Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης: Ποια Καππαδοκία; Έχετε δει τα υπόσκαφα στο κάστρο του Διδυμοτείχου; 

Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης: Ποια Καππαδοκία; Έχετε δει τα υπόσκαφα στο κάστρο του Διδυμοτείχου; 

Ο Εβρίτης συγγραφέας Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης (γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ασημένιο Διδυμοτείχου), έκανε μια βόλτα στο ιστορικό κάστρο του Διδυμοτείχου και παρουσιάζει την σπουδαία του εμπειρία.

“Για να αναπτυχθεί μια πόλη δεν χρειάζονται μόνον λεφτά! Αυτά μπορούν να βρεθούν! Αυτό που πρωτίστως χρειάζεται είναι ιδέες, που μπορούν να μετουσιωθούν σε έργα και να δημιουργήσουν πλούτο και τα θεμέλια για την ανάπτυξη της πόλης!
Το Διδυμότειχο έχει μια μακρά ιστορία, που χάνεται στην Παλαιολιθική εποχή, κορυφώνεται και λαμπρύνεται με τη δόξα και το κλέος του Βυζαντίου!
Είναι πολύ λίγες οι πόλεις που έχουν να αντιτάξουν παρόμοιο ιστορικό και πολιτισμικό πλούτο!
Κι όμως, όλα αυτά, παραμένουν ανεκμετάλλευτα, αναξιοποίητα και παρακμάζουν.
Από τότε που πήγαινα εκεί στο Γυμνάσιο, μ’ ενοχλούσε φοβερά, και μ΄ ενοχλεί ακόμα, η μιζέρια!
Πάντα μας έφταιγε κάποιος άλλος, το κράτος της Αθήνας είναι η βολική δικαιολογία!
Οχι πώς δεν έχουν ευθύνες οι κεντρικές κυβερνήσεις. Εχουν και μάλιστα εγκληματικές.
Ομως, για να επαναφέρω το ερώτημα του Κέννεντυ, εμείς τι κάναμε για το Διδυμότειχο;
Ποιό ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ για την ανάπτυξη της πόλης φτιάξαμε που δεν γνωρίζω;
Πολύ φοβούμαι πως δεκαετίες τώρα, εκτός από τη μιζέρια αρκούμαστε και στα …μερεμέτια. Να κλείσουμε καμιά…λακούβα, να φτιάξουμε κανένα πεζοδρόμιο, να βάλουμε καμιά προτομή. Κοντόφθαλμα, πράγματα δηλαδή!
Εδώ, τόσα χρόνια και δεν αξιωθήκαμε να φτιάξουμε ένα σύγχρονο κτήριο για τη Νοσηλευτική και μετά θυμώνουμε που θέλουν να την κλείσουν (όχι πως αυτός είναι ο λόγος, να εξηγούμαστε!)
Οι παραποτάμιες όχθες του Ερυθροπόταμου, παραμένουν ανεκμετάλλευτες! Θα πρότεινα οι πρώην, οι νύν και όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά του Διδυμοτείχου, να πάνε ένα τριήμερο στα….Τρίκαλα!
Ομως, εκείνο που πραγματικά προκαλεί θλίψη είναι η εγκατάλειψη του Μεγαλοπρεπούς Βυζαντινού Κάστρου του Διδυμοτείχου (για τα νεοκλασσικά και τον Συνοικισμό θα γράψω σε άλλη ανάρτηση).
Φωτισμός της δεκαετίας του…70!
Τα τείχη, φθίνουν…
Τα χορτάρια, ίσα με το μπόϊ.
Δεν υπάρχει ούτε ένα οργανωμένο μονοπάτι. (ευτυχώς που ο Γιάννης γνωρίζει κάθε σπιθαμή και μας καθοδηγούσε ως έμπειρος ιχνηλάτης)
Σημάνσεις, ελάχιστες!
Για τα Βυζαντινά έχω γράψει πολλές φορές.
Σήμερα θα αναφερθώ για τα υπόσκαφα του Διδυμοτείχου!
Ποιά Καππαδοκία;
Να πάτε να δείτε τα υπόσκαφα του Διδυμοτείχου.
Ακόμα και τώρα που είναι εντελώς εγκαταλελειμμένα και κραυγάζουν για βοήθεια, θα σας κόψουν την ανάσα!
Μια ολόκληρη πολιτεία που πιθανότατα ανατρέχει στην Παλαιολιθική εποχή!
Δίπατα και τρίπατα κτήρια!
Ενα εκπληκτικό Βυζαντινό οινοποιείο!
Εκκλησάκια υψηλής αρχιτεκτονικής και τεχνοτροπίας!
Μεγάλες και μικρές σπηλιές που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε χώρους για καλλιτεχνικά δρώμενα!
Αλήθεια γιατί στο Διδυμότειχο, δεκαετίες τώρα, δεν φτιάχνουν μια Χριστουγεννιάτικη φάτνη, σ’ ένα υπόσκαφο;
Κοιτάζεις δεξιά και βλέπεις να κυλάει νωχελικά ο Ερυθροπόταμος. Οταν ο καιρός είναι καλός, πέρα από τα βουνά, το μάτι σου φτάνει μέχρι τη Βουλγαρία.
Κοιτάζεις αριστερά και μετά από τον θεϊκό Εβρο, θα δείς τα χωριά των παππούδων μας, Πέρα στην Ανατολική Θράκη.
Υστερα, καθώς κατεβαίνεις λίγο θυμωμένος, λίγο προβληματισμένος και πολύ συγκινημένος, ίσως ακούσεις κάποια βυζαντινή ψαλμωδία από τον Αγιο Αθανάσιο…
Και καθώς θα σουρουπώνει και τα μαυροπούλια κάνουν τον γύρω του αποχαιρετισμού, κάπου εκεί πίσω από τις ομίχλες, μπορεί και να δείς τον Αγιο Ιωάννη Βατάτζη, να εποπτεύει το Κάστρο για τους επερχομένους…
Να πάτε στο Διδυμότειχο….

(Ευχαριστώ Γιάννη Σαρσάκη)”


Ποιος είναι ο Κώστας Τριανταφυλλάκης
Ο Κώστας Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Το 1975 ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Πάντειο. Το 1979 μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό). Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1990. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα marketing και επικοινωνίας. Έργα του: “Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει” (2012), “Ημερολόγια χαρμολύπης” (2014), “Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει” (2017), Μικρές περιπλανήσεις στις ρωγμές του χρόνου(2019).