“Κρυμμένο” το Μνημείο Θρακικού Ελληνισμού και… απόρριψη της Καρωτής Διδυμοτείχου για το Μουσείο μουσικής

“Κρυμμένο” το Μνημείο Θρακικού Ελληνισμού και… απόρριψη της Καρωτής Διδυμοτείχου για το Μουσείο μουσικής

Συμπληρώνονται σήμερα δυο εβδομάδες από τα εγκαίνια του Μνημείου Θρακικού Ελληνισμού στην Αλεξανδρούπολη και οι σκέψεις που έκανα από την πρώτη στιγμή που το είδα, δεν λένε να φύγουν από το μυαλό μου.

Μπορεί λοιπόν να δυσαρεστήσω φίλους και γνωστούς, αλλά κάποιες επισημάνσεις δεν μπορώ να μην τις κάνω. Αρχικά, ήταν ντροπή που έως τώρα δεν υπήρχε σε ολόκληρο το νομό Έβρου ένα τέτοιο Μνημείο, όταν ήδη εδώ και χρόνια οι Σέρρες και η γειτονική Κομοτηνή τίμησαν τους προγόνους μας και τα είχαν δημιουργήσει. Όταν επίσης στην περιοχή μας υπάρχουν Μνημεία-και πολύ σωστά-αφιερωμένα σε άλλες γενοκτονίες, δεν ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν για τον Θρακικό Ελληνισμό. Δεν γίνεται εδώ και 11 χρόνια, από το 2011, να έχει δημιουργηθεί και εγκαινιαστεί στην Αλεξανδρούπολη Μνημείο των πεσόντων Ρώσων Στρατιωτών και να μην υπήρχε ένα αφιερωμένο στον Θρακικό Ελληνισμό και τα όσα υπέστη.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως, που λέει και ο λαός μας, αφού μετά από αυτό της Αλεξανδρούπολης, μέσα στον Μάιο αναμένεται να γίνουν τα εγκαίνια και του Μνημείου στο Διδυμότειχο, που ήδη δημιουργήθηκε και τοποθετήθηκε στον χώρο του Ηρώον της πόλης.

Ξεπερνάω και δεν επεκτείνομαι στις ενστάσεις που υπήρξαν από αρκετούς, τόσο για τον τίτλο, δηλαδή “Μνημείο Θρακικού Ελληνισμού”, χωρίς να υπάρχει καθόλου η λέξη “Γενοκτονία” ή “Μνημείο Θυμάτων Θρακικού Ελληνισμού”, για τις χιλιάδες των προγόνων μας που χάθηκαν, εκτοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν τον περασμένο αιώνα. Σε αυτούς είναι εξάλλου αφιερωμένο, αφού ο θρακικός ελληνισμός υπάρχει, είναι ζωντανός και συνεχίζει την πορεία του. Αφήνω επίσης τις διαφωνίες και τις ενστάσεις για την… καλλιτεχνική εμφάνιση και δημιουργία του συγκεκριμένου, πολύ “φτωχού” και κατά την γνώμη μου Μνημείου. Το… ακαταλαβίστικο της δημιουργίας του, που περισσότερο σε… αφηρημένη τέχνη παραπέμπει.

Η θέση του Μνημείου ήταν σε κεντρικό σημείο

της Αλεξανδρούπολης, για να το βλέπουν όλοι

Αυτό που είμαι ΚΑΘΕΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ και πιστεύω ότι αποτελεί ΣΟΒΑΡΟ ΛΑΘΟΣ, είναι το σημείο που βρίσκεται το “Μνημείο Θρακικού Ελληνισμού”. Δηλαδή “ΚΡΥΜΜΕΝΟ” ουσιαστικά στον περίβολο του ναού του Αγίου Νικολάου, σε μια άκρη του τοίχου και με… φόντο μαγαζιά από πίσω του. Κι όλα αυτά, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει στον ίδιο χώρο, πολύ μεγαλύτερο, εντυπωσιακότερο με αποτέλεσμα να δεσπόζει, το Μνημείο των πεσόντων Ρώσων Στρατιωτών. Στην πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού Αλεξανδρούπολης, δίπλα στο εκκλησιαστικό Μουσείο, που είναι σίγουρο ότι επισκιάζει το ουσιαστικά… παρατημένο(για να μην χρησιμοποιήσω καμιά πιο… βαριά λέξη) σε μια γωνία και “φτωχό” σε εμφάνιση “Μνημείο Θρακικού Ελληνισμού”.

