Διδυμότειχο: ένα ακατέργαστο διαμάντι μάς περιμένει στον Βορρά

Διδυμότειχο: ένα ακατέργαστο διαμάντι μάς περιμένει στον Βορρά

Αφιέρωμα στο Βυζαντινό Μουσείο Διδυμοτείχου, το οποίο δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητο με ευθύνη κεντρικής αλλά και τοπικής εξουσίας, έκανε η εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, με την πολιτιστική της συντάκτρια Μαργαρίτα Πουρνάρα.

Σε αυτό η γνωστή εφημερίδα και η συντάκτρια της αναφέρουν:

Ο θρύλος λέει πως, αν μπορούσε κάποιος να τις δει από ψηλά, οι οχυρώσεις από τα δύο κάστρα του Διδυμοτείχου σχημάτιζαν ένα οκτάρι, αγκαλιάζοντας τους δύο γειτονικούς λόφους, του Καλέ και της Αγίας Πέτρας. Κάποιοι αρχαιολόγοι συμφωνούν με τη θεωρία και μάλιστα τοποθετούν στο σημείο όπου ακουμπούσαν οι δύο κύκλοι το τέμενος Βαγιαζήτ, του οποίου η μοναδική ξύλινη στέγη καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά, πριν από λίγα χρόνια. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά καθώς περπατούσα στη σημαντικότερη βυζαντινή πόλη της Θράκης, που έχει πολλές ιστορίες να πει στον επισκέπτη.

Εκτός από την κλασική βόλτα στο Κάστρο, αξίζει να περάσει κανείς και το κατώφλι του Βυζαντινού Μουσείου. Εκεί περίμενε για να με ξεναγήσει η δραστήρια προϊσταμένη Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Εβρου, Λίλα Σαμπανοπούλου. Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο του μουσείου είναι το ίδιο το αφήγημα: δεν περιορίζεται μονάχα στην ίδια την πόλη ούτε στην εποχή που το Διδυμότειχο ήταν προμαχώνας της Βασιλεύουσας, αλλά απλώνεται πολύ πιο πριν και πιο μετά στον χρόνο, αλλά και γεωγραφικώς, εξηγώντας στον θεατή πόσο σπουδαία ήταν η θέση της Θράκης.

Το νήμα πιάνεται από τη ρωμαϊκή περίοδο, όταν ο Τραϊανός ίδρυσε την Πλωτινούπολη, τότε που άρχιζαν να οργανώνονται στην περιοχή της Θράκης τα οδικά, θαλάσσια και ποταμίσια, δίκτυα μεταφοράς. Ειρηνικοί και βίαιοι εισβολείς χρησιμοποίησαν αυτούς τους δρόμους, όπως την περίφημη Εγνατία Οδό, και άφησαν τα ίχνη τους.


Παρουσιάζονται αντικείμενα από την Aρχαιότητα και το Βυζάντιο.

Στο μουσείο αντιλαμβάνεται κανείς και την οικιστική ανάπτυξη της Θράκης, με κέντρα που απέκτησαν οντότητα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Αντικείμενα, κοσμήματα και είδη καθημερινής χρήσης ανασυνθέτουν το παρελθόν, σε μια ωραία μουσειολογική παρουσίαση. Βαρύτητα, ωστόσο, δίνεται στα οθωμανικά χρόνια, καθώς η πόλη αλλάζει χέρια με συνθηκολόγηση το 1361 και γίνεται η πρώτη πρωτεύουσα των κατακτητών επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η σημασία της ως «φράχτης» της Πόλης υποτιμήθηκε σταδιακά, με την πτώση της τελευταίας. Πάντως, δεν έχασε  την ικμάδα της. Ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή καταγράφει τουλάχιστον 200 εργαστήρια κεραμικής τον 17ο αιώνα.

Η εισαγωγή στη σύγχρονη εποχή γίνεται με μια εντυπωσιακή εικαστική παρέμβαση του Γιώργου Χατζημιχάλη, με τις μορφές ενός άνδρα και μιας γυναίκας, που αναφέρονται στην περίοδο της ανταλλαγής πληθυσμών. Η πόλη πορεύθηκε στον 20ό αιώνα μέσα από τη συμβίωση Τούρκων, Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων. Βγήκα από το Μουσείο με χορταστική δόση εικόνων και πληροφοριών και διαπίστωσα ξανά πόσο λίγο γνωρίζουν οι νότιοι Ελληνες τη βόρεια Ελλάδα. Το Διδυμότειχο είναι ένα ακατέργαστο ιστορικό διαμάντι που αξίζει να ανακαλύψουμε.

Πηγή: kathimerini.gr