Μπορεί το καμίνι της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στην Ορεστιάδα να άναψε με καθυστέρηση κοντά ένα μήνα κι αυτό να είναι ένα καλό νέο, αλλά η αγωνία που κατακαίει τα «σωθικά» της βιομηχανίας δεν έχει σβήσει και όλα δείχνουν πως βρίσκεται και πάλι στον “αέρα”.
Κι αυτό διότι οι δυνατότητες του νέου Δ.Σ. που κλήθηκε σε ρόλο πυροσβέστη -αποφασισμένου(;) να βάλει τα χέρια του εκεί που τρία προηγούμενα συμβούλια αρνήθηκαν- είναι εξαρχής περιορισμένες και εξαρτώμενες από τις επιθυμίες της πιστώτριας Τράπεζας Πειραιώς.
Ωστόσο, και για την τράπεζα τα νέα δεν είναι καλά, αφού το σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους της ΕΒΖ -πυρήνας του οποίου ήταν η πώληση των σερβικών εργοστασίων- δεν φαίνεται πια να προχωρά, αφού παραμένουν αδιάψευστες οι πληροφορίες που θέλουν τον Σέρβο επιχειρηματία Μίοντραγκ Κόστιτς να έχει αποσύρει το ενδιαφέρον και την προσφορά των 60 εκατομμυρίων.
Εάν και εφόσον αυτό είναι αληθές, τότε αποκτά άλλη δυναμική το ερώτημα: γιατί έπρεπε να παραιτηθεί το προηγούμενο Δ.Σ. της ΕΒΖ;
Αλλά αν η απάντηση «ο γέγονε, γέγονε» παραπέμπει σε παρελθούσες ωδίνες, αυτές μόνο περαστικές δεν είναι και τις αναλαμβάνει πλέον το νέο Δ.Σ. καθώς στοχευμένα, για άλλη μια φορά, δημοσιεύματα κάνουν λόγο για την πιθανότητα ένταξης της εταιρείας σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης εν λειτουργία.
Αυτό ήδη σημαίνει ότι υπάρχει αναπροσανατολισμός της πιστώτριας τράπεζας, που εγκαταλείπει το σχέδιο για πώληση μόνο των σερβικών εργοστασίων και προσβλέπει σε μια πώληση του συνόλου της ΕΒΖ.
Το έσχατο βήμα δεν είναι άλλο από την πτώχευση, προοπτική που πρώτη η τράπεζα απεύχεται αφού από τα 160 εκατομμύρια χρέος της ΕΒΖ θα λάβει ένα απειροελάχιστο ποσοστό κι αυτό σε άγνωστο βάθος χρόνου.
Το ζήτημα ενός νέου διαγωνισμού μόνο για τα «χρυσοφόρα» σερβικά εργοστάσια φαίνεται να μπαίνει στο ντουλάπι παρότι κάποιοι φροντίζουν να υποβαθμίζουν εντέχνως τη σημασία τους.
Βρήκαν μάλιστα αφορμή να διοχετεύσουν πληροφορίες ότι λόγω της προσωρινής πτώσης στις διεθνείς τιμές της ζάχαρης τα εργοστάσια θα παρουσιάσουν ζημίες, πράγμα απολύτως αναληθές, αφού ακόμη και με τις σημερινές δύσκολες συνθήκες τα κέρδη των εργοστασίων θα είναι πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ.
Ετσι, το σχέδιο πώλησης του συνόλου της ΕΒΖ σε στρατηγικό επενδυτή φαίνεται αυτή τη στιγμή να είναι το μοναδικό που μπορεί να διασφαλίσει θέσεις εργασίας και σταθερό εισόδημα για χιλιάδες αγρότες.
Σε ένα τέτοιο σχέδιο φαίνεται επιπλέον να συμφωνούν εμπλεκόμενοι με ποικίλους τρόπους στην υπόθεση, ακόμη κι αν εκκινούν από διαφορετικές θέσεις αρχής.
Στο πρώτο Δ.Σ. της ΕΒΖ, που έγινε την περασμένη Δευτέρα, ο πρόεδρος Παναγιώτης Αλεξάκης και ο διευθύνων σύμβουλος Παναγιώτης Καραχάλιος δεν μίλησαν για τα ζητήματα αυτά.
Μόνο ο κ. Καραχάλιος δήλωσε ότι «οι τευτλοπαραγωγοί να μην ανησυχούν, γιατί θα πληρωθούν μέχρι τα Χριστούγεννα».
Μέλη πάντως του νέου Δ.Σ., έχοντας συνείδηση της κρισιμότητας των στιγμών και μιλώντας στην «Εφ.Συν.», σημείωναν πως «πρέπει να τα δούμε όλα από μηδενική βάση».
Διεθνές ενδιαφέρον
Το διεθνές ενδιαφέρον, πάντως, για την ΕΒΖ φαίνεται ότι παραμένει, αφού φέρεται να υπάρχουν τουλάχιστον τρεις ενδιαφερόμενοι για εξαγορά όλου του ομίλου.
Ενας εξ αυτών, και μοναδικός που έχει δημοσιοποιήσει το ενδιαφέρον του από το περασμένο καλοκαίρι, είναι ο Χρήστος Φαρμάκης, εκπρόσωπος αγγλοαμερικανικού κονσόρτσιουμ επενδυτικών κεφαλαίων.
Ο ίδιος, απαντώντας σε ερώτηση της εφημερίδας μας, δήλωσε χαρακτηριστικά πως «το ενδιαφέρον μας παραμένει και είναι σταθερό. Η πρότασή μας (100 εκατομμύρια ευρώ) είναι σε ισχύ, έχει κατατεθεί επισήμως ως εκδήλωση ενδιαφέροντος και αναμένουμε επίσημες απαντήσεις ή μια πρόσκληση για διευκρινίσεις».
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
