Με ένα σπουδαίο και πολύ συναισθηματικό κείμενο, η συμπατριώτισσα μας ποιήτρια και συγγραφέας Σοφία Ντούπη η οποία κατάγεται από το χωριό Δίλοφος Τριγώνου Έβρου, σχολίασε την ακατανόητη απόφαση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ να σταματήσει από σήμερα τα δυο δρομολόγια του Intercity από και προς τα Δίκαια.
γράφει η Σοφία Ντούπη
“Χθες, 18/1/18 με ανακοίνωση της ΤΡΕΝΟΣΕ έγιναν για τελευταία φορά τα δρομολόγια των αμαξοστοιχίων ιντερσίτι από την Αλεξανδρούπολη προς τα Δίκαια και αντίστροφα και από την Παρασκευή 19/1 ο βόρειος Έβρος θα συνδέεται με την πρωτεύουσα του νομού με ένα μόνο σιδηροδρομικό δρομολόγιο ημερησίως.
Η απόφαση για την αναστολή των συγκεκριμένων δρομολογίων βασίζεται -όπως λέει η ΤΡΕΝΟΣΕ στη μειωμένη επιβατική κίνηση της γραμμής’’.
Όταν οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί, όταν η επιβίωση των χωριών του βορειότερου και μακρύτερου σε μήκος νομού αφορά στατιστικές…Τότε οι διοικούντες παίρνουν αποφάσεις…
Βάζουν στην ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά…κονδύλια και αριθμούς στην μια πλευρά και τους λιγοστούς εναπομείναντες ανθρώπους(πελάτες) με τις ανάγκες τους από την άλλη.
Κι η ζυγαριά ζυγίζει και μάλιστα δίχως να παλαντζάρει… ζυγίζει καθαρά και το βάρος των αριθμών δυστυχώς για του ‘’καρεκλοκένταυρους’’ είναι πάντα βαρύτερο/μεγαλύτερο από αυτό των ανθρώπων και των αναγκών τους.
Κι εγώ δεν έχω με τη να πολεμήσω για να τους πίσω ότι κάνουν λάθος…μόνο οι αναμνήσεις μου που μπαίνουν στη σειρά μ’ αφήνουν ξάγρυπνη και με γεμίζουν νοσταλγία για τα ταξίδια (με την ταχεία Ορμενίου-Διλόφου/ Αθήνας ή την οτομοτρίς για την Ορεστιάδα) των παιδικών μου χρόνων.
Θα μου πεις και τι ζητάς τώρα, να βάλει στην ζυγαριά η ΤΡΕΝΟΣΕ τις αναμνήσεις σου;
Όχι φυσικά… δεν έχω τέτοια απαίτηση…σκεφτόμουν μόνο: Αν…αν μπορούσε να βάλει την ανάγκη του ενός και μόνου ηλικιωμένου επιβάτη, που δεν έχει άλλο μέσο μεταφοράς! Που λείπουν τα παιδιά του γιατί αυτή η ίδια αναλγησία των ιθυνόντων κι ή ίδια ζυγαριά των αριθμών κάποτε τα έδιωξε που πρέπει να φτάσει έγκαιρα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης για την προγραμματισμένη του χημειοθεραπεία!
Κλείνω με την ευχή έστω και τώρα (κι ας έχουν αποφασίσει…) οι υπεύθυνοι της ΤΡΕΝΟΣΕ να σκεφτούν πιο ανθρώπινα, βάζοντας στη ζυγαριά το βάρος της ανάγκης, της λύπης και της χαράς αυτών των ανθρώπων κι ύστερα με το χέρι στην καρδιά, όχι με τον νου στην οθόνη των αριθμών και των πελατειακών στατιστικών ας αφήσουν τα μάτια της ψυχής κι ας δουν εκ νέου το βάρος στη ζυγαριά τους, είμαι σίγουρη ότι δεν θα παλαντζάρει (και πάλι)γιατί το βάρος της ανάγκης, της λύπης, της χαράς και της δίκης τους Δίκαιης Συνείδησης είναι μεγαλύτερο!”
