-“Όταν επικρέμεται θάνατος, τότε, καλά ειπώθηκε, «μαγκιές” δεν επιτρέπονται”.
Αιχμές για τη στάση ορισμένων μελών του κλήρου αφήνει ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος με αφορμή τη στάση τους την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού, σε άρθρο του.
Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως επισημαίνει την αναγκαιότητα συμμόρφωσης με τα μέτρα της κυβέρνησης, κάνει λόγο για την ευθύνη όσων πίστεψαν ότι είναι υπεράνθρωποι και άτρωτοι και όσων με «τα εγκληματικά τους κηρύγματα, που άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική τους έπαρση, που τελικά σκότωσε συνανθρώπους τους…».
«…Πιστέψαμε ότι είμαστε υπεράνθρωποι, κρύψαμε την προσβολή μας από τον ιό και οδηγηθήκαμε στον τάφο, αντί να ομολογήσουμε το λάθος μας και να σαλπίσουμε το ορθό. Δεν είναι ταπεινωτικό να παραδεχθείς ότι ως άνθρωπος κι εσύ πάσχεις. Αλαζονικό είναι να το κρύψεις, μόνο και μόνο για να μη διαψευστεί δημόσια ο εγωισμός σου. Όταν επικρέμεται θάνατος, τότε, καλά ειπώθηκε, “μαγκιές” δεν επιτρέπονται. Οι ευλαβείς εγωισμοί… σκοτώνουν!», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Πολύ καλά έκανε η κυβέρνηση και έκλεισε τους ναούς»
Υπογραμμίζει την ανάγκη «όλοι μας να εισέλθουμε κάποτε στο Ναό του Θεού», διευκρινίζοντας όμως ότι «δεν εννοώ να ανοίξουν τα οικοδομήματα των ναών για να εισέλθουμε, που πολύ καλά έκανε η κυβέρνηση και τα έκλεισε, αφού ο λαός μας έδειξε και γενικά συνεχίζει να δείχνει (ίσως από κόπωση) ελλιπή ευθύνη πάνω στο θέμα. Εννοώ ότι και πριν την πανδημία, πριν τη λήψη των απαγορευτικών μέτρων, οι χριστιανοί δεν ερχόμασταν στους ναούς, ακόμα κι όταν εκκλησιαζόμασταν, κληρικοί και λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ίσως και κάθε μέρα… Πιστέψαμε ότι συν-κυβερνούμε το κράτος μας, οι θρησκευόμενοι χριστιανοί, ακόμα και πολλοί κληρικοί μας, όπως αποδείχτηκε ότι πολύ καλύτερα το κυβερνούν οι πολιτικοί, επειδή εμείς δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τελικά ούτε το ποίμνιό μας.
Η ευσεβιστική αλλοφροσύνη μετέτρεψε τα λογικά πρόβατα σε απρόβλεπτα ερίφια που θέλησαν να υποκαταστήσουν τους ποιμένες. Ενώ ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει να υπακούμε ακόμα και στην κοσμική εξουσία (που στο κάτω-κάτω στις μέρες μας είναι από το λαό μας δημοκρατικά εκλεγμένη), πολλοί χριστιανοί μας κίνησαν επανάσταση ενάντια στην Εκκλησία τους, που δεν ξέρω αν φέρει ανάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους. Πιστέψαμε ότι εμάς, λόγω της πίστεώς μας, υποχρεούται ο Θεός να μας σώσει (τους άλλους όχι), και κάναμε επίδειξη αυτής της πίστεώς μας. Όμως αυτή η πίστη μας αποδείχθηκε λίγη, φτωχή, μικρή πίστη που όχι μόνο βουνά δεν μπορεί να μετακινήσει, αλλά ούτε καν τον απειροελάχιστο ιό…».
