Ομολογώ πως δεν γνώριζα ότι η σπουδαία ηθοποιός Μαρία Κεχαγόγλου είναι συμπατριώτισσα μας και μάλιστα απ’ το Διδυμότειχο. Καταξιωμένη στον χώρο, με σπουδαίες ερμηνείες και συνεργασίες με κορυφαία ονόματα του ελληνικού θεάτρου, πρωταγωνιστεί αυτό τον καιρό στο Εθνικό Θέατρο μαζί με τον Γιώργο Κιμούλη, σε ένα από τα εμβληματικότερα θεατρικά κείμενα του εικοστού αιώνα, το έργο του Άρθουρ Μίλερ «Ψηλά από τη γέφυρα».
Αν και είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, ένα χρόνο μεγαλύτερος εγώ και πηγαίναμε προφανώς την ίδια εποχή στο Λύκειο Διδυμοτείχου, ομολογώ ότι δεν την γνώριζα και ας είναι καλά ο συμμαθητής μου Ευσέβιος Χατζηπουλίδης που την παρακολούθησε πρόσφατα σε μια ακόμα εκπληκτική της ερμηνεία στην παράσταση που ξεκίνησε να παρουσιάζεται από τις 15 Φεβρουαρίου στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και έτσι έμαθα ότι είναι… Δημοτιανιά.
Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω περισσότερα στοιχεία για την Μαρία Κεχαγιόγλου και να σας παρουσιάσω την Εβρίτισσα σημαντική ηθοποιό. Μια σταθερή παρουσία του ελληνικού θεάτρου, που ποτέ δεν επιζήτησε τα φώτα της δημοσιότητας. Ούτε πολλές συνεντεύξεις δίνει, ούτε υπέκυψε στις σειρήνες της τηλεόρασης που χαρίζουν εύκολη αναγνωρισιμότητα. Έχει όμως στο βιογραφικό της σπουδαίες συνεργασίες, μεγάλους ρόλους και μια αξιοζήλευτη πορεία.
Θα τολμούσα, αν και με ειλικρίνεια επισημαίνω ότι δεν είμαι βαθύς γνώστης του θεάτρου, να την κατατάξω στην ίδια περίπου θέση με την άλλη, σπουδαία και κορυφαία συντοπίτισσα μας ηθοποιό, την Καριοφυλλιά Καραμπέτη από το χωριό Δόξα Διδυμοτείχου. Γιατί και οι δυο έχουν ερμηνεύσει σπουδαίους, ποιοτικούς ρόλους, έχουν μια στάση ζωής στο θέατρο που ξεχωρίζει για το ήθος, τις προσεγμένες επιλογές και την ευπρέπεια.
Βρήκα λοιπόν κάποια σημεία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει η Μαρία Κεχαγιόγλου και σας παρουσιάζω όσα αφορούν κυρίως τον τόπο καταγωγής της, το Διδυμότειχο.
Μαρία, έχεις γεννηθεί στο Διδυμότειχο. Εκεί μεγάλωσες;
-Ναι, μέχρι 18 χρονών.
Με ενδιαφέρει πάντα τι πυροδοτεί σε έναν άνθρωπο την απόφαση να ασχοληθεί με την τέχνη. Κάτι στην οικογένεια, στο περιβάλλον, κάτι που είδε ή άκουσε;
-Είναι πολύ κοινή η δική μου αφετηρία. Έφυγα από το Διδυμότειχο για σπουδές, χωρίς να αγαπώ και τόσο την επιστήμη που διάλεξα να σπουδάσω, τη φιλολογία. Ήταν ο μόνος τρόπος να φύγω από εκεί, δεν είχα άλλο τρόπο διαφυγής. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίαζε και πολύ η προοπτική να γίνω καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης – παρόλο που υπάρχουν σε αυτό το επάγγελμα, κι αυτό είναι που σώζει τα παιδιά μας, εξαιρέσεις που τους χρωστάς ευγνωμοσύνη. Εγώ πάλι δεν νομίζω ότι θα ήμουνα καλή.
Στο Πανεπιστήμιο μπήκα σε μια θεατρική ομάδα. Ένιωσα ότι τα κατάφερνα. Ένα κομμάτι μου που μάλλον ήταν εγκλωβισμένο άρχισε να αναπτύσσεται – και κοινωνικά, το οποίο δεν είναι μικρό πράγμα, το να μπεις σε ένα κύκλο συντροφικότητας και κοινών ενδιαφερόντων, κοινής γλώσσας, να βρεις φίλους… Υπήρχε κι ένα κομμάτι μου το οποίο επιβεβαιώθηκε υπαρξιακά, ότι κάτι καταφέρνω. Αυτή ήταν η αρχή. Όμως δεν το είχα πάρει πολύ στα σοβαρά. Είπα: θα δώσω σε μια δραματική σχολή. Ούτε καταλάβαινα τι έκανα. Όταν είσαι 20-22 χρονών δεν τα υπολογίζεις και πολύ τα πράγματα. Μετά το ένα έφερε το άλλο.
