του Ιωάννη Αλτιντζή*
Αν το 2020 μας συστήθηκε ο κορονοϊός, μέσα στο 2021 θα έλεγε κανείς ότι έγινε στενό μέλος της οικογένειας μας σημαδεύοντας έτσι με την ύπαρξη του ολόκληρη και αυτή τη χρονιά που πέρασε.
Όσο οι περισσότεροι από εμάς ελπίζαμε να ελευθερωθούμε από τα δεσμά του και να επιστρέψουμε στη λεγόμενη κανονικότητα μας, άλλο τόσο διαψευστήκαμε. Οι συνεχείς μεταλλάξεις του ιού και η ταχεία εξάπλωση του στη παγκόσμια κοινότητα θέτουν πελώρια εμπόδια στην καταπολέμηση του. Μια μετάλλαξη όμως τελικά είναι και η ίδια μας η ζωή για αυτό και συνέχεια μας εκπλήσσει με τα καλά και με τα κακά της. Έτσι είναι απαραίτητο και εμείς μαζί της να εξελισσόμαστε ώστε να μη χάσουμε τον δρόμο μας.
Πολλά τα μαθήματα τα οποία όλοι μας διδαχθήκαμε κατά το πέρας του έτους, άλλοι σε μικρότερο κι άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό. Το αντίτιμο αυτών των μαθημάτων για κάποιους ωστόσο πληρώθηκε με το ίδιο τους το αίμα χάνοντας τη ζωή τους από επιπλοκές εξαιτίας της νόσου. Χρέος είναι όμως όσων χάσανε κάποιον δικό τους εκτός από το να θάψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να «θάψουν» γρήγορα και το πόνο και τη στεναχώρια τους παλεύοντας με αισιοδοξία για την αυριανή μέρα. Μια αυριανή μέρα που αν και περίπου ένα χρόνο πριν τη περιμέναμε ηλιόλουστη, τελικά ακόμα και σήμερα παραμένει συννεφιασμένη.
Όμως μέσα από τις απώλειες τις δικές μας και των διπλανών μας μάθαμε να εκτιμάμε περισσότερο αυτά τα πράγματα στη ζωή τα οποία έχουν όντως σημασία. Να αγαπάμε πιο αληθινά και να το δείχνουμε εμφατικά με πράξεις και με χειρονομίες ουσιαστικές. Να έχουμε περισσότερη υπομονή και να μην επιτρέπουμε μικρές ανούσιες εντάσεις να θέτουν σε κίνδυνο την ήρεμη ζωή μας και τις σχέσεις μας με τους δικούς μας ανθρώπους. «Φωτιά» εξάλλου πρέπει να γίνεται μόνο η αγάπη και να γιγαντώνεται μέσα μας, αντίθετα οφείλουμε να σβήνουμε τις «φλόγες του μίσους και του διχασμού» πριν αυτές κάψουν τα κορμιά μας.
Ακόμη μάθαμε να είμαστε περισσότερο υπεύθυνοι τόσο για εμάς όσο και τον κοινωνικό μας περίγυρο. Με τα μέτρα προστασίας που τόσο ευλαβικά υποχρεωθήκαμε να ακολουθήσουμε σε περιόδους καραντίνας ή και μη, κατανοήσαμε βαθύτερα την αξία της υπευθυνότητας για το ατομικό μας και το κοινωνικό καλό. Δείχνοντας λοιπόν τον σεβασμό που απαιτούν συγκεκριμένες καταστάσεις υπερβήκαμε τον εγωισμό μας υψώνοντας την ευγένεια μας και δημιουργώντας το «προφίλ» ενός πολίτη ευαίσθητου και πλήρως συνειδητοποιημένου με τις προκλήσεις της πραγματικότητας.
Οι συνεχείς διακυμάνσεις του καθημερινού τρόπου ζωής μας παρότι αρχικά ίσως να μας εκνεύρισαν στη συνέχεια σίγουρα βοήθησαν στην υιοθέτηση από μέρους μας ορισμένων στρατηγικών. Οι πολλές μεταπτώσεις δηλαδή της ψυχολογίας μας κατά τη διάρκεια του έτους μας έκαναν εν τέλει πιο ανθεκτικούς σε παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Αυτό συνεπάγεται όπως είναι λογικό μειωμένες φανταστικές προσδοκίες οι οποίες έδωσαν πλέον τη θέση τους σε πιο ρεαλιστικές χωρίς να σημαίνει αυτό κάτι αρνητικό για τα όνειρα μας. Κάθε άλλο αφού πλέον ονειρευόμαστε ακόμη πιο δυνατά ώστε να λυτρωθούμε από τις δυσκολίες που τόσο καιρό όλοι μας αντιμετωπίζουμε.
Τέλος, πέρα από τα κοινά μας βιώματα, ο καθένας μας έζησε αυτούς τους δώδεκα μήνες με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Με τα δικά του άγχη και τις δικές του αγωνίες, τις προσωπικές του άμυνες και τον δικό του αγώνα. Ένας αγώνας που αποφέρει σε κάθε άτομο ξεχωριστά εμπειρίες που τον δυναμώνουν, τον εμπνέουν, του μαθαίνουν πώς να συνεχίσει να πορεύεται από δω και μπρος. Οι νέες μας γνωριμίες και φιλίες, οι αισθηματικές μας σχέσεις μας ανανέωσαν και σίγουρα ομόρφυναν το αν μη τι άλλο παράξενο αυτό έτος φέρνοντας το χαμόγελο στα χείλη μας.
Αν λοιπόν κατά γενική ομολογία το 2021 δεν ήταν και μια τόσο καλή χρονιά και οι ευχές μας για αυτό δεν εκπληρώθηκαν στο βαθμό που θα θέλαμε, για το 2022 καλύτερα να μην κάνουμε καμία πρόβλεψη. Να ευχηθούμε μονάχα να υπάρχει υγεία στις οικογένειες μας και ας εστιάσουμε επιτέλους περισσότερο στο παρόν χτίζοντας πάνω του το μέλλον. Αντί να ζητήσουμε από τον Παντοδύναμο αυτά που θα θέλαμε ο ίδιος να φέρει το νέο αυτό έτος στις ζωές μας, ας προσπαθήσουμε εμείς να δημιουργήσουμε αυτά που θα ήθελε ο Ίδιος. Ας μειώσουμε λοιπόν τις έχθρες ανάμεσα μας, ας αγαπήσουμε περισσότερο τον διπλανό μας, ας γίνουμε περισσότερο άνθρωποι. Και αν τα καταφέρουμε αυτά το νέο έτος δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι υπέροχο.
- Ο Ιωάννης Αλτιντζής είναι φοιτητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Αλεξανδρούπολη.