«Διχάστηκαν οι χριστιανοί»
Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κάνει λόγο για διχασμό των χριστιανών, που διακρίθηκαν «σε ευσεβείς: τάχα, όσοι ανεύθυνα αδιαφορούσαν για τον ιό και πίστευαν αφελώς ότι είναι άτρωτοι και σε ασεβείς: συνήθως έτσι λένε τους Επισκόπους και όσους συγκατανεύσαμε στα μέτρα και καλέσαμε σε υπακοή στην Εκκλησία και σε τάξη». «Και όσοι βιάστηκαν να πατάξουν τους ποιμένες, κηδεύουν σήμερα τα πρόβατα αλλότριας ποίμνης… Δεν κατάλαβαν πως όταν διακυβεύεται η υγεία και η ζωή, τότε ακόμα και ο θερμότερος πιστός, γίνεται εχθρός μας…».
Τέλος, ο κ. Άνθιμος, καλεί τους «τάχα ευσεβείς, που δεν πίστεψαν ότι υπάρχει κορωνοϊός, λες και μπορεί να πέσει τρίχα από τα μαλλιά τους αν δεν το θέλει ο Θεός», να σοβαρευτούν και όσους «κρυμμένοι τώρα στα λαγούμια τους, ετοιμάζονται να δικαιολογήσουν τα εγκληματικά τους κηρύγματα, που άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική από την εωσφορική τους έπαρση, που τελικά σκότωσε συνανθρώπους τους.
Ολόκληρο το άρθρο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη
Ὅμως, τὸγεγονὸς τῶν Εἰσοδίωντῆς Θεοτόκου στὸ Ναό, ἔχει καὶγιὰμᾶς σήμερα τεράστια διδακτικὴ σημασία. Ἴσως νὰἀπορεῖτε καὶνὰμὲ ρωτήσετε·«ἀπὸτὴν παραβολὴτοῦ καλοῦ Σαμαρείτου ἔχουμε νὰἀντλήσουμε διδάγματα, βεβαίως! ὅμως, ἀπὸτὸγεγονὸς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, τί ἔχουμε νὰδιδαχθοῦμε»;
Ἔχουμε, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε νὰδιδαχθοῦμε πολλά, ὅλοι μας, στὴν ἐποχή μας καὶ μάλιστα στὶς μέρες τῆς καραντίνας ποὺλόγῳ τῆς πανδημίας βιώνουμε ὅλοι τόσο δύσκολα. Ἔχουμε νὰδιδαχθοῦμε καὶ μακάρι νὰμᾶς ἀξιώσει ἡ Παναγία μας νὰτὸ καταλάβουμε καὶνὰτὸἀποδεχτοῦμε: ὅτι εἶναι ἀνάγκηὅλοι μας νὰεἰσέλθουμε κάποτε στὸΝαὸτοῦΘεοῦ!
Ἐδῶ, πάλι σᾶς ἀκούω νὰμὲ παροτρύνετε· «ναί! πιέστε τὴν Κυβέρνηση νὰἀνοίξουν οἱ ναοί, νὰἐρχόμαστε κι ὄχι νὰ λειτουργούμαστε ἀπὸτὰ ραδιόφωνα καὶτὶς τηλεοράσεις». Ὅμως, ἐγὼδὲνἐννοῶ νὰἀνοίξουν τὰοἰκοδομήματα τῶν ναῶνγιὰνὰεἰσέλθουμε, ποὺπολὺκαλὰἔκανε ἡ Κυβέρνηση καὶτὰἔκλεισε, ἀφοῦ ὁ λαός μας ἔδειξε καὶγενικὰσυνεχίζει νὰ δείχνει (ἴσως ἀπὸ κόπωση) ἐλλειπὴεὐθύνη πάνω στὸ θέμα.