Και πήγες στη σχολή του Εθνικού, σωστά;
-Έδωσα μόνο στο Εθνικό και στο Τέχνης. Στο Τέχνης δεν με πήρανε, κι είχα στενοχωρηθεί τότε πολύ, γιατί αυτή ήταν η σχολή που νόμιζα ότι μου ταίριαζε περισσότερο. Το Εθνικό είχε μια άλλη φήμη, ότι είναι για πιο ωραία κορίτσια, για αστόπαιδα…
Πάντως – και το εννοώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – ποτέ δεν έμοιαζες με ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου εκείνης της εποχής.
-Ξέρεις όμως, τελικά αυτό που πιστεύουμε ότι ισχύει για ένα πράγμα που δεν το γνωρίζουμε, όταν το γνωρίσουμε διαπιστώνουμε πως δεν είναι ακριβώς έτσι! Όταν μπήκα εγώ στο Εθνικό, βρήκα πολλά παιδιά που δεν ανήκαν στο πρότυπο-κλισέ που νόμιζα, που ήταν σαν και μένα. Και με κάποιους είμαστε ακόμη φίλοι. Με τον Δημήτρη Γεωργαλά, τον Περικλή Μοσχολιδάκη… Αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά, χαίρομαι πολύ όταν τα βλέπω.
Γνωρίστε την Μαρία Κεχαγιόγλου
Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Συνεργάστηκε:
-Με το Εθνικό Θέατρο στις παραστάσεις «Εγκληματίες» (του Φέρντιναντ Μπρούκνερ), «Δείπνος» (του Ιάκωβου Καμπανέλλη), «Θανάτω θάνατον» (του Βασίλη Ζιώγα), «Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το Δράκο» (του Ντούσαν Κοβάσεβιτς), «Καλντερόν» (του Πιέρ Πάολο Παζολίνι), «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Αίας» (του Σοφοκλή), «Βασιλιάς Ληρ», «Τίτος Ανδρόνικος» (του Σαίξπηρ), «Ανδρομάχη» (του Ρακίνα), «Βεγγέρα» (του Ηλία Καπετανάκη), «Εκάβη», «Τρωάδες», «Μήδεια» και «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (του Ευριπίδη).
-Με τη Νέα Σκηνή στις παραστάσεις «Μισάνθρωπος» (του Μολιέρου), «Στην Εθνική με τα μεγάλα» (του Μιχάλη Βιρβιδάκη) και «Σ’ εσάς που με ακούτε» (της Λούλας Αναγνωστάκη).
-Με το θέατρο Εμπρός στην παράσταση «Το ημερολόγιο της Άμμου» (του Δημήτρη Κορδάτου).με το θεατρικό οργανισμό Στιγμή στη μουσική παράσταση «Ουράκας».
-Με το Θέατρο του Νότου στις παραστάσεις «Τορκουάτο Τάσσο» (του Γκαίτε), «Τουρκαρέ» (του Αλαίν-Ρενέ Λεσάζ), «Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών» (του Γιασουνάρι Καβαμπάτα), «Τόσο όμορφα» (του Γιον Φόσε) και τη θεατρική διασκευή «Στην κουζίνα του Κυανοπώγωνα».
-Με το Αμφιθέατρο στην παράσταση «Οιδίπους επί Κολωνώ» (του Σοφοκλή).
-Με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στην παράσταση «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» (του Γιώργου Σεφέρη).
-Με το Φεστιβάλ Αθηνών στην παράσταση «Η τέλεια στρατηγική» (του Μαριβώ).
-Με το Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράσταση «Κατερίνα Ισμαήλοβα – η λαίδη Μακβέθ του Μτσενσκ» (του Νικολάι Λέσκωφ).
Από το 2005 είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Κανιγκούντα με την οποία συμμετείχε στις παραστάσεις «Ηλέκτρα» (του Ούγκο φον Χόφμανσταλ), «Βοσκοπούλα» (αγνώστου), «Γένεσις Νο2» (του Ιβάν Βιρπάεφ), «Βεγγέρα» (του Ηλία Καπετανάκη) και ο «Άμλετ του Γιώργου Χειμωνά» (σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Καβάλας), “Πόλη-Κράτος”.
-Με τον θίασο “Δρόμος με Δέντρα” συνεργάστηκε στον “Αίαντα” του Σοφοκλή και στην “Ηλέκτρα” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα
-Το 2008 βραβεύτηκε με το Έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη».
-Την περίοδο 2007-2010 δίδαξε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
-Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες «Μπραζιλέρο» του Σωτήρη Γκορίτσα, «Ο κύριος με τα γκρι» του Περικλή Χούρσογλου», «Η ψυχή στο στόμα» του Γιάννη Οικονομίδη, «Κι αν φύγω, θα ξανάρθω» της Δώρας Μασκλαβάνου, «Έναστρος Θόλος» του Κώστα Αριστόπουλου, «Εφήμερη Πόλη» του Γιώργου Ζαφείρη, «Πριν τη Νύχτα» του Τίμωνα Κουλμάση καθώς και σε πολλές μικρού μήκους ταινίες.
Για όσους θέλουν να απολαύσουν την Μαρία Κεχαγιόγλου στο Εθνικό Θέατρο:
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Από Τετάρτη έως και Κυριακή στις 20:00
