Μια συντοπίτισσα μας ταλαντούχα ηθοποιός, η Έλενα Σαλαμπάση με καταγωγή από το χωριό Ασβεστάδες Διδυμοτείχου, μίλησε για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην θεατρική παράσταση «Οργισμένα Νιάτα» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο «Αγγέλων Βήμα».
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Παναγιώτη Μήλα για το catisart.gr, η ανερχόμενη Εβρίτισσα ηθοποιός που γεννήθηκε στην Καστοριά όπου υπηρετούσε ο στρατιωτικός πατέρας της, αλλά μεγάλωσε στο Διδυμότειχο όπου και τελείωσε το Λύκειο, αναφέρθηκε και στην παιδική της ηλικία στον Έβρο και την “πόλη των κάστρων”.
-Αλήθεια Έλενα πού γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι και πού έζησες τα παιδικά σου χρόνια;
“Γεννήθηκα στην Καστοριά, ενώ κατάγομαι από το Διδυμότειχο Έβρου όπου και μεγάλωσα”
-Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;
“Έχω όμορφες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία καθώς μεγάλωσα στην επαρχία. Ήταν χρόνια που βγαίναμε έξω σαν παιδιά, παίζαμε στις γειτονιές και «ξεχνούσαμε» να γυρίσουμε σπίτι”.
Η Έλενα Σαλαμπάση τελείωσε το Λύκειο στο Διδυμότειχο και σπούδασε Αγγλική Γλώσσα & Φιλολογία – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Όμως την “κέρδισε” τελικά η ηθοποιία.. Σπούδασε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Διομήδης Φωτιάδης” και Ανώτερη Δραματική Σχολή «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια υποκριτικής στο Λονδίνο, στο Royal Academy of Dramatic Art ( RADA ) – London.
Τα βήματα της στο θέατρο και την τηλεόραση περιλαμβάνουν μέχρι τώρα:
Θέατρο
«Τρία ζευγάρια κάθονταν». Κωμωδία, Σύγχρονο – Κείμενο, Σκηνοθεσία: Ευάγγελος Σαμιώτης
«Οργισμένα Νιάτα», John Osborne: Ρεαλισμός, Κλασικό – Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
«Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» , Federico García Lorca στην Δράμα σε σκηνοθεσία Θανάσης Ακοκκαλίδης
Τηλεόραση
«Γυναίκα χωρίς όνομα» 2019-2020
Καθημερινή δραματική σειρά – ANT1 – Σκηνοθεσία: Βίκυ Μανώλη, Λίνος Χριστοδούλου
«Το αύριο μας ανήκει» 2021
Καθημερινή δραματική σειρά – MEGA
Η φετινή της παράσταση “Οργισμένα Νιάτα” στο “Αγγέλων Βήμα”
Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Οργισμένα Νιάτα» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο «Αγγέλων Βήμα», παραχώρησε την πρώτη μεγάλη συνέντευξη της στον Παναγιώτη Μήλα για το catisart.gr. Ας δούμε τι είπε:
Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Οργισμένα Νιάτα» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο «Αγγέλων Βήμα» πήγα να παρακολουθήσω μια από τις τελευταίες πρόβες.
Εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω και να συζητήσω με τον Αναστάση Χριστοφιλόπουλος, έναν από τους τέσσερις ηθοποιούς του έργου.
Βρισκόμαστε στο ζεστό φιλόξενο φουαγιέ του θεάτρου. Μόλις είχαμε ολοκληρώσει τη συνέντευξη όταν μπήκε στον χώρο σαν τον άνεμο ένα λαμπερό κορίτσι.
Αν ο χώρος είχε μόνο αποχρώσεις του γκρι θα νόμιζε κανείς ότι βρίσκεται στο κέντρο κινηματογραφικού πλατό κάποιας αγαπημένης ελληνικής ασπρόμαυρης ταινίας.
Αυτό ένιωσα όταν την είδα…
Το στιγμιαίο «πάγωμα» της εικόνας το διόρθωσε ο Αναστάσης ο οποίος μου σύστησε την συνάδελφό του:
-Η Έλενα Σαλαμπάση, υποδύεται την Έλενα Τσαρλς στα «Νιάτα».
*Χαίρομαι πολύ Έλενα. Μόλις σε είδα να μπαίνεις με ορμή στο φουαγιέ, μου έδωσες την εντύπωση ότι έχεις μια βαλίτσα στο χέρι και τρέχεις για να βρεις και να πιάσεις το όνειρό σου.
-Αυτό πράγματι το έζησαν πριν από μερικά χρόνια όταν έφυγα από την Αθήνα με μία βαλίτσα στο χέρι με στόχο να ταξιδέψω στον κόσμο μόνη μου.
