Τουρκία έχει μεγαλεπήβολα σχέδια και μέσα σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η ανάπτυξη ισότιμων σχέσεων με τους γείτονές της. Η Τουρκία βλέπει παντού εχθρούς.
Έχοντας κατάλοιπα από την εποχή της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πιστεύει ότι όλοι καιροφυλακτούν για να της πάρουν κατιτίς. Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, δεν γνωρίζουμε για τους άλλους. Ξέρουμε όμως για μας! Και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να σηκωθούμε για να βγάλουμε έξω από την πόρτα τα σκουπίδια μας…
Λένε ότι στις διεθνείς σχέσεις δεν έχει σημασία ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του, αλλά ποιος είναι πιο ισχυρός για να επιβάλλει το δικό του! Είναι έτσι όπως τα λένε! Το θέμα είναι ότι σε αυτήν τη γωνιά του κόσμου οι άνθρωποι πιστεύουν για έναν ακατανόητο λόγο ότι είναι ο περιούσιος λαός του Θεού και ότι την κρίσιμη ώρα θα παρέμβει η Παναγιά, ο Άι Γιώργης και όλες οι ταξιαρχίες του ουρανού για να μας σώσουν.
Μόνο που αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα. Στο ρητορικό ερώτημα του 2010 «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», την απάντηση τη γνωρίζαμε εξαρχής: Χανόμαστε! Οι επιλογές μας δείχνουν ότι δεν έχουμε – ακόμη – κατανοήσει τους λόγους που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Δεν θέλουμε να τους κατανοήσουμε.
Κατά τον ίδιο τρόπο θέλουμε να αγνοούμε το γεγονός ότι η Τουρκία εξακολουθεί και είναι η μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Εμείς, όμως, δεν θέλουμε να το δούμε, επειδή δεν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε. Αναζητούμε μόνο την… ησυχία μας. Έχουμε, δηλαδή, βάλει το κεφάλι μας στην άμμο και νομίζουμε ότι θα διαφύγουμε της προσοχής των κυνηγών που αναζητούν τροφή για το δικό τους κοπάδι…
Και δεν είναι θέμα της κυβέρνησης. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν γίνει άλματα στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης της απειλής. Αλλά δεν αρκεί η βούληση των πεφωτισμένων ηγεσιών. Διότι όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν σε αυτόν τον τομέα το καλύτερο! Το πρόβλημα βρίσκεται στη διάθεση ή καλύτερα στη μη διάθεση του ελληνικού λαού να βγει από τη βολή του. Ή τέλος πάντων αυτό που ο λαός αυτός θεωρεί βολή του.
Η Τουρκία θέλει μία Ελλάδα πλήρως ευθυγραμμισμένη με τα δικά της συμφέροντα. Η Τουρκία ονειρεύεται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το σχέδιο αυτό προβλέπει την «εθελοντική» επανένταξη των πρώην χωρών που ήταν κάποτε κάτω από τη σκεπή του Σουλτάνου. Στις μέρες μας δεν είναι υποχρεωτικό να καταληφθεί η πρωτεύουσα του αντιπάλου. Είναι αρκετό να συμφωνεί σε όλα…
Οι Κύπριοι έχουν εισφορά υπέρ της Άμυνας. Θα πει κάποιος ότι αυτό δεν είναι υποχρεωτικό, επειδή έτσι ή αλλιώς τις αμυντικές δαπάνες τις πληρώνει ο προϋπολογισμός. Κι όμως! Σκεφτείτε σε κάθε απόδειξη να υπάρχει ένα ποσό που να αντιστοιχεί στο 1% της συναλλαγής και να είναι η άμεση συνεισφορά του πολίτη για την άμυνα. Ίσως έτσι συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε πρόβλημα! Ίσως έτσι ξυπνήσουμε από τον βαθύ μας ύπνο και αποφασίσουμε να αλλάξουμε ρότα.
Δεν θα μας σώσουν οι άλλοι! Και 100 αμερικανικές βάσεις να φέρουμε, την κρίσιμη ώρα οι σύμμαχοί μας θα μετρήσουν το πόσο αξίζει στα δικά τους μάτια η Τουρκία. Ούτε οι Ισραηλινοί θα πέσουν στη φωτιά για μας, ούτε οι Γάλλοι. Κι αφού το ξεκαθαρίσουμε αυτό, μένει να απαντήσουμε στο πώς θα οχυρώσουμε το δικό μας σπίτι. Πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά. Δεν είναι μόνο οι αμυντικές δαπάνες. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων που έχουν να κάνουν με την οικονομική και πολιτική ισχύ της χώρας. Τα θέλουμε αυτά τα πράγματα; Θέλουμε μία ισχυρή Ελλάδα; Το θέλουμε, αρκεί κάποιος άλλος να κάνει τα απαραίτητα κι όχι εμείς. Κι έτσι, φίλοι και φίλες, δεν γίνεται. Δεν υπάρχει προκοπή…
*Ο Θανάσης Μαυρίδης είναι κορυφαίος οικονομικός και πολιτικός δημοσιογράφος και γενικός διευθυντής της ιστοσελίδας liberal.gr. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από τον Έβρο και συγκεκριμένα, ο πατέρας του από το Διδυμότειχο και η μητέρα του από το χωριό Αμόριο της περιοχής.
