Κηπουρός-Χριστοδούλου: “Κύριε Γενικέ Γραμματέα Antonio Guterres, μέμνησο των προκατόχων”

Κηπουρός-Χριστοδούλου: “Κύριε Γενικέ Γραμματέα Antonio Guterres, μέμνησο των προκατόχων”

 

Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου

Δεν χρειάζεται η εξιστόρηση των κατά καιρούς διασκέψεων. Εκείνο που χρειάζεται είναι να δει κανείς ότι ο όρος “διάσκεψη” είναι το πάγιο Τουρκικό κλειδί, για την κάθε κλιμάκωση της αποσταθεροποίησης Ελληνικών εθνικών χώρων.

Αν το πρώτο βήμα είναι η “διάσκεψη”, και το δεύτερο η ανέκαθεν ετεροβαρής “συμφωνία”, στη συνέχεια ακολουθούν το γκριζάρισμα, και η επίκαιρη λέξη της “διασωλήνωσης”, λίγο πριν την εισβολή και κατοχή έως τον ακρωτηριασμό και στο τέλος την οριστική απώλεια και συρρίκνωση των εθνικών χώρων.

Άλλοι τέτοιοι χώροι βρίσκονται μεταξύ των δύο πρώτων σταδίων, άλλοι μεταξύ δεύτερου και τρίτου, και άλλοι, ανάμεσα στο τρίτο και το τέταρτο.

Ας μην ασχοληθούμε με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η Θράκη, με τη γνωστή διεθνή Συμφωνία της Λοζάνης. Για την οποία βέβαια η Τουρκία, αν και έχει στήσει μνημείο προς τιμήν της στο Καραγάτς, επιθυμεί την παράνομη αναθεώρηση. Στο χέρι μας όμως είναι να θέσουμε εμείς την ατζέντα, και να μη χρειαστεί δεύτερο στάδιο. Ούτε φυσικά το πρώτο.

Το πως, το έχουμε περιγράψει αναλυτικά στις τρεις από τις πέντε πολιτικές ιδέες στο κείμενο: “Διερευνητικές: Η Συμφωνία της Μαδρίτης έφερε την Τουρκία στο Αιγαίο”.

Όσο τώρα για το Αιγαίο, αυτό βρίσκεται από ετών, μεταξύ δευτέρου και τρίτου σταδίου. Εκείνο της Συμφωνίας της Μαδρίτης, ενώ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη το γκριζάρισμα. Συμβάλουν σε αυτό οι λεγόμενες διερευνητικές, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται στον εξηκοστό και, γύρο.

Δεν είναι δηλαδή ξένες προς τις διασκέψεις και τις συμφωνίες, οι λεγόμενες διερευνητικές. Οι οποίες δεν είναι κάτι το διαφορετικό. Τα πράγματα άλλωστε δείχνουν προς τα που οδηγείται η ιστορία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράνομοι θαλάσσιοι Τουρκικοί χάρτες που δείχνουν το μισό Αιγαίο να ανήκει στην Τουρκία, την Κύπρο να είναι μια περίκλειστη νήσος, και η μείζων Ανατολική Μεσόγειος να αποτελεί αυθαίρετη επίσης Τουρκική θαλάσσια ζώνη.

Και παρόλα τα θαλάσσια Τουρκικά πλιάτσικα, ο Αδόλφος Ερντογάν κάνει λόγο για μαξιμαλιστική Ελλάδα! με ασύμμετρες!! επιθέσεις στην Τουρκία. Με κορυφαίο δείγμα, του τι σημαίνει Τουρκία, την εγκατάλειψη!!!  και αυτών των λεγόμενων διερευνητικών, πριν από λίγα μόλις χρόνια.

Δεν γράψαμε τυχαία το: “Καλύτερα να πούμε αντίο στις διερευνητικές, παρά στο μισό Αιγαίο”.

Φυσικά δεν είναι διαφορετικά τα πράγματα στη μητέρα του Ελληνισμού Ανατολική Μεσόγειο. Τουρκική ιδέα υπήρξε η πρόταση για τη “διάσκεψη” σε αυτήν. Την πρόταση αυτή αποδέχθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ στη συνέχεια αφού έγινε απόφαση στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου Κορυφής, συνέβαλε, ως μη όφειλε, και την αποδέχθηκε και ο ανέκαθεν απονήρευτος Ελληνισμός.

Ο οποίος και οφείλει την αυτοκριτική του για αυτό. Όπως και για άλλα πολλά.

Κατά τα άλλα, όλες οι κατά καιρούς διασκέψεις για το λεγόμενο Κυπριακό, έχουν έναν κοινό τόπο. Έναν κανόνα ο οποίος, εκτός του έπους στο δημοψήφισμα του 2004, δεν έχει άλλη εξαίρεση.