*Και; Τι έγινε; Πως ήταν αυτό το ταξίδι;
-Επέστρεψα μετά από παραπάνω από έναν χρόνο συνεχόμενων υπερατλαντικών ταξιδιών. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία ζωής.
*Φαντάζομαι ότι παρόμοια εμπειρία – και ως μέσο θεραπείας – σου προσφέρει το θέατρο και γενικά οι τέχνες.
-Ακριβώς. Το θέατρο και γενικά οι τέχνες σαφώς και είναι ένα μέσο θεραπείας. Είναι δημιουργία, είναι ανακάλυψη, είναι εκπλήρωση, είναι εξέλιξη, είναι ανάπτυξη. Βέβαια είναι σίγουρα και ένα επάγγελμα, μία δουλειά. Και είναι ευλογία να βιοπορίζεται κανείς από κάτι που τον βοηθά να εξελίσσεται ως άνθρωπος.
*Διακρίνω Έλενα ότι το πάθος είναι η βασική κινητήρια δύναμή σου σε αυτόν τον δύσκολο χώρο που επέλεξες. Προφανώς σε έχουν βοηθήσει οι δάσκαλοί σου.
-Η αλήθεια είναι ότι συνάντησα αρκετούς Δασκάλους κατά τη διάρκεια της σπουδής μου στην υποκριτική από τους οποίους έμαθα και πήρα αρκετά πράγματα, τόσο στην Αθήνα όσο και στο Λονδίνο όπου έχω παρακολουθήσει μαθήματα. Ξεχωρίζω με αγάπη δύο από αυτούς για πολλούς λόγους:
Την Σοφία Κακαρελίδου που την συνάντησα στο ξεκίνημα των σπουδών, και συγκεκριμένα, στην προετοιμασία μου για τις εισαγωγικές εξετάσεις του υπουργείου πολιτισμού και των δραματικών σχολών.
Και τον Θανάση Ακοκκαλίδη πλάι στον οποίο αποφοίτησα από την Δραματική Σχολή. Θεωρώ πως δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη αφετηρία και τέλος στη διαδρομή της σπουδής μου όσον αφορά το κομμάτι της δραματικής σχολής.
*Πιστεύω ότι το γεγονός ότι σου αρέσει να μπαίνεις και να βγαίνεις σε ρόλους, σε οδήγησε στην απόφαση να γίνεις ηθοποιός.
-Αυτό το ένιωσα σε μια από τις πρώτες παραστάσεις που παρακολούθησα μετακομίζοντας στην Αθήνα. Ήταν «ο Σωσίας» του Ντοστογιέφσκι στο «Θέατρο Ροές» σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα. Όταν έκτοτε παρακολουθώ μία ωραία εικαστική performance, χοροθέατρο, ή σωματικό θέατρο, το μυαλό μου συχνά ανακαλεί αυτήν την παράσταση. Μέσα από αυτήν, αγάπησα την ποιητική εικόνα, τον συμβολισμό, την ατμόσφαιρα, την σωματικότητα, την σιωπή καθώς και πολλά άλλα στοιχεία που με αφορούν ως καλλιτέχνη πάνω στην σκηνή, αλλά και ως θεατή όταν βλέπω μια παράσταση ή μια performance.
*Πάνω στη σκηνή που θα ανέβεις για τα «Νιάτα», σε ποια στοιχεία του έργου θα ήθελες να δώσει ιδιαίτερη προσοχή ο σημερινός θεατής;
-Οπωσδήποτε σε αυτά στα όποια στάθηκα κι εγώ για να διερευνήσω και να μελετήσω το έργο: Στην ανθρώπινη συνύπαρξη, στον διαταραγμένο ψυχισμό, στα ανεκπλήρωτα ιδανικά, στις ταξικές συγκρούσεις, στις κοινωνικές «νόρμες», στο αδιέξοδο, στην απόφαση, στην αλλαγή.
*Μια αλλαγή, σαν αυτή του έργου, πότε την ένιωσες στη ζωή σου;
-Είναι μια αλλαγή που θα μείνει ανεξίτηλη στο ημερολόγιο της ζωής μου. Ήταν τότε που έφυγα απ’ την Θεσσαλονίκη την ίδια κιόλας μέρα που έδινα το τελευταίο μου μάθημα για να αποφοιτήσω από το Πανεπιστήμιο (Αγγλική Φιλολογία) με σκοπό να μετακομίσω στην Αθήνα για να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ήταν μια απόφαση που νιώθω ότι μου βγήκε σε καλό.
*Τι δεν θα ήθελες να ξεχάσουν οι θεατές που θα δουν τα «Οργισμένα Νιάτα»; Αυτό το έργο τι μπορεί να προσφέρει στον θεατή ενός κόσμου ο οποίος αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα;
-Τα «Νιάτα» ανήκουν στο κλασικό ρεπερτόριο και τοποθετούνται στην Αγγλία τη δεκαετία του 1950. Περίπου 70 χρόνια μετά, ο θεατής ακόμα ταυτίζεται με ό, τι πραγματεύεται το έργο καθώς ό, τι απασχολούσε και προβλημάτιζε την τότε κοινωνία και τους ανθρώπους εξακολουθεί να απασχολεί και σήμερα.
