του Φώτη Ζιατάκη*
Οι διεθνείς σχέσεις και η διπλωματία είναι ένας κόσμος τόσο ανεξερεύνητος για τους πολλούς όσο τα βάθη των ωκεανών για την επιστήμη. Σε αυτό το περιβάλλον δεν υπάρχουν κανόνες ούτε σταθερές. Δεν υπάρχουν φιλίες, ούτε Αξίες.
Όλα επιτρέπονται και όλα ανατρέπονται μπροστά στο ( game of throne) που λαμβάνει χώρα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Η απόλυτη εφαρμογή του δόγματος του «Μακιαβελισμού».
Μεταξύ των λαών όμως δεν είναι το ίδιο. Εκεί οι συνθήκες ευνοούν πολλές φορές την ανάπτυξη δεσμών και σχέσεων που πηγάζουν από κοινές ρίζες, αξίες, θρησκείες, ιστορικές συγκυρίες και πολλά άλλα. Τι ίδιο ισχύει και στις διαφορές. Η έχθρα και το μίσος πηγάζουν από την ίδια δεξαμενή με τις παραπάνω αιτίες.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο – λοιπόν – να συμφωνούν ή να διαφωνούν οι ηγέτες ενώ η λαοί έχουν τελείως διαφορετική άποψη. Οι πολιτικοί ξεχνάνε εύκολα, λόγια, συμφωνίες ,συνθήκες και τα κοινά που δένουν τους λαούς. Ο λαός όμως δύσκολα θα ξεχάσει την παρασπονδία.
Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Ρωσίας με την Ελλάδα. Μπορεί οι δρόμοι ανάμεσα στις δύο χώρες να είναι παράλληλοι και από εχθρικά στρατόπεδα όμως τα ερείσματα της Ρωσίας στους ομόδοξους Έλληνες ήταν πολλά. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που προσέβλεπαν σε μια μελλοντική βοήθεια και συνεργασία αυτούς. Όποια κι αν ήταν η επίσημη πολιτική της Ελλάδας ο Ορθόδοξος λαός – τουλάχιστον – είχε άλλη άποψη. Στο πρόσωπο του Πούτιν αντικατοπτρίζονταν ο Ομόδοξος Ηγέτης. Ο Ευσεβής πόθος κάποιων. Διαφωνούσαν ακόμα και με τον Πατριάρχη και την στάση του στο Ουκρανικό ζήτημα βλέποντας με συμπάθεια την ένσταση της Ρωσικής εκκλησίας. Ο δεσμός φάνταζε άρρηκτος μέχρι…..
Μέχρι την στιγμή της απαξίωσης του ιερότερου εθνικοθρησκευτικού συμβόλου των Ελλήνων. Την Αγίας Σοφίας. Είναι η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου στις σχέσεις μεταξύ της επίσημης Ρωσικής ηγεσίας και όποιων υποστηρικτών είχε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω ποια ήταν η αιτία και αν είναι τόσο σημαντική όσο η ζημιά που προκάλεσε αλλά αυτό το αυτογκόλ δύσκολα θα ανατραπεί. Η αστοχία του χτυπήματος – το οποίο πιστεύω ότι προοριζόταν για τον Οικουμενικό Πατριάρχη ως αντίποινα – βρήκε λάθος στόχο και ήταν πολύ οδυνηρό. Χτύπησε τον Ορθόδοξο Έλληνα ακριβώς στην καρδιά.
Θέλω να πιστεύω ότι η άποψη στη συντριπτική πλειοψηφία του ομόδοξου Ρωσικού λαού είναι διαφορετική της ηγεσίας του, όμως ιστορικά το γεγονός θα καταγραφεί στις μελανότερες σελίδες των δύο χωρών.
Οι συνέπειες θα γίνουν πιο εμφανείς στο μέλλον”.
*Ο Φώτης Ζιατάκης είναι Μηχανολόγος Μηχανικός από το Διδυμότειχο
