Ότι και να κάνει o προφήτης Ερντογάν, η Αγία Σοφία ουκ εάλω

Ότι και να κάνει o προφήτης Ερντογάν, η Αγία Σοφία ουκ εάλω

  -Εκτός από τα εγκλήματα πολέμου, υπάρχουν και τα εγκλήματα ειρήνης

-Τροπολογία τριών κρατών για μεταρρύθμιση στο καταστατικό του ΔΠΔ

 

 

Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

 


Με τη φράση “Γνωρίζοντας ότι οι λαοί συνδέονται με στενούς δεσμούς, καθώς οι πολιτισμοί τους αποτελούν μια κοινή κληρονομιά, και ανησυχώντας μήπως το ευαίσθητο αυτό μωσαϊκό καταστραφεί κάποια στιγμή κλπ”, αρχίζει το προοίμιο του καταστατικού της Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης.

Όμως δυστυχώς το διεθνές αυτό δικαιοδοτικό όργανο δεν προβλέπει την αναδρομικότητα, πέραν του χρόνου που διατυπώθηκε το καταστατικό του για επιθέσεις κατά ιερών χώρων και ιστορικών και πολιτισμικών μνημείων. Γιατί αν συνέβαινε αυτό, ακόμη και η ανέγερση των περί την Αγία Σοφία μιναρέδων θα υπάγονταν στα εγκλήματα πολέμου. Και τα πράγματα τότε θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Θα μπορούσε τότε η Ελλάδα να καταγγείλει το Οθωμανικό κράτος, και να το παραπέμψει στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, τόσο για τους τέσσερις αυθαίρετους μιναρέδες όσο και για τους επίσης αυθαίρετους κουμπέδες, που βρίσκονται στον περίβολο της Αγίας Σοφίας.

Όμως  και έτσι όπως είναι σήμερα, αλλά και αύριο, τα πράγματα, υπάρχει η δυνατότητα να πούμε ότι η Αγία Σοφία ουκ εάλω. Γι αυτό άλλωστε προτείναμε τη “συμμετρική διπλωματία” {1} για τα δυο μεγάλα μνημεία της Θράκης, Την ταυτόχρονη επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως Εκκλησίας Χριστιανικής και του Τεμένους Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο, ως θρησκευτικού χώρου λατρείας του Ισλάμ.

Ό,τι θέλουν ας αποφασίσουν τα στημένα Τουρκικά δικαστήρια κι ο προφήτης {2} Ερντογάν. Εμείς το σπόρο της “συμμετρικής διπλωματίας” τον ρίξαμε. Είναι θέμα χρόνου να καρπίσει. Ήδη κάποιοι στην Αθήνα ψελλίζουν την ιδέα μας αυτή.

Είναι θέμα χρόνου να την αποδεχθούν ευρύτερες οντότητες. Ακόμη και η ίδια η χώρα. Να τεθεί δε εξ αυτής σε όλους τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Επιπλέον στην κρατική οντότητα του Βατικανού, ώστε να περιβληθεί με την αναγκαία δυναμική για το ηθικό, όσο και το πολιτισμικό δίκαιο της συγκεκριμένης ιδέας.

Όλος ο Χριστιανικός κόσμος άλλωστε οφείλει να βάλει πλάτη, ώστε να κινητοποιηθεί απέναντι στο νέο αυτό Ισλαμικό κράτος με το γάντι {3}, όπως ονομάσαμε την Τουρκία. Αυτή τη νέα μετάσταση της μετάστασης της ίδιας χώρας, που αποτελεί ο γνωστός ISIS. Μια χώρα-καρκινική μήτρα του τζιχαντισμού, που όσο πιο γρήγορα γίνεται, οφείλει να το συνειδητοποιήσει η τρομοκρατημένη από την τρομοκρατική του δράση, Γηραιά Ήπειρος, αλλά και η διεθνής πολιτισμική κοινότητα.

Μπορεί ισλαμιστές, όπως ο τζιχαντιστής εκείνος, που καταδικάστηκε πριν από λίγα μόλις χρόνια, από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, και άλλοι να τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν εις βάρος ιερών πολιτισμικών και ιστορικών χώρων και μνημείων.

Και μπορεί ήδη να επιλύεται ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα που πέραν της εκατόμβης των θυμάτων στις πρωτεύουσες της Ευρώπης προκάλεσε μια μόνιμη τρομοκράτηση των Ευρωπαϊκών κοινωνιών με τον ευχερή με τα νέα μέσα εντοπισμό των επικηρυγμένων όσο των ανεπικήρυκτων τζιχαντιστών, που πλασάρονται για πρόσφυγες,

Όμως τίποτε δεν αποκλείει κάποια στιγμή να τροποποιηθεί επίσης και το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις που να προβλέπουν ότι ακόμη και η αλλαγή χρήσης ιστορικών και ιερών χώρων και μνημείων, θα συνιστά επίσης αυθαίρετη και παράνομη πράξη που θα είναι ακυρωτέα ενώ παράλληλα θα προβλέπονται και ποινές για όσους πράττουν επιθέσεις τέτοιου τύπου. Άλλωστε, εκτός από τα εγκλήματα πολέμου υπάρχουν και τα εγκλήματα ειρήνης.