Τα ίδια δηλαδή και χειρότερα ισχύουν ως προς την Κύπρο. Ναι μεν τα πράγματα είναι πολύ πιο δραματικά, αφού η όλη διαδικασία των τριμερών και των πενταμερών διασκέψεων έχει πίσω της πλήθος από αυτές, πριν από τις ξεφωνημένες συμφωνίες και την εισβολή και κατοχή έκτοτε και μέχρι σήμερα. του Αττίλα.

Και άντε η Τουρκία είναι αυτή που είναι. Όμως ο Ελληνισμός τι έκανε και τι κάνει για να μην είναι;

Το λέμε αυτό γιατί μετά την απώλεια του Τάσσου, οι κάθε μορφής διάδοχες αντιπροσωπεύσεις, τόσο στην Κύπρο, όσο κυρίως στην Αθήνα, αποτελούνται, από ανθρώπους διαθέσιμους. Εξ ων και οι καλές υπηρεσίες της συντριπτικής πλειοψηφίας της πολιτικής Ελλάδας, από την Αριστερά έως τη Δεξιά, στον εκάστοτε Ανάν. Από τους προ των πρώην κυβερνητικούς αξιωματούχους και πρωθυπουργούς, τους αντίστοιχους πρώην, έως τους νυν και αεί, αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν.

Και κάθε φορά, όταν γίνεται ταμείο, να λείπει και κάτι από την εθνική μας περιουσία. Ενώ η Τουρκία την ίδια στιγμή θα αυξάνει τη δική της.

Το πρόσφατο παράδειγμα με τα Βαρώσια και τα βάσει Τουρκικού σχεδίου λεγόμενα δύο κράτη, είναι χαρακτηριστικό. Και πέραν αυτών, ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει το κατεχόμενο τμήμα ως επενδυτικό προϊόν. Εξ  ου και η απαίτηση για 50%, στα έσοδα από υδρογονάνθρακες.  Επίσης η  εξαγγελθείσα από την Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ, άτυπη μεν, πενταμερής δε, “διάσκεψη”.

Όμως τι δουλειά έχουμε εμείς απέναντι σε όλα αυτά;

Μόνο να δώσουμε έχουμε, και μάλιστα από αυτά που δεν έχουμε. Και γιατί στο τέλος, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι το Κυπριακό θα λυθεί μόνο όταν επιλυθεί το Τουρκικό ζήτημα, θα φθάσουμε να μείνουμε χωρίς Κύπρο και μαζί της και χωρίς Ανατολική Μεσόγειο!

Τύχη κακή μάλιστα που οι πιο πολλοί εταίροι στην Ε. Ε. σιγοντάρουν την Γερμανία που σέρνει το χορό του εν Ευρώπη  φιλοτουρκισμού. Μια τύχη που επίσης δεν είναι καλή, επειδή οι ΗΠΑ προς το παρόν και μόνο σε αυτό, είναι αυτές που είναι. Και γιατί άλλο ο Μπάιντεν και άλλο ο Μενέντες.  

Όμως παρόλα αυτά, ακόμη και τώρα ο Ελληνισμός μπορεί να ανακόψει αυτή την δυσμενή εξέλιξη για τα εθνικά του συμφέροντα.

Ας το συνεννοηθούν Ελλάδα και Κύπρος. Ο τρόπος είναι πολύ απλός. Αν ζούσε ο Τάσσος αυτό θα έκανε, χωρίς μάλιστα να του το ζητήσει κανείς.

Με την ευκαιρία πάντως της τηλεδιάσκεψης των “27” στις 26 Φεβρουαρίου για την Ανατολική Μεσόγειο, που σε αυτήν συμμετέχουμε θεσμικά ως μέλη της Ε. Ε., μπορεί να κατατεθεί μια απλή μεν, πλην έξυπνη πρόταση: “Αναστολή διασκέψεων, μέχρι ότου ανακληθούν, οι παράνομοι χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας”. Από το Αιγαίο και την Κύπρο, μετά της ΑΟΖ της, μέχρι την ίδια την Ανατολική Μεσόγειο.  

Κατά τα άλλα, η πεπατημένη ως προς την Κύπρο είναι οι τουλάχιστον τρεις  σημαδεμένες τράπουλες της πενταμερούς, στο greentree της Νέας Υόρκης. 

Σε όσους πάντως νυν και πρώην πολιτικούς αξιωματούχους των Αθηνών, αντιτείνουν ότι αν δεν συμμετάσχουμε, θα ακολουθήσει η διχοτόμηση, υπενθυμίζουμε ότι έλεγαν τα ίδια ακριβώς, μετά των εκφοβισμών και πάλι, εάν οι πολίτες της Κύπρου δεν υπερψήφιζαν το σχέδιο Ανάν. Δυστυχώς όμως για όλους αυτούς, υπάρχουν και οι πολίτες της καθημαγμένης από δεκαετιών Κύπρου, των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία το καταψήφισε. Και ότι, αν επανέλθει επί Guterres, θα το επαναλάβει, με πολύ μεγαλύτερο μάλιστα ποσοστό του 76%!