Ἐννοῶ ὅτι καὶπρὶν τὴν πανδημία, πρὶ τὴν λήψη τῶν ἀπαγορευτικῶν μέτρων, οἱ χριστιανοὶδὲν ἐρχόμασταν στοὺς ναούς, ἀκόμα κι ὅταν ἐκκλησιαζόμασταν, κληρικοὶκαὶ λαϊκοί, κάθε Κυριακή, ἴσως καὶ κάθε μέρα. Πάλι σᾶς ἀκούω νὰἀντιδρᾶτε·«τί θὲς νὰπεῖς»; μοῦ φωνάζετε! Λέω, ὅτι στοὺς ναοὺς μπαίνοβγαίναμε, κληρικοὶκαὶ λαϊκοί, ὅμως στὸΝαὸτοῦ Θεοῦ δὲν εἰσερχόμασταν. Στὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ δὲνεἰσχωρούσαμε, στὴν ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ δὲνἀνταποκρινόμασταν, μὲτὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ δὲν συνεργαζόμασταν καὶστὴ δικαιοσύνη Του συνεχῶς σηκώναμε ἐνστάσεις. Καὶἐξηγοῦμαι.
Πιστέψαμε ὅτι συν-κυβερνούμε τὸ Κράτος μας, οἱ θρησκευόμενοι χριστιανοί, ἀκόμα καὶπολλοὶ κληρικοί μας, ὅμως ἀποδείχτηκε ὅτι πολὺ καλύτερα τὸκυβερνοῦν οἱ πολιτικοί, ἐπειδὴἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰκατευθύνουμε τελικὰοὔτε τὸ ποίμνιό μας. Ἡ εὐσεβιστικὴἀλλοφροσύνη μετέτρεψε τὰλογικὰπρόβατὰσὲἀπρόβλεπτα ἐρίφια ποὺ θέλησαν νὰὑποκαταστήσουν τοὺς ποιμένες. Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰὑπακοῦμε ἀκόμα καὶστὴν κοσμικὴἐξουσία (ποὺστὸ κάτω-κάτω στὶς μέρες μας εἶναι ἀπὸτὸ λαό μας δημοκρατικὰἐκλεγμένη), πολλοὶ χριστιανοί μας κίνησαν ἐπανάσταση ἐνάντια στὴνἘκκλησία τους, ποὺδὲν ξέρω ἂν φέρει ἀνάσταση, πάντως μέχρι τώρα σπέρνει θανάτους.
Πιστέψαμε ὅτι ἐμᾶς, λόγῳ τῆςπίστεώς μας, ὑποχρεοῦται ὁ Θεὸς νὰμᾶς σώσει (τοὺςἄλλους ὄχι), καὶ κάναμε ἐπίδειξη αὐτῆς τῆς πίστεώς μας. Ὅμως αὐτὴ ἡ πίστη μας ἀποδείχτηκε λίγη, φτωχή, μικρὴ πίστη ποὺὄχι μόνο βουνὰδὲν μπορεῖ νὰ μετακινήσει, ἀλλὰοὔτε κὰν τὸν ἀπειροελάχιστο ἰό.
Διχαστήκαμε οἱ χριστιανοί, σχίσαμε τὸν ἄρραφοχιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, διακριθήκαμε σὲεὐσεβεῖς: τάχα, ὅσοι ἀνεύθυνα ἀδιαφοροῦσαν γιὰτὸνἰὸκαὶ πίστευαν ἀφελῶς ὅτι εἶναι ἄτρωτοι·καὶσὲἀσεβεῖς: συνήθως ἔτσι λένε τοὺς Ἐπισκόπους καὶὅσους συγκατανεύσαμε στὰ μέτρα καὶ καλέσαμε σὲὑπακοὴστὴν Ἐκκλησία καὶσὲ τάξη. Καὶὅσοι βιάστηκαν νὰπατάξουν τοὺς ποιμένες, κηδεύουν σήμερα τὰ πρόβατα ἀλλότριας ποίμνης (ἀφοῦ δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα σ’αὐτήν, ἀλλὰχυμοῦν σὰν κλέφτες καὶληστὲς ἀπὸἀλλαχόθεν ἀνεύθυνες ψυχωσικὲς περιοχὲς τῆς ὑστερόβουλης ἀλαζονικῆς τους γνώμης. Καὶ δὲν κατάλαβαν πὼς ὅταν διακυβεύεται ἡ ὑγεία καὶ ἡ ζωή, τότε ἀκόμα καὶ ὁ θερμότερος πιστός, γίνεται ἐχθρός μας. Ὅταν μάλιστα ἐπέμενε ὁ Χριστὸς νὰἀποκτήσουμε παράλληλα μὲτὴν ἀκεραιότητα τοῦ περιστεριοῦ καὶτὴ φρονιμάδα τοῦ φιδιοῦ.
