«Γεννήθηκα και έζησα ως τα 12 μου χρόνια στον Έβρο, στο χωριό μου την Δόξα Διδυμοτείχου. Παιδί στο χωριό,θυµάµαι τα χρώµατα των εποχών, το σκαρφάλωµα στα δέντρα, τη γεύση του φρέσκου αµύγδαλου, τη µυρωδιά του σιµιγδαλένιου χαλβά που έψηνε η µητέρα µου στον φούρνο της ξυλόσοµπας, τον χιονοπόλεµο στα διαλείµματα του σχολείου, το νερό που κουβαλούσαµε µε τις στάµνες από την πηγή. Αλλά και τις αυτοσχέδιες κούνιες φτιαγµένες µε σχοινιά και κουβέρτες, τα πηγάδια στις αυλές, τις νύχτες µε τον έναστρο ουρανό που δεν τον βλέπω πια στην πόλη, τα “αστέρια” που πετούσαν γύρω µας το καλοκαίρι -οι πυγολαµπίδες-, τα πρόσωπα των ανθρώπων που τα άλλαξε τόσο η ζωή. Ακόμα τις κινηµατογραφικές προβολές στο καφενείο του πατέρα µου, κάτι σαν “Σινεµά ο Παράδεισος”» . Όπως όλα τα παιδιά, έτσι και εγώ ένιωθα πολύ έντονο μέσα μου το θρησκευτικό συναίσθημα. Το σπίτι μας βρισκόταν απέναντι από την εκκλησία και ήμασταν εκεί, γιορτές και Κυριακές, μυστήρια, κηδείες, γάμοι.
Ως μαθήτρια ήμουν άριστη. Του 19,8. Σημαιοφόρος, απουσιολόγος – και ας με πουν σπασίκλα. Ως τα 12 έζησα και μεγάλωσα στο χωριό. Έχω τις εικόνες από τη συγκομιδή του καλαμποκιού, των καρπουζιών, τα νυχτέρια στα σπίτια, τα χωράφια. Πολύτιμες μνήμες και αισθάνομαι προνομιούχα που τα έχω ζήσει και δεν μεγάλωσα μέσα σε ένα διαμέρισμα βλέποντας τηλεόραση.
Φύγαμε από το χωριό γιατί ήταν ένα όνειρο του πατέρα μου. Οι δάσκαλοι του έλεγαν ότι είμαι έξυπνο παιδί με μέλλον, ότι πρέπει να σπουδάσω. Εκείνος μου έλεγε ότι θα φύγουμε από το χωριό για να μην πατάμε πια λάσπες και να μην κάνουν τα παπουτσάκια μου τσίκι-τσίκι-τσικ στην άσφαλτο. Ξερίζωσε την οικογένειά του για να δώσει ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά του και γι’ αυτό του είμαι ευγνώμων. Έτσι πήγαμε αρχικά στην Κομοτηνή και στη συνέχεια στην Θεσσαλονίκη».
*** Η ΚαριοφυλλιάΚαραμπέτη γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1958 στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Άρχισε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και έχει εργαστεί τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία.Συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, με το θεατρικό εργαστήρι Θεσσαλονίκης, από το 1984 μέχρι το 1992 υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, με το θέατρο Αθήναιον, με το Γιώργο Κιμούλη, με την Εταιρία Θεάτρου Μηχανή, με το θέατρο του Νότου:
Με το Εθνικό Θέατρο έχει συνεργαστεί ως μέλος χορού στις τραγωδίες του Ευριπίδη και έπαιξε τους ομώνυμους ρόλους στις τραγωδίες Αντιγόνη του Σοφοκλή, Μήδεια του Ευριπίδη και Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Από τον Νοέμβριο του 1997 μέχρι τον Ιούλιο του 1999 συμμετείχε στη μεγάλη περιοδεία του Εθνικού Θεάτρου με τη Μήδεια και την Ηλέκτρα ανά τον κόσμο.
