Η Εβρίτισσα ενδυματολόγος με καταγωγή από το χωριό Ασημένξιο Διδυμοτείχου Τριάδα Παπαδάκη, είναι από τους βασικοπυς συντελεστές της πετυχημένης κα δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς του ΑΝΤ1 “Μάγισσα”.
Μετά την σπουδαία δουλειά της στην σειρά επίσης του ΑΝΤ1 “Άγριες Μέλισσες”, φέτος υπογράφει την ενδυματολογική επιμέλεια μιας ακόμα σειράς εποχής, που διαδραματίζεται στην Μάνη της Λακωνίας. Με σκηνοθέτη τον Λευτέρη Χαρίτο, με τον οποίο συνεργάστηκε και στην προηγούμενη τηλεοπτική της παρουσία. Η συντοπίτισσα μας ενδυματολόγος, που σε παλαιίτερη συνέντευξη της είχε αποκαλύψει ότι οι γονείς της είχαν καφενείο στο Ασημένιο, δεν είχαν σχέση με τον συγκεκριμένο χώρο που ασχολήθηκε αλλά της επέτρεψαν να κάνει αυτό που ήθελε, είχε πε:
“Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά προνομιούχο και τυχερό, γιατί κάνω αυτό που αγαπάω. Μου επιτρέψαν οι δικοί μου, δεν ξέρω αν ακούγεται κάπως αλλά στην Ελλάδα είναι να στο επιτρέψουν, να κάνω αυτό που αγαπούσα και όχι μια άλλη δουλειά. Γιατί οι δικοί μου δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με το σινεμά ούτε με το θέατρο, τίποτα. Είχαν ένα καφενείο. Μου επιτρέψαν, παρ’ ότι δεν το καταλαβαίναν τι ακριβώς θέλω να κάνω, να κάνω αυτό που θέλω. Με υποστηρίξαν να το σπουδάσω, όπως ακριβώς ήθελα και ζω και κάνω τη δουλειά που θέλω και πληρώνομαι κιόλας από αυτό. Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά προνομιούχοι και τυχερό”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ-Τριάδα Παπαδάκη: Η Εβρίτισσα ενδυματολόγος (απ’ το Ασημένιο Διδυμοτείχου) της σειράς “Άγριες Μέλισσες” (ΒΙΝΤΕΟ)
Για την φετινή της συνεργασία στην τηλεοπτική σειρά “Μάγισσα” παραχώρησε συνέντευξη στο protothema.gr μαζί με τον σκηνογράφο της σειράς Δημήτρη Κατσίκη. Οταν λίγο πριν από το φινάλε των «Αγριων Μελισσών» ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος ψέλλιζε κάποια πρώτα θραύσματα πληροφοριών για την επόμενη δουλειά του -επίσης σε σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη και του Πέτρου Καλκόβαλη-, μια σειρά εποχής τοποθετημένη στη Μάνη, άλλοι ύψωσαν με απορία το φρύδι, άλλοι μειδίασαν και κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι, σκέφτηκαν πως επρόκειτο για ένα εξωφρενικά φιλόδοξο εγχείρημα για τα μέτρα της ελληνικής τηλεόρασης, το οποίο ήταν καταδικασμένο να μείνει ως σχέδιο επί χάρτου. Η πραγματικότητα τους διέψευσε. Η «Μάγισσα» βρίσκεται εδώ και έναν μήνα στον αέρα από τη συχνότητα του ΑΝΤ1, σημειώνοντας σημαντικά ποσοστά τηλεθέασης και κυρίως αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αρκεί να υπάρχουν επιθυμία, ταλέντο, σχέδιο – εντάξει, και προϋπολογισμός.
