Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη*
Παρακολουθώ, οργισμένος, αυτή τη συζήτηση που γίνεται για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.
Πως ένα εθνικό θέμα καταφέραμε και το βάλαμε στις μυλόπετρες του μικροκομματισμού.
Πως ψάχνουμε αστείες δικαιολογίες και θέτουμε ηλίθιες προϋποθέσεις για να φαλκιδεύουμε ένα αυτονόητο δικαίωμα.
Πως, στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (έχουμε και σχετικό υπουργείο, τρομάρα μας), επιμένουμε να προχωράμε με τον αραμπά και αναζητάμε…πιστοποιητικά που θα επιβεβαιώνουν διετή παραμονή στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Και δεν ντρεπόμαστε!
Όμως, πάντα έτσι ήταν αυτό το άθλιο Ελληνικό κράτος που οικοδομήσαμε μετά την απελευθέρωση.
-οι Ελληνες του εξωτερικού θεωρούνταν «φραγκολεβαντίνοι»
-οι πρόσφυγες που ήρθαν από τη Ιωνία, μετά τον ξεριζωμό του ’22, αποκαλούντο «τούρκοι» και «τουρκόσποροι» και ήταν σημαδεμένοι και ανεπιθύμητοι!
-οι ποντιακής καταγωγής αδερφοί μας που μας ήρθαν μετά την πτώση της Σοβιετίας, αποκαλούνταν, υποτιμητικά, «ρωσοπόντιοι»
-οι ομογενείς της Αμερικής καλούνται απαξιωτικά «αμερικανάκια».
Έχω ζήσει πάνω από 10 χρόνια στην ΝΥ και έχω συναντήσει πολλά…αμερικανάκια που έχουν ψυχή και φρόνημα ελληνικό όσο 100…ελληναράδες της Ελλάδας το καθένα!
Η αλήθεια είναι ότι τα κόμματα δεν την πολυθέλουν την ψήφο των Ελλήνων του Εξωτερικού!
Δεν την θέλουν γιατί δεν μπορούν:
-να επηρεάσουν την ψήφο τους με παροχές και προσλήψεις!
-να εκμαυλίσουν την συνείδησή τους με επιδόματα και ψέμματα!
– να τους διχάσουν και να τους πολώσουν!
Οι Έλληνες του εξωτερικού δεν θα ψηφίζουν με βάση στενά προσωπικά και κομματικά μικροσυμφέροντα, αλλά όπως εκείνοι αντιλαμβάνονται το γενικότερο συμφέρον της χώρας!
Για αυτό η ψήφος τους είναι….επικίνδυνη!
Για αυτό και οι όροι και οι προϋποθέσεις!
Το αυτονόητο δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να δοθεί με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που χορηγείται και στους εν Ελλάδι Έλληνες. Τελεία και παύλα!
Και για έναν πρόσθετο ακόμα λόγο που κάποιοι θέλουν να αποσιωπούν:
Η δυνατότητα ψήφου θα δώσει την ευκαιρία σε χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού να επανασυνδεθούν με την πατρίδα τους και τον τόπο καταγωγής τους.
Να ανακαλύψουν εκ νέου τον τόπο των πατεράδων και των παππούδων τους.
Να αισθανθούν, ακόμα πιο έντονα, ότι πρέπει να συμμετέχουν και αυτοί στην προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας!
Επιστήμονες να έρθουν πίσω να μας μεταφέρουν τις γνώσεις τους.
Επιχειρηματίες να αναζητήσουν ευκαιρίες επενδυτικές στην μητέρα πατρίδα!
Να γίνουν καλύτεροι πρεσβευτές του Ελληνισμού στις χώρες που ζούν και δραστηριοποιούνται!
Έχουμε, αλήθεια, αντιληφθεί ποιο θα είναι το όφελος για την Ελλάδα από μια τέτοια προσπάθεια αφύπνισης του Ελληνισμού παγκοσμίως;
Στην ολίγη Ελλάδα που μας απόμεινε, επιμένουμε να βράζουμε στο ζουμί και στον μικρόκοσμό μας.
Φοβούμαστε τους Ελληνες του ….εξωτερικού.
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
Αυτή είναι η αλήθεια!
Όλα τ’ άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις….
Ποιός είναι ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης
Ο Κώστας Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Το 1975 ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Πάντειο. Το 1979 μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό). Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1990. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα marketing και επικοινωνίας. Έργα του: «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» (2012), «Ημερολόγια χαρμολύπης» (2014), «Μια άλλη ευκαιρία» (2017), “Μικρές Περιπλανήσεις” (2019)
