Στην κορυφαία ηθοποιό της χώρας μας, την Εβρίτισσα Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, απονεμήθηκε το φετινό Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου σε εκδήλωση που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας.
Η καταγόμενη από την Δόξα Διδυμοτείχου συμπατριώτισσα μας ηθοποιός, έχει παίξει σπουδαίους ρόλους στο θέατρο ,τον κινηματογράφο αλλά και τη τηλεόραση, από αρχαία τραγωδία έως σύγχρονη δραματουργία.
Η ίδια βαθιά συγκινημένη παρέλαβε το βραβείο από την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. Όλοι μπορούν να θυμηθούν με συγκίνηση το ρόλο της Κυβέλης που ενσάρκωσε τόσο περίτεχνα αλλά και την εμφάνισή της στη σειρά Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά. Είναι μια ηθοποιός ήπιων τόνων αλλά πάνω στο σανίδι κάνει το κοινό να ριγά. Συνολικά απενεμήθηκαν 17 βραβεία συν το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου, καθώς και 2 έπαινοι.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Η σπουδαία ηθοποιός έχει ενσαρκώσει εμβληματικούς ρόλους, από την αρχαία τραγωδία έως τη σύγχρονη δραματουργία. Η φωνή, η κίνηση, το βλέμμα της και η ερμηνεία της, συνθέτουν μια σκηνική παρουσία που καθηλώνει, και το έχει αποδείξει η πορεία της, καθώς όλα αυτά τα χρόνια έχει συνεργαστεί με “ιερά τέρατα” του θεάτρου.
Στην ευχαριστήρια ομιλία της είπε η κ.Καραμπέτη μεταξύ άλλων:
“Ακούγοντας σήμερα όλ’ αυτά τα ονόματα των ανθρώπων του θεάτρου που είτε βραβεύτηκαν, είτε ήταν υποψήφιοι για κάποιο βραβείο, ένιωσα τεράστια συγκίνηση που είμαι κι εγώ μέλος αυτής της μεγάλης θεατρικής οικογένειας.
Σκέφτηκα όλους εκείνους που υπήρξαν πριν από μας, εκείνους που σφράγισαν τη ζωή μας μ’ αυτά που μας δίδαξαν, εκείνους με τους οποίους μοιραστήκαμε χρόνια ολόκληρα την ίδια αγάπη για το θέατρο, τους ίδιους στόχους, γέλια και χαρές, αγωνίες και μόχθους, μικρά καθημερινά πράγματα και μεγάλες στιγμές σ’ ένα ταξίδι φωτεινό μέσα στο ακατανόητο της ζωής και του θανάτου, ανάμεσα στο μεγαλείο της ύπαρξής μας και την ωμότητα ενός κόσμου που φθίνει, που βαδίζει αυτοκαταστροφικά στο χάος, ενός κόσμου που δεν διδάσκεται από την Ιστορία και την Τέχνη και που ενορχηστρώνει σφαγές, βομβαρδισμούς και ανήκουστη βαρβαρότητα.
Ζώντας καθημερινά πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, όπου το μέλλον μοιάζει ποιο αβέβαιο από ποτέ, (…) σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε το προνόμιο να ζούμε σ’ έναν χώρο μαγικό, που μας παρηγορεί, μας συγκλονίζει, μας διαμορφώνει και μας χαρίζει εκείνη την ομορφιά που αποζητά η ψυχή μας σαν οξυγόνο για να ζήσει. Θα ήθελα να πως μόνο δύο λέξεις, τις πιο απλές, αλλά και τις πιο ουσιαστικές:
Σας ευχαριστώ”.