Μπορεί καταρχάς οι σεναριογράφοι και κατόπιν ο σκηνοθέτης της σειράς να οραματίστηκαν ένα σίριαλ η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται στην προεπαναστατική Ελλάδα, όμως μια σειρά άλλων -προφανώς έμπειρων και ταλαντούχων- συνεργατών ανέλαβε να δώσει σάρκα και οστά σε αυτό το φαντασιακό σύμπαν που θα ταξίδευε το τηλεοπτικό κοινό σχεδόν δύο αιώνες πίσω στον χρόνο, στο μακρινό 1817. Η Τριάδα Παπαδάκη, η ενδυματολόγος που το κοινό γνώρισε μέσα από τη συστηματική δουλειά της στις «Αγριες Μέλισσες” και ο σκηνογράφος Δημήτρης Κατσίκης, βραβευμένος για τη δουλειά του στις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και είναι δύο από τους ανθρώπους χωρίς τους οποίους η σειρά δεν θα υπήρχε. Ή και να υπήρχε, θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Για την Τριάδα Παπαδάκη, μια γυναίκα που στα 21 της χρόνια έφυγε για σπουδές μόδας στο Παρίσι, αλλά επέστρεψε για προσωπικούς λόγους στην Ελλάδα συναντώντας τελικά το πεπρωμένο της, δηλαδή την ενδυματολογία, η κατασκευή της εικόνας -ειδικά για ήρωες που δεν ζουν ανάμεσά μας, αλλά έδρασαν στο απώτερο παρελθόν- ήταν μια διαδικασία η οποία εκτός από την οξυμένη φαντασία της χρειάστηκε και διάβασμα. «Προφανώς από τη Μάνη του 1817 δεν υπάρχουν φωτογραφίες στις οποίες μπορούσα να ανατρέξω. Ομως έκανα αρκετή έρευνα. Διάβασα αρκετά βιβλία, συμβουλεύτηκα καταγραφές περιηγητών στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και ανέτρεξα στα σχέδια ενός λαϊκού ζωγράφου της εποχής. Ομως η οδηγία του Λευτέρη Χαρίτου ήταν ότι δεν ήθελε μια πιστή απόδοση των ενδυμασιών που φορούσαν εκείνη την εποχή οι άνθρωποι. Ετσι ήμουν ελεύθερη να δημιουργήσω», αφηγείται.
Η Παπαδάκη επισημαίνει τη σημασία που έχει για τη δουλειά της η εμπιστοσύνη (τη λέει γενναιοδωρία) που απολαμβάνει τόσο από τον σκηνοθέτη όσο και από τους σεναριογράφους της «Μάγισσας». Και πώς να γίνει αλλιώς για μια επαγγελματία που έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά της και έχει δώσει απειράριθμα δείγματα -καλής- δουλειάς από την ημέρα που αποφάσισε ότι θα καταπιαστεί με την ενδυματολογία – η αφορμή, λέει, ήταν η συνάντησή της με την αείμνηστη ενδυματολόγο Ιουλία Σταυρίδου, συνεργάτιδα, μεταξύ άλλων, του Ντασσέν, του Αγγελόπουλου και του Βούλγαρη. Για τη «Μάγισσα» η Παπαδάκη εξηγεί ότι δημιούργησε σχεδόν όλα τα κοστούμια των ηρώων από την αρχή. «Ολα ράφτηκαν πάνω στους ηθοποιούς, ενώ μετά το τέλος της σειράς θα καταλήξουν στη συλλογή ενός βεστιαρίου. Κι έχουμε γίνει αρκετά επινοητικοί για την κατασκευή των κοστουμιών. Για παράδειγμα, από κουρτίνες που μας δώρισε το Μουσείο Μπενάκη δημιουργήσαμε φορέματα για τις γυναίκες, ενώ χρησιμοποιήσαμε το ύφασμα από κάποια παλιά τραπεζομάντιλα για να φτιάξουμε γιλέκα». Παλιά της τέχνη.
Η Παπαδάκη από παιδί συνήθιζε να μεταποιεί ό,τι έπεφτε στα χέρια της -από μαξιλαροθήκες μέχρι τα σεμεδάκια της γιαγιάς της- για να δημιουργεί ενδύματα για τις κούκλες της. Μάλιστα, εκτός από τα ρούχα, έχει αναλάβει τη συνολική επιμέλεια των χαρακτήρων της σειράς, πετυχαίνοντας μια χρυσή ισορροπία ανάμεσα στην ιστορική αλήθεια και τη φαντασία. Η εμφάνιση της Θέμιδος Μπαζάκα στη «Μάγισσα», σε λίγες ημέρες, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η επιτομή της εξαιρετικής (λεπτο)δουλειάς της ακούραστης ενδυματολόγου.
