της εναέριας κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών για τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Δεν υπάρχει χρόνος για ολιγωρία των υπευθύνων της κρατικής μηχανής να προβούν χθες:

  • Στην ενοικίαση υπό μορφή leasing πτητικών μέσων (αεροσκαφών και ελικοπτέρων) μαζί με πληρώματα και τεχνικό προσωπικό από τρίτες χώρες, ώστε να καλύψουν όλα τα επιχειρησιακά αεροδρόμια της χώρας.
  • Στην προμήθεια ή ενοικίαση drones για επιτήρηση και προειδοποίηση.
  • Στην μετακίνηση μεγάλου μέρους του προσωπικού των ΕΔ και των Σωμάτων Ασφαλείας από επιτελικές θέσεις σε επιχειρησιακές μονάδες.

Μια ευχή δίνω, μην ζήσουμε ξανά τις τραγικές καταστάσεις του 2018, ειδικά τώρα που η χώρα μπαίνει σε προεκλογική περίοδο και οι αρμόδιοι και τα κυβερνητικά επιτελεία θα ασχολούνται με την προεκλογική εκστρατεία, αδιαφορώντας αν στην πραγματικότητα θα αφήσουν καμμένη γη στους επόμενους.

***Μιχάλης Χριστοδουλίδης

Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός AΠΘ και Σμήναρχος ε.α

Υπεύθυνος Τομέα Υποδομών, Ενέργειας και Καινοτομίας και υποψήφιος Βουλευτής στην Β’ Αθηνών (Β. Τομέας ) με την  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