Ο Σύλλογος Απογόνων Καραγατσιανών –Αδριανουπολιτών «Η Ορεστιάδα» και ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Αδριανουπόλεως πραγματοποίησαν την Κυριακή 28 Μαΐου ημερήσια εκδρομή σε πόλεις του Εύξεινου Πόντου με έντονο ελληνικό χρώμα και ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία της Θράκης.
Η εκδρομή ξεκίνησε με μια περιήγηση στην πόλη Πύργος (σημερινό Μπουργκάς). Σύμφωνα με μια παράδοση, η ιστορία της πόλης ξεκίνησε στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν μια ομάδα ψαράδων από έναν οικισμό της μικρασιατικής ακτής μετακινήθηκαν με τις βάρκες τους σε αναζήτηση πιο άνετου μέρους για ψάρεμα. Έφτασαν μέχρι το σημερινό κόλπο του Πύργου και εγκαταστάθηκαν εκεί που οι ψαράδες από την Αγχίαλο και τη Σωζόπολη είχαν ήδη χτίσει τις καλύβες τους. Με την εγκατάσταση αυτή οργανώθηκε ένας οικισμός στη θέση της πόλης Πύργος. Πιθανότατα το όνομα Πύργος προερχόταν από τον πύργο που βρισκόταν στο μεσαιωνικό οικισμό Πόρο ή Φόρο, του οποίου ο προορισμός ήταν να φρουρεί την είσοδο προς την πόλη Σκαφίδα.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στην πόλη της Αγχιάλου. Η πόλη ιδρύθηκε πιθανόν τον 5ο ή 4ο π.Χ. αιώνα ως αποικία της Απολλωνίας (σημερινής Σωζόπολης). Στις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνα η Αγχίαλος ήταν το κέντρο μιας στρατηγίας του υποτελούς βασιλείου των Οδρυσών και κατοικείτο από Θρακικό πληθυσμό, σύμφωνα με το Βυζαντινό ιστορικό Προκόπιο του 6ου αιώνα μ.Χ. Η Αγχίαλος διατήρησε συμπαγή ελληνικό πληθυσμό κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, ενώ ως την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας στη Βουλγαρία (1885) πολύ λίγοι Βούλγαροι ήταν εγκατεστημένοι σε αυτήν. Σύμφωνα με ελληνικές πηγές, στα μέσα του 19ου αιώνα η Αγχίαλος είχε 4.000 Έλληνες και 50 οικογένειες Τούρκων. Μετά τις ανθελληνικές διώξεις του 1906, τον τερματισμό του Α’ Παγκόσμιου πολέμου και τη συνθήκη του Νεϊγύ (1919) τα μεταναστευτικά ρεύματα των Ελλήνων οδήγησαν σε ανατροπή της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της.
Στην Αγχίαλο είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν τη μονή του Αγ. Γεωργίου. Στην ιστορία αναφέρεται ότι αρχικά είχε χτιστεί μόνο ένα παρεκκλήσι και το 1858 κτίστηκε από την ελληνική κοινότητα ναός και ιδρύθηκε μοναστήρι, με μεγάλη περιουσία σε κτήματα και αλυκές. Από το 1885 οι Βούλγαροι άρχισαν να διεκδικούν την κυριότητα του μοναστηριού και τελικά το κατέλαβαν διά της βίας το 1906.
Κατάληξη της εκδρομή ήταν η πόλη της Μεσημβρίας. Σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες και τις αρχαιολογικές ενδείξεις, φαίνεται πως η πόλη της Μεσημβρίας χτίστηκε περί τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. από Έλληνες δωρικής καταγωγής. Η αρχαία αυτή ελληνική πόλη εδραιώθηκε στο χώρο όπου σε προγενέστερα χρόνια είχε ανθίσει ένας άλλος οικισμός Θρακών. Η περιοχή της Μεσημβρίας διατηρούσε κυρίως ελληνικό πληθυσμό μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Στην θέση της βρίσκεται σήμερα η Βουλγαρική πόλη Νεσέμπαρ, η οποία έχει ανακηρυχθεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO.
[post_gallery]
