Πρεμιέρα σήμερα Σάββατο 12/10/2019 για την ταινία “Κλαδί στην Φωτιά” στο Πνευματικό κέντρο Ι.Μ. Αλεξ/πόλεως ώρα 8 το βράδυ
Η OPTRON films σε συνεργασία με το πολιτιστικό σωματείο «ΕΚ ΚΙΝΗΣΗ» παρουσιάζει απόψε το Σάββατο 12 Οκτωβρίου και ώρα 8 μμ στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς μας Μητροπόλεως (δίπλα στον Άγιο Νικόλαο) στην πρεμιέρα της κινηματογραφικής ταινίας: «Κλαδί στην Φωτιά». Η ταινία γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην περιοχή μας, και με την συμμετοχή αγαπητών συμπολιτών μας, αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική δουλειά του Κώστα Μουρατίδη και της Γενοβέφας Κτενίδου.
Μια ταινία προσεγμένη, με εμφανή ποιότητα και με πολλαπλά μηνύματα, η οποία σέβεται τον θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα παρακάτω σχόλια των ανθρώπων που ασχολούνται με το αντικείμενο είναι διαφωτιστικά:
Σοφία Σιμώνη – Υποτιτλίστρια
“Είμαι 30 χρόνια μεταφράστρια και έχω υποτιτλίσει σωρεία ελληνικών ταινιών για το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, της Δράμας, της Νάουσσας, των Ιονίων νήσων, αλλά και για φεστιβάλ του εξωτερικού και πρώτη φορά νιώθω την ανάγκη να εκθειάσω αυτή τη δουλειά γιατί τη θεωρώ μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα.
Κατ’ αρχάς, βρήκα ότι το concept της ιστορίας είναι πολύ πρωτότυπο για σύγχρονη ελληνική ταινία. Πρωτότυπο όχι μόνο για το θέμα, αλλά και για την απτή πλοκή του σεναρίου, που έχει αρχή, μέση και τέλος, και κυρίως λογική εξέλιξη. Έχουμε μπουχτίσει να βλέπουμε δήθεν κουλτουριάρικες ακαταλαβίστικες ιστορίες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν τον θεατή να αναρωτιέται αν είναι ηλίθιος επειδή δεν κατάλαβε τι είδε ή τι ήθελε να πει ο “ποιητής” -ο σκηνοθέτης, εν προκειμένω.
Αντίθετα, ο κ. Μουρατίδης απέδειξε ότι πρωτίστως σέβεται τον θεατή του. Δεν παίζει με τη νοημοσύνη του. Πιστεύω ότι τέτοιες δουλειές πρέπει να υποστηρίζονται και να προωθούνται γιατί είναι παράδειγμα προς μίμηση. Θέλω να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον κ. Μουρατίδη και να του ευχηθώ να κάνει κι άλλα τέτοια αριστουργήματα που θα συμβάλλουν να διακριθεί η Ελλάδα στον διεθνή κινηματογράφο”.
Σπύρος Μπιμπίλας στο «Λοιπόν»: “Ίσως ο καλύτερος ρόλος της καριέρας μου…”
Σταυρούλα Γκουλούση Αντιπρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας Τέως Πρόεδρος του Δημοτικού Μουσείου Καβάλας Ερευνήτρια Λαογράφος
“Είχα πάρα πολύ καιρό να δω μία ταινία που φεύγοντας να αισθάνομαι τόσο γεμάτη, τόσο ικανοποιημένη με το θέαμα. Όταν τελείωσε είπα: «Άξιζε τον κόπο, δεν έχασα τον χρόνο μου. Αντίθετα ήθελα να μην τελειώσει». Με όχημα το σενάριο, που είχε αρχή, μέση και τέλος, τις σωστές ερμηνείες,- μερικές ιδιαίτερα υποβλητικές-, τα σασπένς που κρατούσαν σε διέγερση, απορροφούσαν το θεατή και που ούτε για ένα λεπτό δεν άφηναν να διασπαστεί η προσοχή του, ρολάρισε η δράση μέχρι το τέλος. Η άγρια φύση, επιβλητική , πλαισίωνε την εκάστοτε σκηνή με υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα και σε καθήλωνε. – Είσαι ελεύθερος Τιμόθεε… Και ο θεατής με ελεύθερη τη ψυχή με τη λύση του δράματος, φεύγει ικανοποιημένος. Συγχαρητήρια, Συγχαρητήρια, Συγχαρητήρια”.
Μάρτζη Κοντέσσα – Αρχειονόμος, Βιβλιοθηκονόμος, Μουσειολόγος / Συγγραφέας
“Μια περιπέτεια έξω από τα συνηθισμένα καλούπια.. ‘Ενα κοινωνικό παραμύθι μοιρασμένο στις τελευταίες ανάσες του 20ου αιώνα και στο σήμερα, κεντώντας ένα εργόχειρο από κοινωνικές κατασκευές και δεδομένα βαθιά ριζωμένα στην Ελληνική κοινωνία. Αληθινές ερμηνείες παρουσιάζονται συμπαγείς χωρίς βερμπαλισμούς και φλυαρία. Με μεγάλη βαρύτητα στη φωτογραφία, τα πλάνα διαδέχονται το ένα το άλλο συνθέτοντας ένα ζωγραφικό πίνακα εν κινήσει, ένα πίνακα με λόγο και αίσθηση. Η οσμή του ξύλου και του βρεγμένου χώματος είναι διάχυτη καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Το παιχνίδι των αισθήσεων είναι αυτό που με μαεστρία καταφέρνει να διηγηθεί τη δική του ιστορία μέσα από την δυναμική ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Το φωτεινό κλίμα δεν μαρτυρά απευθείας την περιπετειώδη γεμάτη δράμα συνέχεια.
Η έκπληξη δίνεται σε δόσεις μετρημένες και στιγμές καίριες χωρίς να κάνει κατάχρηση. Δοκιμασίες, διλήμματα, μυστικά, εμπλέκονται με ένα παράξενο τρόπο σε μια φαινομενικά κοινωνική και ήρεμη ιστορία. Με ευφάνταστο τρόπο ο κ. Μουρατίδης και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν στο κοινό μια ταινία με δομημένη αφήγηση και ξεκάθαρα μέτρα, εκτροχιάζοντας πολλές φορές το νου του θεατή από τα standards σταθμά. Η δεύτερη ματιά κάνει μια βαθύτερη ανάλυση τόσο για τη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου κοινωνικά όσο και για τη ψυχολογική ερμηνεία των πράξεων του ατόμου. Μια ταινία γεμάτη αντιθέσεις που θίγει κοινωνικά ζητήματα χωρίς διδακτισμό. Δε στοχεύει να δώσει εξηγήσεις στη φαντασία αλλά την αφήνει ελεύθερη να καλπάζει στα νερά του Διάφεγγου ποταμού σε κάποιο χωριό εν ονόματι Καλλιθέα με φόντο ένα φθινοπωρινό τοπίο. Ένα κλαδί που παρά το μικρό του μέγεθος πέφτει στη φωτιά και τη φουντώνει.
