Όλοι μαζί, η θρησκευτική, πολιτική, αυτοδιοικητική, στρατιωτική και αστυνομική εξουσία, έκοψαν χθες την Πρωτοχρονιάτικη πίτα στο Διδυμότειχο.
Μετά την Θεία Λειτουργία για την Πρωτοχρονιά του 2020 στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου, όπου προέστη της Δοξολογίας για το νέο χρόνο ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδας και Σουφλίου κ.Δαμασκηνός, έγινε η κοπή της πίτας. Παρουσία του βουλευτή Έβρου Τάσου Δημοσχάκη, του δημάρχου Διδυμοτείχου Ρωμύλου Χατζηγιάννογλου, του Διοικητού της XVI Μεραρχίας Υποστράτηγου Αγγέλου Ιλαρίδη, του Διοικητού της 30ης Ταξιαρχίας Ταξιάρχου Λυσάνδρου Ξηρογιάννη, του Αστυνομικού Διευθυντού Ορεστιάδος Πασχάλη Συριτούδη, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων. Μετά το πέρας της Δοξολογίας, ο Σεβασμιώτατος κ.Άνθιμος ευλόγησε την Βασιλόπιττα και ευχήθηκε εις όλους τα δέοντα.
Στο Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμά του ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ανέφερε:
«Ὅλοι μας δρασκελίσαμε πρό ὀλίγων ὡρῶν τό κατώφλι τοῦ Νέου Ἔτους με προσδοκίες καί ἐλπίδες μέ ἀγωνίες ἢ ἀκόμη φόβους και ἀνησυχίες. Ὁ Θεός δεν μᾶς δίδει τον χρόνο ὅμως για να παρατείνεται ἡ ταλαιπωρία και να συνεχίζονται οἱ δοκιμασίες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ὁ Θεος μᾶς προσφέρει το δῶρο τοῦ χρόνου για τρεῖς λόγους: πρῶτον για να τα ἀξιοποιήσουμε, «ἐξαγοραζόμενοι τον καιρόν», ὅπως προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· δεύτερον για να καταλάβουμε ὅτι εἶναι «συνεσταλμένος», σύντομος δηλαδή, και να φιλοτιμηθοῦμε· και τρίτον για να τον μεταμορφώσουμε σε αἰωνιότητα.
»Ὁ κόσμος στον ὁποῖο ζοῦμε σκοτώνει τον χρόνο του, χάνει τον καιρό του, κακοποιεῖ τις εὐκαιρίες του. Δεν πιστεύει στον χρόνο ὡς φίλο ἀλλά τον βλέπει ὡς ἐχθρό και ἀντίπαλο. Καθώς γυρίζει το ὡρολόγιο και περνοῦν τα χρόνια, ἄσχετα ἀπό τα πυροτεχνήματα και τις κροτίδες τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἢ τα κεράκια τῶν γενεθλίων, με θλίψη διαπιστώνει την προσέγγιση τοῦ ἀνεπιθύμητου τέλους του. Ὁ χρόνος για την κοσμική ἀντίληψη εἶναι κάτι που τελειώνει και κάτι που θυμίζει περισσότερο το σῶμα και τόν ἐφήμερο χαρακτῆρα του παρά την ψυχή και τον προορισμό μας.
»Ἡ Ἐκκλησία μας, που εὐλογεῖ σήμερα «τον στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου», βλέπει τον χρόνο ὡς μεγάλη εὐλογία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δίδεται για να αὐξάνουμε την ἀγάπη μας σε Αὐτόν, μᾶς προσφέρεται για να γευόμεθα ἀπό τώρα τους θησαυρούς τῆς Βασιλείας Του, μᾶς χαρίζεται για να μεταμορφωνόμεθα καθημερινά σε ἁγίους και να μεταμορφώνουμε συνεχῶς τα πάντα σε δῶρα τοῦ Θεοῦ…
»Ἀναγνωρίζοντας λοιπόν, τήν ἀνεπανάληπτη σπουδαιότητα τοῦ χρόνου, ἄς ἐργαζόμεθα καί ἄς ἀγρυπνοῦμε «ἕως ἡμέρα ἐστί» (Ἰω. 9,4). Καί ἐπειδή τό 2020 συμπληρώνονται 100 χρόνια άπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θράκης καί τήν ἐνσωμάτωσή της στον ἐθνικό κορμό ἄς ἀναλάβουμε τήν εὐθύνη πού ἔχουμε ὅλοι μας ἔναντι τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος τῆς Πατρίδος μας. Ἡ φετινή ἐπέτειος μᾶς καλεῖ γιά μιά ἡρωϊκή ἔξοδο. Ἔξοδο πρός τόν πλησίον, τόν συμπατριώτη, τόν συνάνθρωπο. Οἱ δυσκολίες, ἐκτός ἀπό τόν πόνο πού προκαλοῦν, μᾶς προσφέρουν καί μιά εὐκαιρία συνάντησης μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τή συλλογικότητα, ὡς νοημάτων ζωῆς, μιά εὐκαιρία συνάντησης μέ τόν βαθύτερο ἑαυτό μας, τούς πόθους μας καί τά ὄνειρά μας γιά μία Πατρίδα, πού θά λάμπει ὡς Φάρος… ὅπως παλιά…. ὅπως πάντα…
»Ἡ χρονιά, τό κατώφλι τῆς ὁποίας μόλις δρασκελίσαμε ἐπιφυλάσσει γιὰ ὅλους μας πολλὰ μυστικά. Εὔχομαι γιὰ τὸν καθένα μας νὰ εἶναι εὐλογημένη, γεμάτη χαρὲς καὶ εὐτυχία, κυρίως ὅμως τὸ τέλος της νὰ μᾶς βρεῖ ἕνα βῆμα πιὸ κοντὰ στὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Στὶς οἰκογένειές μας νά ἐπικρατήσει περισσότερο ἡ ἀγάπη καὶ ἡ σύμπνοια, στὶς κοινωνίες μας νὰ κυριαρχήσει ἡ πρόοδος καὶ ἡ πραγματικὴ ἀνάπτυξη καὶ εὐημερία, στὸν κόσμο μας νὰ πρυτανεύσει ἡ εἰρήνη καὶ στὴν Ἐκκλησία μας νὰ βασιλεύσει ἡ ἑνότητα καὶ ἡ κατανόηση τῆς μεγάλης ἀποστολῆς της…»