Πραγματεύεται μεταξύ άλλων μια συνθήκη αλλαγής (τόσο κοινωνική όσο και ατομική), μια μετάβαση από τα οργισμένα νιάτα στην ώριμη ενηλικίωση. Όμως όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι ανθρώπινες ανάγκες, στη βάση τους, παραμένουν ίδιες. Χρειαζόμαστε μερικές σταθερές αξίες σε έναν κόσμο που αλλάζει και μεταβάλλεται τόσο γοργά.
*Μπορείς να μας πεις κάτι χαρακτηριστικό από την παράσταση;
-Είναι μια όμορφη στιγμή, τότε που ακούγεται η φράση της Άλισον στον πατέρα της, ο οποίος συμβολίζει την παλαιά εποχή: «Εσύ στενοχωριέσαι γιατί τα πάντα άλλαξαν. Ο Τζίμμυ γιατί τα πάντα μένουν ίδια. Και κανένας απ’ τους δυο σας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Κάτι έχει πάει στραβά, έτσι δεν είναι;»
*Έλεγα προηγουμένως στον Ανέστη, ότι το 1960 στο Εθνικό Θέατρο στο πρώτο ανέβασμα του έργου ο Αλέξης Σολομός είχε στα δικά του «Νιάτα» τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τον Στέλιο Βόκοβιτς, τη Νέλλη Αγγελίδου και τον Λυκούργο Καλλέργη. Τον δικό σου ρόλο, της Έλενας Τσαρλς υποδύθηκε η Γκέλλυ Μαυροπούλου.
Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι τι βλέπεις ότι επιθυμεί από τις ανάγκες των ανθρώπων που είναι πάντα διαχρονικές: Την αγάπη, την αποδοχή, τη φιλία, την ανάγκη για δημιουργία οικογένειας και μιας εστίας στην οποία νιώθουμε ασφάλεια;
-Ο ρόλος της Έλενας Τσαρλς που υποδύομαι είναι μια κοπέλα δυναμική, γοητευτική, με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα και παρουσία. Εισβάλει στη ζωή του ζευγαριού, μέσα στο σπίτι τους, και φέρνει στην κυριολεξία την αλλαγή. Σίγουρα η Έλενα προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες της στο κεφάλαιο της φιλίας, της αγάπης, της συντροφικότητας. Την ενδιαφέρει η αποδοχή. Την γοητεύει η περιπέτεια και η διαφορετικότητα (κάτι που φανερώνει και το επάγγελμα του ηθοποιού το οποίο ακολουθεί) αλλά παρόλο αυτά, μέσα της επιδιώκει μια σταθερότητα και ίσως μια ασφάλεια. Ο δρόμος που την βλέπουμε να προσεγγίζει τις εσωτερικές της ανάγκες και τις βαθύτερες επιθυμίες της έχει ποικιλία και διακυμάνσεις.
Πολλές φορές η Έλενα Τσαρλς γίνεται είρωνας στην προσπάθεια της να αμυνθεί ή να κρυφτεί, άλλοτε επιβάλει την παρουσία της, επιδιώκει να έχει τον έλεγχο των καταστάσεων, παρασύρεται, αντιλαμβάνεται, αναγνωρίζει, μετανιώνει, οργίζεται, αποδέχεται, αλλάζει.
Πρόκειται για έναν γήινο άνθρωπο με τα δικά του αδιέξοδα που προσπαθεί όμως να βρει τον δρόμο του.
*Έλενα, ακούω βήματα στις σκάλες. Ίσως ανεβαίνει ο Θοδωρής. Θέλω κλείνοντας, αυτή την πρώτη μας συζήτηση, να μου πεις την άποψή σου για τα κατοικίδια.
-Αγαπώ τα κατοικίδια και γενικότερα τα ζώα. Αρκετές φορές σκέφτηκα να αποκτήσω κατοικίδιο, κυρίως σκυλάκι, αλλά θεωρώ ότι οι ρυθμοί της καθημερινότητας μου δεν μου επιτρέπουν να το φροντίζω όπως πρέπει και γι’ αυτό δεν έχω κάνει ακόμα αυτό το βήμα. Ελπίζω στο μέλλον να το καταφέρω. Το θέλω πολύ!
*Ευτυχώς, προλάβαμε να ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας. Σε ευχαριστώ και αφήνω ανοιχτή την πρόταση για μια επόμενη συνάντηση.
-Κι εγώ ευχαριστώ πολύ…