Πιστέψαμε ὅτι εἴμαστε ὑπεράνθρωποι, κρύψαμε τὴν προσβολή μας ἀπὸτὸν ἰὸκαὶὁδηγηθήκαμε στὸν τάφο, ἀντὶνὰὁμολογήσουμε τὸ λάθος μας καὶνὰ σαλπίσουμε τὸὀρθό. Δὲν εἶναι ταπεινωτικὸνὰπαραδεχτεῖςὅτιὡςἄνθρωπος κι ἐσὺ πάσχεις· ἀλαζονικὸεἶναινὰτὸ κρύψεις, μόνο καὶ μόνο γιὰνὰμὴδιαψευστεῖ δημόσια ὁ ἐγωϊσμός σου. Ὅταν ἐπικρέμεται θάνατος, τότε, καλὰεἰπώθηκε, «μαγκιὲς» δὲν ἐπιτρέπονται. Οἱ εὐλαβεῖς ἐγωισμοί…σκοτώνουν!
Μά! εἶναι καὶοἱ ἐκτὸς, τῆς Ἐκκλησίας ποὺἔτσι ἀμφισβητοῦντὴν θεία Κοινωνία! Ἔ! καί; θὰ πεθάνουμε ἐμεῖς, ἐπειδὴὑπάρχουν ἄγευστοι, ἄπειροι καὶἀνίδεοι τῆςπνευματικῆς μας πορείας καὶἀμφισβητοῦν τὸ Μυστήριο τῆς ζωῆς; Βεβαίως, ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ζωή, βεβαίως δὲν βλάπτεται κανένας ἀπ’ αὐτήν, ἀλλὰαὐτὸεἶναι ἐμπειρία, μετρήσιμη ἀπὸμᾶς, ἀλλὰἀπροσμέτρητη ἀπὸτοὺς κοντόφθαλμους ἀναλφάβητους τῆς ἐκκλησιαστικῆς βιο τῆς. Ὁπότε, τί; Θὰἀναλάβουμε ἐμεῖς νὰτοὺςἀποδείξουμετὴ ζωή μας; ἢ θὰ γίνουμε δικηγόροι το ῦΧριστοῦ; Ἐκεῖνος, δὲν ὑπερασπίστηκε οὔτε τὸν ἑαυτό του στὸΠραιτώριο, ἀλλὰσιωποῦσε, ὅταν ὁ Πιλᾶτος προσπαθοῦσε νὰτὸνἀθωώσει.
Γι’ αὐτὸ φώναζα καὶσᾶς ἔλεγα ·φορᾶμεμάσκες μέχρι τὸ«μετὰ φόβου» καὶἐκεῖ, μπροστὰστὸἅγιο Ποτήριο, βγάζουμε τὴ μάσκα, κάνουμε τὸ σταυρό μας καὶμὲ ταπείνωση, μὲσυντριβὴκοινωνᾶμε. Δὲν παινευόμαστε γιὰτὸ Μυστήριο, δὲν κραυγάζουμε «ἐλᾶτε νὰδεῖτε ὅτιδὲν θὰ πάθουμε τίποτε», γιατὶκάτι τέτοιο εἶναι ἐπίδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἐξάλλου, ἐμεῖς κοινωνᾶμε γιὰνὰ ζήσουμε κι ὄχι γιὰνὰμὴν πεθάνουμε!Κοινωνᾶμε γιὰνὰἔχουμε στὴ ζωή μας καὶστὸ θάνατό μας συντροφιὰτὸ Χριστό! Ἀλλά, αὐτὰεἶναι βίωμα, δὲν εἶναι διαφήμιση στὴν ἀγορά!
