Με την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της ακριτικής πόλης, αλλά και την επίσπευση των σεισμογραφικών ερευνών για εξόρυξη υδρογονανθράκων νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου και της Κρήτης, ασχολείται το «Βήμα της Κυριακής»
Γιατί ακύρωσε η κυβέρνηση την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης; Η διαδικασία του διαγωνισμού για την πώληση του 67% του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης είχε περάσει «από 40 κύματα», γράφει ο Αγγελος Κωβαίος στο «Βήμα της Κυριακής» αναφορικά με τα κίνητρα αλλά και την επίδραση αυτών των αποφάσεων, «και έπειτα από δύο αναβολές είχε δοθεί οριστική προθεσμία για την υποβολή προσφορών στα τέλη Σεπτεμβρίου».
Ενόψει αυτής της καταληκτικής ημερομηνίας, συνεχίζει, «το αμερικανικό ενδιαφέρον για την επένδυση, δεδομένης της στρατιωτικής και γεωπολιτικής διάστασης και της ύπαρξης στην περιοχή της νέας νατοϊκής βάσης, είχε εκδηλωθεί πολλαπλώς και δημοσίως», παραπέμποντας σε σχετικές δηλώσεις από τον αμερικανό υπουργό Αμυνας Λόιντ Οστιν, αλλά και τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Ρόμπερτ Μενέντεζ κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στην τελική φάση είχαν αποσυρθεί από τον διαγωνισμό οι κοινοπραξίες συμφερόντων Κοπελούζου και Σαββίδη και είχαν παραμείνει ως μοναδικοί διεκδικητές οι όμιλοι αμερικανικών συμφερόντων Quintana Infrastructure & Development και International Port Investments Alexandroupolis, η οποία απαρτίζεται από τις εταιρείες Black Summit Financial Group, Εuposports-EFA Group και ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.
«Εν γνώσει ή ερήμην των ΗΠΑ;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος και συνεχίζει υπενθυμίζοντας ότι την προηγούμενη Δευτέρα, μετά τη διαρροή της σχετικής πληροφορίας, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως «η κυβέρνηση αποφάσισε ότι στην παρούσα συγκυρία η Αλεξανδρούπολη είναι τόσο μεγάλης στρατηγικής, γεωπολιτικής και ενεργειακής σημασίας για τη χώρα μας, ώστε πρέπει να παραμείνει στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και συγκεκριμένα του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο έχει και τη δυνατότητας να αναπτύξει το λιμάνι και να αξιοποιήσει πλήρως όλες του τις δυνατότητες», συμπληρώνοντας: «Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ πολύ περισσότερο γιατί στην παρούσα συγκυρία δεν βλέπαμε τον λόγο να πουληθεί το λιμάνι της Αλεξανδρούπολς σε κάποιον ξένο επενδυτή».
Το κρίσιμο ερώτημα, σημειώνει ο αρθρογράφος, «και δεδομένου ότι η γεωστρατηγική σημασία του λιμανιού δεν έχει μεταβληθεί από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως σήμερα», είναι αν η απόφαση της κυβέρνησης ελήφθη εν γνώσει και σε συμφωνία με τις ΗΠΑ «ή ερήμην τους και πάντως, ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ακύρωσης της συμφωνίας. Κυβερνητικές πηγές ρωτήθηκαν σχετικώς και είτε δήλωναν άγνοια είτε απορία». Σύμφωνα με πληροφορίες του, είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις στο διάστημα του τελευταίου δεκαημέρου μεταξύ του πρωθυπουργικού γραφείου και της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ.
«Κατά τις εκτιμήσεις ανεξάρτητων παραγόντων, η αλλαγή της ελληνικής στάσης σχετίζεται ενδεχομένως και με την εκκρεμότητα των υπό διαμόρφωση νέων ισορροπιών μεταξύ των διαφόρων λόμπι στο αμερικανικό Κογκρέσο (λόγω των πρόσφατων ενδιάμεσων εκλογών), οι οποίες θα μπορούσαν να αλλάξουν δεδομένα και συσχετισμούς σε σχέση με την Τουρκία, Κατά άλλες εκτιμήσεις, απάντηση μπορεί να αναζητηθεί και στην τροπή του πολέμου στην Ουκρανία», γράφει ο Αγγελος Κωβαίος, τονίζοντας ότι μέχρι στιγμής αμερικανική αντίδραση στην κυβερνητική απόφαση δεν έχει υπάρξει, ενώ μένει να φανεί αν και με ποιον τρόπο αυτή θα εκδηλωθεί.
Οσον αφορά τις εξορύξεις στα κοιτάσματα της Πελοποννήσου και της Κρήτης, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέφερε την Πέμπτη από την Κατερίνη, σχετικά με την επίσπευση των ερευνών: «Απέναντι σε όσους επιμένουν να ανακαλύπτουν ιστορίες επιστημονικης φαντασίας, η δική μας απάντηση είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου και της Κρήτης. Η εκκίνηση της διαδικασίας εξόρυξης υδρογονανθράκων, για να μπορέσουμε ως χώρα να ενισχύσουμε την ενεργειακή επάρκεια με έργα. Με έργα, λοιπόν, και όχι με λόγια, θα απαντάμε στις προκλήσεις των καιρών».
Ωστόσο, σχολιάζει ο αρθρογράφος του «Βήματος», όπως επισημαίνουν πολιτικοί παράγοντες και τεχνοκράτες, «από τη διενέργεια της αρχικής φάσης των ερευνών έως την οριστική αξιολόγηση του κατά πόσον η εξόρυξη θα είναι συμφέρουσα και θα υλοποιηθεί, μεσολαβεί ένα διάστημα τεσσάρων έως πέντε χρόνων».
