Ο Νίκος Αγγούσης, εγγονός του Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη και τα «Μπρατίμια» στον ΑΝΤ1 (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Νίκος Αγγούσης, εγγονός του Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη και τα «Μπρατίμια» στον ΑΝΤ1 (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Εβρίτης Νίκος Αγγούσης, εγγονός  του κορυφαίου της θρακιώτικης παράδοσης  Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη (γιος της κόρης του Λαμπριάννας) και τα «Μπρατίμια», η  Ορχήστρα Παραδοσιακής Μουσικής που έχουν δημιουργήσει με τρεις συναδέρφους του μουσικούς, εμφανίστηκαν στην εκπομπή «Στούντιο με θέα» στον Αντ1 με τη Φαίη Μαυραγάνη.


Μαζί με τους Μάκη Μπακλατζή, Γιάννη Πούλιο και Δημήτρη Παναγούλια, εξήγησαν τι σημαίνει η λέξη… Μπρατίμια, μίλησαν για τους γάμους στους οποίους τους καλούν σε Ελλάδα και εξωτερικό και φυσικά έπαιξαν ζωντανά ένα παραδοσιακό τραγούδι στην παρουσιάστρια της εκπομπής και τους καλεσμένους της.

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Νίκος Αγγούσης: Στα χνάρια του παππού Καριοφύλλη και της μαμάς Λαμπριάννας

Ο Νίκος Αγγούσης ακολουθεί πλέον τον δρόμο της μουσικής παράδοσης της οικογένειας με καταγωγή από την Καρωτή Διδυμοτείχου Του παππού του Καριοφύλλη Δοϊτσίδη και της μαμάς του Λαμπριάννας. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει:

“Στα παιδικά μου χρόνια, νόμιζα πως ο κόσμος έχει να κάνει μόνο με τη μουσική. Έβλεπα παντού, γύρω μου, μουσικά όργανα και τα είχα ταυτίσει με το παιχνίδι. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν θα ήμουν δίπλα στους οργανοπαίχτες και είχα το μυαλό μου συνεχώς στις πρόβες. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε το Σαββατοκύριακο στο σπίτι του παππού μου, στο Κουκάκι, όπου έμενε τότε για να είναι κοντά στο μαγαζί του (το «Θρακιώτικο Στέκι»). Εκεί ερχόταν πάρα πολλοί μουσικοί για πρόβες κι επειδή χωρούσα κάτω από τον καναπέ, πήγαινα κυκλικά, έμπαινα από κάτω για να χαζέψω και πάλι πίσω. Τους παρακαλούσα να με πάρουν σε εκπομπές μαζί τους. Είχα μεγάλη αδυναμία στο τουμπελέκι και την ταρμπούκα, ενώ ήμουν διαρκώς στα κάγκελα του μπαλκονιού και τραγουδούσα ό,τι άκουγα στις πρόβες του παππού μου.

Επίσης, στο σπίτι μας στην Καλλιθέα, ακριβώς απέναντι από την Μικρασιατική Εστία, θυμάμαι τη μητέρα μου (σ.σ. Λαμπριάννα Δοϊτσίδη) όταν έκανε τις δουλειές του σπιτιού, να έχει μονίμως στο πικ απ δίσκους από διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Βουλγαρία, η Ρωσία, η πάλαι ποτέ ενωμένη Γιουγκοσλαβία, η Ουγγαρία…”, δήλωσε ο Νίκος Αγγούσης.

Πως όμως κατέληξε στο κλαρίνο, ενώ αρχικά είχε αδυναμία στα κρουστά; “Κλαρίνο μου έφερε ο παππούς μου. Μια μέρα καθώς καθόμασταν στο σπίτι, ήρθε μαζί με τον Κυριάκο Κωστούλα με τον οποίο δούλευε μαζί τότε και μου ανακοίνωσε πως είχε ένα δώρο για εμένα. Μου έδωσε ένα κλαρίνο και ο Κυριάκος Κωστούλας μου έβαλε ένα καλαμάκι, μου έδειξε πως να φυσήξω και πως να τοποθετώ τα δάχτυλα μου. Από τον ενθουσιασμό μου, βγήκα έξω στο μπαλκόνι να πως στους φίλους μου ότι μπορώ να παίξω κλαρίνο! Ήμουν μόλις 7 χρονών. Παρόλα αυτά, δεν έδωσα αμέσως την απαιτούμενη σημασία στο κλαρίνο. Οι δικοί μου με παρακίνησαν. Ο παππούς μου, η μητέρα μου, αλλά και ο πατέρας μου.

Ειδικά, στην εφηβεία, είχα αμφιβολίες για το εάν ήθελα να γίνω μουσικός ή πιο δρόμο ακριβώς να ακολουθήσω. Με διάφορους τρόπους, λοιπόν, ειδικά ο πατέρας μου προσπαθούσε να με ιντριγκάρει. Όταν πήγαμε στη Γερμανία, με έβαλε σε μία μουσική σχολή και ξεκίνησα με έναν δανεικό όργανο, αλλά δεν είχα μεγάλη διάθεση να μελετήσω, επειδή δεν μου άρεσε ο δάσκαλος. Μια μέρα ο πατέρας μου ζήτησε να πάμε σε μια άλλη πόλη, με τη δικαιολογία πως είχε βρει ένα όργανο για έναν καλό φίλο του και ήθελε εμένα να το δοκιμάσω. Φυσικά, το όργανο προοριζόταν για εμένα. Έτσι, με έγραψε σε μια άλλη σχολή, για να συνεχίσω με κλασική παιδεία δίπλα σε έναν πολύ καλό δάσκαλο (Johan Weis), ο οποίος μου ζήτησε να του παίξω κάτι που γνώριζα από την Ελλάδα. Του έπαιξα τα “Λιανοχορταρούδια” και ενθουσιάστηκε. Εκεί συνειδητοποίησα κι εγώ πως θέλω να συνεχίσω”

Δίπλα του, βέβαια, ήταν πάντα ο παππούς του, Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, ο οποίος του μετέδωσε πολύτιμες συμβουλές. “Να παίζεις αργά και καθαρά. Οι νότες να είναι στραγάλια και να ξεκοκαλίζεις το κομμάτι” Δοκίμαζαν ρεπερτόριο μαζί, και παράλληλα, ήταν αυστηρός πάνω στο πάλκο, γιατί εκτός από συγγενείς, ήταν πλέον και συνεργάτες. Δεν παρέλειπε ωστόσο, να επαναλαμβάνει το πόσο πολύ πίστευε σε αυτόν και να του δίνει θάρρος για να συνεχίσει.