Βλέπετε, λοιπόν, πόσο ἔξω εἴμαστε ἀπὸτὸμυαλὸτοῦΘεοῦ, ἀπὸτὸ σχέδιο, ἀπὸτὴ βούληση τοῦ Θεοῦ καὶἀπὸτὴ δικαιοσύνη Του; Γι’ αυτό·
Ἂς σηκωθοῦν, κάποιοι, τάχα εὐσεβεῖς, ποὺδὲν πίστεψαν ὅτι ὑπάρχει κορωνοϊός, λὲς καὶμπορεῖ νὰ πέσει τρίχα ἀπὸτὰ μαλλιά τους ἂν δὲντὸ θέλει ὁ Θεός! Καὶἂς σοβαρευτοῦν.
Ἂς σηκωθοῦν, ὅσοι, κρυμμένοι τώρα στὰ λαγούμια τους, ἑτοιμάζονται νὰδικαιολογήσουν τὰἐγκληματικά τους κηρύγματα, ποὺἄρδευαν ἀλλοφροσύνη ἀπὸτὴν ἑωσφορική τους ἔπαρση,ποὺτελικὰσκότωσε συνανθρώπους τους. Κι ἂς ἡρεμήσουν, ὅσο μποροῦν.
Ἂς σηκωθοῦν ὅσοι λάθεψαν καὶδὲν ἄκουσαν τὴν Ἐκκλησίατους, ἀλλὰ τυχάρπαστους χριστέμπορους καὶ «γεγαυρωμένους ἐπὶὄχλους» διαδικτυακούς κι ἂς ταπεινωθοῦν μὲἐμπιστοσύνη στὴν Ἐκκλησία.
Ὅλοι νὰσηκωθοῦμε, νὰπᾶμε στὸΝαὸτοῦΘεοῦ (ὄχι μόνο στὸοἰκοδόμημα), γιὰνὰεἰσέλθουμε, ἴσως γιὰ πρώτη φορὰστὴ ζωή μας, στὴν ἁγία σκέψη Του, στὴν ἱερὴ βούλησή Του, στὸθεῖο Του σχέδιο καὶστὴν ἀνυπέρβλητη δικαιοσύνη Του.
Ἂς μποῦμε ταπεινωμένοι στὸΝαὸτοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ μικρή, φτωχή, ὀρφανὴκαὶἄσημη τότε παρθένος. Ἂς μὴν φοβόμαστε τὴ λέξη καὶτὴν ἔννοια τῆς ταπείνωσης, ἐξάλλου ἡ Ἐκκλησία ὅταν ταπεινώνεται, τότε ἐκτινάσσετα ὡς τὰἄστρακαὶἀστράφτει ὡς ὁ ἥλιος. Μὲ ταπείνωση, λοιπόν, ἂς καλλιεργήσουμε τὴν ἀναιμικὴἐμπιστοσύνη μας στὸ Θεό, μὲὑπακοήστὸΣῶμα Του ποὺεἶναι μόνο ἡ Ἐκκλησία κι ὄχι ὁ κάθε ὑπερφίαλος τάχα χριστιανός. Κι ἔτσι, ἐκεῖ ἂς περιμένουμε, ὅπως περίμενε ἡ Μαρία στὸΝαὸτοῦΣολομῶντος, νὰ‘ρθει καὶσὲμᾶς ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ νὰμᾶς διαμηνύσει τὸ «χαῖρε». Μόνο τότε θὰ φύγει ἀπὸτὰ πρόσωπά μας ἡ θλίψη, μόνο τότε θὰ φύγει ἀπὸτὴν κοινωνία μας ὁ φόβος καὶ ἡ μελαγχολία ποὺμᾶς πλάκωσαν.
Ἂς μᾶς ἀξιώσει ἡ Παναγία μας νὰμποῦμε κι ἐμεῖς γρήγορα στὸΝαὸτοῦ Θεοῦ, ὅπωςμπῆκε κι ἐκείνηἡ ἄχραντος Παρθένος, σήμερα. Ἀμήν.
Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