Εδώ για αλλαγή χρήσης μιας αποθήκης και χρειάζεται πολεοδομική άδεια αφού αλλιώς συνιστά αυθαίρετη πράξη που τιμωρείται με πρόστιμο. Πόσο μάλλον για την αλλαγή χρήσης σε ένα από τα περισσότερο σημαντικά ιστορικά μνημεία του πλανήτη. Και ότι αρμόδιο για τη χορήγηση αυτής της άδειας δεν θα είναι βέβαια κάποιο πολεοδομικό γραφείο της Πόλης αλλά η UNESCO μαζί με το τροποποιημένο καταστατικό, όπως προτείνουμε, του ΔΠΔ.

Και  επειδή  στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχουν  δικαίωμα  προσφυγής μόνο κρατικές οντότητες η Ελλάδα μπορεί να κάνει οποτεδήποτε χρήση του δικαιοδοτικού αυτού οργάνου και βήματος.

Επιπλέον η τροπολογία που θα χρειαστεί να κατατεθεί ώστε να συμπεριληφθούν τα προηγούμενα σε ένα νέο τροποποιημένο καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, θα είναι και το μόνο εναπομένον.

Πέραν της Ελλάδας μέρος μπορεί να λάβει και η Γαλλία, η οποία είναι από τις ελάχιστες κρατικές οντότητες που έλαβε τόσο σοβαρή θέση, άσχετα αν εμείς δεν συμφωνούμε σε όλα μαζί της αλλά και γιατί πίσω της υπάρχει μια μεγάλη ιστορία που φθάνει ως την Αρχαία Γαλλία και το ομώνυμο Παρίσι που τότε λεγόταν Λουτετσία, και όπου ως Καίσαρας του Ρωμαϊκού κράτους υπηρετούσε ο μετέπειτα αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιουλιανός. Ο συμφοιτητής από την Αθήνα και φίλος των μετέπειτα Μεγάλου Βασιλείου και Γρηγορίου.

Και επειδή μαζί με τα τα δύο αυτά κράτη, αυτό που θα καταθέσει την τροπολογία οφείλει να είναι εξοικειωμένο με τα των Θρησκευτικών χώρων, μια τέτοια περίπτωση είναι και η Ιταλία, η χώρα θυγατέρα του Ρωμαϊκού κράτους, που άλλωστε ίδρυσε και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.  Με όλα αυτά άλλωστε συνδέεται άμεσα ιστορικά και το Βατικανό και μαζί του και η Καθολική Εκκλησία. Η οποία φυσικά μπορεί να κάνει πολλά. Και πριν από όλα, αν μπορούμε να πούμε, να παίξει ρόλο μάρτυρα της πολιτικής αγωγής, όπως βέβαια και η UNESCO, στο Διεθνές Δικαστήριο.

Πράξη που θα αποτελεί αποδοχή πολιτισμικής κληρονομιάς που άφησε πίσω του ο Πάπας Παύλος  ΣΤ΄, καθώς και την ιστορική και ηθική του συνέχεια. Γιατί πράγματι εδώ χρειάζεται η επέμβαση του Βατικανού το οποίο με την κίνησή του ως κρατική οντότητα θα αναγνωρίσει επιτέλους ότι η Αγία Σοφία ήταν ιστορικά ΕΚΚΛΗΣΙΑ λατρείας. Κοινή, ως ο μέγας ναός θρησκευτικής λατρείας, σε ολόκληρη την αυτοκρατορία μέχρι την περίοδο του σχίσματος. Και γιατί ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄, είναι αυτός ο οποίος πέραν του ότι έχει προσευχηθεί γονυκλινής πάνω στις μαρμάρινες πλάκες του δαπέδου της Αγίας Σοφίας, αναγνώρισε παράλληλα τα δεινά που υπέστησαν οι Χριστιανοί.

Μια τέτοια μαρτυρική κατάθεση, όταν απαιτηθεί, προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, υπέρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θα αναγνωρίζει τρανά την Αγιά-Σοφιά ως χώρο λατρείας, και ότι χρειάζεται να πάρει οριστικό και αμετάκλητο τέλος η ιεροσυλία μετατροπής της τελευταίας σε χώρο μουσουλμανικής λατρείας. Κάτι που θα αποτελέσει και πρότυπο, όσο και δεδικασμένο, για όποια επόμενα παρόμοια εγκλήματα ιεροσυλιών.

Τέλος η Διεθνής των Χριστιανικών Εκκλησιών, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Καθολικής Εκκλησίας, μπορεί να αναδειχθεί σε έναν νέο και μεγάλο Θρησκευτικό θεσμό, κάνοντας ένα νέο και μεγάλο βήμα προς την Ένωση, αφού η Διεθνής των Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν υφίσταται, όπως θα περίμενε κανείς. Και αυτό εξ αιτίας μιας μόνο, πλην όμως μεγάλης, Ομόδοξης Εκκλησίας. Μακάρι έστω και την ύστατη ώρα, να λάβει μέρος και αυτή.

Σημειώσεις

{1}, Χρ. Κηπουρός, Πως να μπλοκάρουμε τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, Ιούνιος 2020,

{2}, Χρ. Κηπουρός, Οι δύο ύβρεις προς την Αγία Σοφία, Ιούνιος 2020,

{3} Χρ.  Κηπουρός, Δώρα για την Αγία Σοφία, από το Τέμενος Βαγιαζήτ. Ιούλιος 2020,

__________

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998}.