H 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ο ποντιακός ελληνισμός σφαγιάσθηκε από τους Τούρκους και εκδιώχθηκε βιαίως από τις πατρογονικές του εστίες. Σήμερα συμπληρώνονται 101 χρόνια και η μνήμη παραμένει άσβεστη.
Η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη Γενοκτονία την 24η Φεβρουαρίου 1994 δια του νόμου Ν.2493/1994(ΦΕΚ Α΄ 32), (άρθρο 2). Η 19η Μαΐου, ημέρα που αποβιβάσθηκε ο Κεμάλ Πασάς στην Αμισό (Σαμψούντα), καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης. Ακολούθησε η έκδοση του π.δ. 99 στις 11-5-1994(ΦΕΚ Α΄ 78), με το άρθρο 1 του οποίου ορίστηκε ότι οι εκδηλώσεις μνήμης της γενοκτονίας, έχουν πανελλήνιο χαρακτήρα και θα γίνονται σε ολόκληρη την επικράτεια.
Η νομοθετική καθιέρωση από το ελληνικό κοινοβούλιο της 19ης Μαΐου, ως ημέρα μνήμης Γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, καθώς και η προώθηση της διεθνούς αναγνώρισής της, αποτελεί για όλους μας ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1916-1923), με 353.000 νεκρούς, αποτελεί την δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε τις άλλες δύο γενοκτονίες του 20ου αιώνα, των Εβραίων και των Αρμενίων.
Η απόφράδα 19η Μαΐου 1919
Στις 19 Μαΐου 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ πατάει το πόδι του στη Σαμψούντα και ξεκινάει και τυπικά η τελευταία και πιο άγρια φάση του σχεδίου εξόντωσης. Λίγες μέρες αργότερα, δίνει αμετάκλητη εντολή για διενέργεια μαζικών επιχειρήσεων κατά του πληθυσμού. Μετά και τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι σφαγές, οι πυρπολήσεις χωριών και η εκτοπίσεις πληθυσμών γίνονται πλέον χωρίς έλεος. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από τις 25.000 Έλληνες που ζούσαν στις περιοχές της Μπάφρας και του Ααζάμ, το 90% δολοφονήθηκε. Οι Τούρκοι προχώρησαν ακόμη και σε αναγκαστικές αποσπάσεις παιδιών από τις οικογένειές τους, τα οποία και έδιναν στα χαρέμια εύπορων Τούρκων. Μέχρι το 1923, η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί, βαμμένη στο αίμα εκατοντάδων χιλιάδων αθώων.