Ήταν εντελώς ΛΑΘΟΣ η επιλογή του χώρου, από την Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου (Ε.ΠΟ.Φ.Ε.), την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού/Παράρτημα Αλεξανδρούπολης (Ε.Α.Α.Σ./Π.Α.) και την Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης που ήταν οι συμπράττοντες φορείς οι οποίοι το δημιούργησαν.

Αλήθεια, ποιοι θα το βλέπουν το συγκεκριμένο Μνημείο, που είναι αφιερωμένο στους προγόνους μας; Όσοι και όσες εκκλησιάζονται στο ναό του Αγίου Νικολάου και αυτοί αν περνούν από εκείνο τον… μαντρότοιχο. Είναι δυνατόν, ένα τέτοιο εμφατικό για την ιστορία του τόπου μας Μνημείο, που δημιουργήθηκε στην πρωτεύουσα του νομού Έβρου, την μεγαλύτερη πόλη της Θράκης, να μην βρίσκεται ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ; Για να το βλέπουν όλοι, όχι μόνο οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης, αλλά και οι χιλιάδες επισκέπτες της, κυρίως το καλοκαίρι. Να μην βρίσκεται στην παραλία της πόλης, δίπλα ενδεχομένως στο Ηρώον της οικογένειας Βισβίζη ή σε κάποιο από τα πάρκα της Αλεξανδρούπολης; Και όχι “κρυμμένο” και “εξαφανισμένο” στον περίβολο του Αγίου Νικολάου. Γιατί έτσι ίσως αποφάσισε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.Άνθιμος. Ήταν και παραμένει μια ΛΑΘΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗ η επιλογή του σημείου τοποθέτησης του.

Μουσείο Μουσικής και δεν έχει έδρα την
Καρωτή των Αηδονίδη, Δοϊτσίδη, Δημούδη;

Το δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω, αφορά την πρωτοβουλία της Προέδρου του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης Αγγέλας Γιαννακίδου, για την δημιουργία του “Δικτύου Αγροτικών Μουσείων” στον νομό Έβρου και συγκεκριμένα σε τέσσερα χωριά. Σε Βρυσικά, Μάνη Διδυμοτείχου και Πτελέα, Νεοχώρι Ορεστιάδας. Πολύ καλή και αξιέπαινη η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, που στηρίζεται μάλιστα οικονομικά από το υπουργείο Πολιτισμού και συνεργάζονται το Διιδρυματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μουσειακές Σπουδές των τμημάτων Ιστορίας & Αρχαιολογίας και Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το τμήμα Συντήρησης και έργων τέχνης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Η ένταση μου και πιστεύω και πολλών ακόμα, αλλά και η μεγάλη απορία μου, είναι η επιλογή της κ.Γιαννακίδου και των συνεργατών της για την δημιουργία Μουσείου Μουσικής, προφανώς της παραδοσιακής θρακιώτικης μουσικής, το οποίο όπως ανακοίνωσαν θα γίνει στο χωριό Μάνη Διδυμοτείχου. Πολύ ιστορικό χωριό η Μάνη, σίγουρα αξίζει τα καλύτερα και μάλιστα ο Πρόεδρος της Δημήτρης Γκιντίδης είναι πολύ δραστήριος, αλλά είναι δυνατόν το Μουσείο Μουσικής της Θράκης να μην γίνει στην διπλανή Καρωτή; Το εμφατικό χωριό της θρακιώτικης μουσικής παράδοσης που έβγαλε και διαθέτει ακόμα τους κορυφαίους Χρόνη Αηδονίδη, Καριοφύλλη Δοϊτσίδη, τις Λαμπριάνα και Θεοπούλα αλλά και τον νεότερο συνεχιστή Βαγγέλη Δημούδη;

Την Καρωτή, που αν είχαν ένα… δράμι μυαλό οι εκάστοτε δημοτικές αρχές του δήμου Διδυμοτείχου, χρόνια τώρα θα την είχαν μετατρέψει σε “Χωριό Θρακιώτικης Μουσικής Παράδοσης”, με Μουσείο και χώρο για εκδηλώσεις, κυρίως παραδοσιακού μουσικού περιεχομένου και θα μπορούσε να αποτελεί “πόλο έλξης” για τους απανταχού Θρακιώτες.

Επαναλαμβάνω, δεν έχω κάτι με την Μάνη, ας γινόταν ένα Μουσείο με διαφορετικό αντικείμενο εκεί. Αλλά δεν είναι δυνατόν το μουσείο που αφορά την μουσική, προφανώς την παραδοσιακή της Θράκης, να μην βρίσκεται στην Καρωτή.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΤΙΑΚΟΥΔΗΣ